Christelijke politiek op zijn best

Toen de Politieke Partij Radikalen in 1968 werd opgericht door teleurgestelde leden van KVP, ARP en CHU, de zogenoemde christenradicalen, kreeg deze partij uit de confessionele partijen het verwijt geen christelijke partij te zijn. De christenradicalen hadden de oude partijen verlaten omdat zij teleurgesteld waren in de politieke keuzes voor de VVD, dat wil zeggen voor geld en macht, ten koste van de armen en ten koste van natuur en milieu. Nog steeds geldt het gevatte antwoord van Bas de Gaay Fortman op deze kritiek: “Maar al te vaak wordt het etiket ‘christelijk’ gebruikt als schaamlap voor twijfelachtige zaken. Het etiket dekt de lading niet. Wie of wat christelijk is zal op de Jongste Dag worden beoordeeld. Daarom is de PPR geen christelijke partij. Wij zijn verantwoordelijk voor onze daden en willen daarop worden beoordeeld.”

Dit antwoord is decennia later nog steeds actueel. De ChristenUnie, het CDA laten we gemakshalve maar even buiten beschouwing, profileert zich graag als een verantwoordelijke milieupartij, met een hart voor de natuur. Zo ook op de recente kringlooptocht van natuur- en boerenorganisaties ten behoeve van een daadwerkelijk beleid inzake een duurzame, natuurvriendelijke kringlooplandbouw. Carola Schouten, dienstdoend minister voor de Landbouw, zei wederom hoe belangrijk zij de natuur vindt.

Nadat de criminele praktijken inzake de uitvoering van de PAS aan het licht kwamen, greep de Raad van State in. Zo kan het niet langer. Het rapport-Remkes sluit daar op aan. Een aantal maanden verder: het kabinet, inclusief Carola Schouten (nevenfunctie: beschermheilige van het glyfosaat) strooit met cadeautjes voor de boeren, houdt het heersende landbouwsysteem in stand en geeft een fooi voor wat natuurherstel (volgens Natuurmonumenten een sigaar uit eigen doos ). Terwijl Nederland op tal van gebieden volstrekt achterloopt en de natuur zich in een alarmerende situatie bevindt, weet Carola cs niets beters te bedenken.

Wie het landbouwbeleid nauwgezet volgt, inclusief de positie en de keuzes van de ChristenUnie, weet wat al die mooie, zogenaamd christelijke praatjes waard zijn. Onder aanvoering van ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik-Faber, gesteund door CDA en VVD, haalde de landbouwlobby (lees LTO) in 2014 al nieuw Europees natuurbeleid onderuit (de Ecologische Focusgebieden).

Gert-Jan Segers slaat zichzelf graag op de borst voor het dragen van regeringsverantwoordelijkheid. Wanneer woord en daad uit elkaar lopen heet dat “meloenen slikken”. Inmiddels kan de ChristenUnie een groentewinkel beginnen. In het Joodse geloof en denken is er eenheid van woord en daad (dabar). In het heersende christendom geldt ieder voor zich en god voor ons allen, nog even los van de vraag met wat voor ongelukkig en gestoord godje wij dan te maken hebben. Willem Barnard schreef het al eens: dit type christendom draagt het Kaïnsteken: een christendom dat over lijken gaat.

Er gaan geruchten dat de ChristenUnie een nieuwe fanclub in het leven heeft geroepen met het oog op de komende verkiezingen in 2021: ‘De Vrienden van Mammon’.