CEO’s krijgen opgeblazen beloningen

Een van de meest gehoorde rechtvaardigingen voor de hoge beloningen voor CEO’s is dat als de captains of industry niet zo goed betaald worden, de besten van hen zullen verkassen naar andere bedrijven. Met hoge salarissen en bonussen daar bovenop kan je deze briljante geesten motiveren en behouden, zo wordt gezegd.

Het onderzoek , uitgevoerd door Charles M. Elson en Craig K. Ferrere, toont aan dat veel van de vaardigheden waarover een CEO beschikt, specifiek zijn voor het bedrijf waarbinnen ze zijn opgedaan. Ze zijn niet zo makkelijk inzetbaar in andere bedrijven. Hun analyse laat zien dat bijna elke poging om iemand van buitenaf in de top van een bedrijf te parachuteren mislukt.

Dit systeem van ‘peer group criterium’ suggereert dat de markt van CEO’s een markt is met een hoge mobiliteit, waarin CEO’s makkelijk van bedrijf wisselen. Terwijl het in feite niet waarschijnlijk is dat een CEO die zijn bedrijf succesvol leidt, ook zo succesvol zal zijn in een ander bedrijf. Daardoor kan een bedrijf dat op zoek is naar een CEO niet echt kiezen uit alle andere CEO’s. En daarmee is het huidige systeem niet veel meer dan een manier om de beloningen voor CEO’s op te drijven, door functies te vergelijken die in wezen niet vergelijkbaar zijn.

Deze studie laat zien dat het bepalen van CEO-beloningen opnieuw onder de loep moet worden genomen met de empirische data als uitgangspunt. Zelfs als dat het verlagen van die beloningen tot gevolg heeft. Velen van ons zijn tenslotte aandeelhouder in een van die bedrijven en ze geven ons geld weg, naar nu blijkt zonder goede reden.

Dit stuk is een vertaling van een column op de website van Dan Ariely.

Op 15 oktober verschijnt de Nederlandse vertaling van Ariely’s laatste boek: Heerlijk oneerlijk