Hoe kan het dat een huis midden in een typische woonwijk omgebouwd wordt tot een energievretende Bitcoinmijn?
Het Bretagnehof in Woensel, bij Eindhoven. Bewoners kunnen niet bij hun garage, moeten omfietsen of de auto verderop parkeren. Buurtkinderen moeten een greppel over om bij de glijbaan te komen.
De reden? Een buurman wil Bitcoins minen. Eind januari moeten er twee “dikke knoeperts” van stroomkabels liggen tussen het stroomstation en een woonhuis. Voor de levering van 600 ampère stroom. Goed voor zo’n 120 koelkasten. In een woonhuis.
Bitcoin is een cryptomunt; een digitaal betaalmiddel waarmee mensen speculeren of beleggen, net hoe je het ziet. Dit systeem heeft heel veel rekenkracht nodig. Onder meer omdat er complexe rekensommen worden gemaakt om transacties decentraal te controleren. Dit gebruikt wereldwijd zóveel energie dat het een land als Noorwegen van stroom kan voorzien.
Hoe kan het dat een huis midden in een typische woonwijk omgebouwd wordt tot een energievretende Bitcoinmijn? Simpel. De bewoner in kwestie heeft netjes een aanvraagformulier ingevuld voor een grotere aansluiting. En de Gemeente Eindhoven heeft dit verzoek netjes gehonoreerd. Opgave van de reden was “niet noodzakelijk”. Netwerkbedrijf Enexis levert de aansluiting en kabels, een aannemer doet de rest. Kosten? De bewoner betaalt hiervoor voor een bedrag “van een leuke auto”, aldus de aannemer.
Terwijl honderdduizenden gezinnen in energiearmoede leven, kan deze buurman vanaf februari gaan cashen. Als zijn computer als eerste een rekensom oplost, ontvangt hij met een groep andere miners 6,25 bitcoins. Tegen de huidige koers is dat ruim 230.000 euro. Elke tien minuten.
Best wel lucratief, zo’n Gemeenteloket.. Voor energierijkdom.