Camiel

Als de minister van Verkeer & Waterstaat de kilometerheffing in twijfel trekt is dat bedoeld als een signaal aan de kiezer en als een signaal aan coalitiegenoot PvdA.

De kiezer moet beseffen dat het CDA nog altijd de betrouwbare partij is die niet tornt aan zekerheden als daar geen brede maatschappelijke steun voor is. Die andere regeringspartij moet goed begrijpen dat stoere taal over Irak en Uruzgan in campagnetijd een gepast antwoord krijgt. Dat antwoord ligt niet in gekissebis over een langer verblijf in Uruzgan. Dat mag Maxime Verhagen wel willen, maar buitenlandse dilemma’s, daar loopt de kiezer niet warm voor. Dat debat wenst het CDA tijdens de campagne helemaal niet te voeren. Nee, dat antwoord ligt in een binnenlandse kwestie waar de PvdA veel meer aan gelegen is dan het CDA. Hoe manmoedig Camiel de kilometerheffing in de Kamer ook verdedigde, het zal hem worst zijn of het nieuwe systeem van beprijzing er ook echt komt. Liever niet wellicht, want met alle technische mankementen die er ongetwijfeld bij komen kijken valt de volgende parlementaire enquête nu al te voorspellen. Zoiets kun je als toekomstig minister president beter niet aan je broek hebben. Je hoort het premier Eurlings al plechtig verklaren: “met de kennis van nu hadden we de kilometerbeprijzing in 2012 op een andere manier geintroduceerd.”

Camiel is dat hoofdpijndossier liever kwijt dan rijk. En met hem zijn partij die dan ook weer kan rekenen op steun van Wakker Nederland, in campagnetijd altijd een fijne, bijna onmisbare bondgenoot. Camiels oprisping was het antwoord van het CDA na een week waarin de PvdA even met de premier mocht sollen. Dat spelletje had wel weer lang genoeg geduurd. Dus werd de publicitare aandacht verplaatst en de grote mond van de coalitiegenoot vakkundig gesnoerd. De PvdA zat helemaal niet te wachten op een discussie over dit onderwerp en nam ruim de tijd om zich te beraden op een antwoord. Nu is de ploeg van Bos weer aan zet. Als de stemming zo blijft kunnen dit nog leuke weken worden.