Clown Woppie

Hierbij bied ik aan de biografie van Wopke Hoekstra te schrijven, getiteld 'Wopke: naargeestig opportunist of briljant politicus?'. De titel is een compromis tussen Wopkes opgeblazen zelfbeeld - hij moet natuurlijk wel meewerken - en het harde, terechte oordeel van de buitenwereld.

We weten allemaal dat Wopke het in een land met een gezonde politieke cultuur hooguit tot bedrijfsleider bij McDonald’s had geschopt. Het uniform zou hem staan, stelt u zich zijn lange bovenlijf voor in een lichtblauw streepjesoverhemd, erboven dat hoekige hoofd getooid met zonneklep waarop de ‘M’ prijkt.

‘Een Whopper en een grote friet graag’, oh nee, dat is de concurrent, hahaha.’ Genoeg gelachen, wij hebben eigenlijk geen tijd voor grappen. Vladimir Poetin kijkt verlekkerd naar een zwak Europa, bestuurd door streberige middelmaat van het kaliber Ursula von der Leyen en Christine Lagarde.

Toegegeven, Wopke past prima in dit rijtje. Dat ambitie een ziekte is, demonstreerde hij op ongeëvenaarde wijze. Er is veel geschreven over zijn optreden in Brussel, er zal nog meer over geschreven worden, daarna drijven we murw gepraat richting het volgende bestuurlijke dieptepunt.

Want ondanks donkere wolken die boven Europa samentrekken, kan niets de baantjesmachine van matig getalenteerden stoppen. Zoals Sigrid Kaag het middels haar boektitel verwoordde: ‘Wij zijn met velen’. Na Jean-Claude Juncker is er een Ursula von der Leyen, na Mark Rutte volgt Dilan Yeşilgöz.

In sombere buien troost ik me met fantasieën over hoe de kaste van baantjesgeilers op gruwelijke wijze ten onder gaat aan eigen eerzucht, nadeel is echter dat ze u en mij meeslepen in hun val. Daarom moeten we iets doen, zoals schrijven over een volstrekt schaamteloze clown die zichzelf nog tijdens zijn voorstelling afschminkt.

Want zo kunnen we het optreden van de nieuwe Nederlandse Eurocommissaris gerust schetsen. Binnenkort weer een nieuw avontuur van clown Woppie, lieve vriendjes en vriendinnetjes. Sapperdeflap.