Brief van ‘de joden van Israel’

“Het radicale islamitische terrorisme probeert herhaaldelijk om ons te vernietigen, nadat we 2000 jaar lang met ons volk in ballingschap van plaats naar plaats zwierven, zonder land of thuis, tot we de joodse staat vestigden in Israël! Holland is een bondgenoot van Israël, dus alsjeblieft, help ons om het islamitische terrorisme tot staan te brengen dat niet alleen op Israël gericht is (de frontlinie!) maar ook op Europa en Amerika.”

Een nieuw parlementslid was enigszins verbaasd deze brief te ontvangen, vooral omdat het nieuws over het afgezegde burgemeestersbezoek Nederland nog niet eens bereikt had. Wat is er aan de hand met die ‘hoofden van steden’ was de vraag aan mij. Ik wist ook nog van niks, het nieuws was ook bij mij nog niet aangekomen.

Nog zo’n brief, aan elk van de tweedekamerleden persoonlijk.

“Hallo onze vriend in Holland”, begint ene Yahav die student is in Haifa, die vertelt dat hij erg overstuur is geraakt toen hij op het nieuws hoorde dat de uitnodiging van Israëlische burgemeesters was afgezegd – en dat na al die jaren van een diepe band tussen Holland en Israël – en nu schijnen er mensen te zijn die proberen die band kapot te maken om politieke redenen! We moeten zo’n onpolitieke uitnodiging toch niet laten verstoren vanwege een paar pro-Palestijnse zaken, schrijft hij. Met groot vertrouwen dat de parlementsleden wel zullen weten hoe ze het goede moeten doen en met een gebroken hart worden de volksvertegenwoordigers gegroet.

Een half uurtje later kon ik vertellen waar het over ging, want toen had ik het bericht gelezen op de site van Ha’aretz, en Abu Pessoptimist was er achterheen gegaan en kon vertellen dat het niet het ministerie van Buitenlandse Zaken was dat de beslissing had genomen om het bezoek af te zeggen van een groep Israëlische burgemeesters, maar van de VNG: de Vereniging van Nederlandse Gemeenten die over hun eigen zaken autonoom mogen beslissen. Wat niet zal betekenen dat ze de hete adem van Verhagen niet in hun nek zullen voelen, want dit is te voorspellen, die vindt dat niks. De reden dat het VNG het bezoek heeft afgezegd was namelijk dat bleek dat er ook burgemeesters bij zouden zijn van de nederzettingen, die zoals bekend illegaal zijn. Of zoals het VNG dat zei, nogal omstreden. En daar heeft Verhagen zich nog nooit een zorg over gemaakt.

Abu Pessoptimist volgt de zaken op zijn weblog, hier , en ook de vragen die al in de kamer zijn gesteld. Het Cidi doet zijn lobbywerk weer uitstekend, en ook de nieuwe burgemeester van Maastricht, Onno Hoes, tevens voorzitter van het Cidi zal daar tevreden over zijn, want die zal het wel niet leuk vinden dat zijn Israëlische collega’s niet mogen komen. Mij valt vooral op hoe snel de hasbarista’s – de burgerpropagandistjes van Israël – er weer bij waren. En kennelijk keurig geïnstrueerd bij wie ze moesten zijn en hoe. Het lijstje e-mailadressen van Nederlandse parlementariërs was in ieder geval geheel verzorgd en in beide gevallen identiek. Mogen de brieven dan als persoonlijke hartekreet geschreven zijn, onder andere door iemand die zelf al tweeduizend jaar door de woestijn heeft gezworven op zoek naar een vaderland – nooit gehoord van de VS natuurlijk – de poging om het Nederlandse parlement op deze wijze te beïnvloeden is uiteraard geheel georkestreerd. Het ministerie van hasbara heet officieel in het engels Ministry of Public Diplomacy and Diaspora Affairs.

Israël geeft miljoenen uit aan het herstel van het inmiddels wel tamelijk beschadigde imago. Dat gebeurt uiteraard niet door er eens over na te denken of de wereldwijd steeds luider wordende kritiek misschien ergens op slaat, ben je mal, maar door zoveel mogelijk mensen in te schakelen om overal waar die kritiek klinkt meteen de organisatie te bedelven onder e-mail – bij voorkeur ‘spontaan’. Er is al een reeks van zwaar gesponsorde organisaties – meestal van schimmige herkomst – die niets anders doen dan in de Verenigde Staten de universiteiten in de gaten te houden of er geen mensen lesgeven of komen spreken die kritische uitlatingen over Israël doen – waarna een zware smaadcampagne volgt, die in sommige gevallen er al toe heeft geleid dat een spreker werd afgezegd.

Ik heb zelf met plezier een tijdje een website gevolgd, Giyus genaamd, waarbij mensen instructies kregen wie ze lastig moesten vallen en hoe: niet meteen beginnen te schelden dat het antisemieten zijn, bijvoorbeeld, maar vooral, hou het beleefd en positief – vandaar die “moeder is niet boos maar wel heel erg gekwetst”-toon die je in de meeste van de e-mails aan zult treffen. Tot blijkt dat je geen sjoege geeft, dan verandert de toon al snel in onverdunde haat. Kan ik uit ervaring zeggen, want ik heb de eer om kennelijk zo hier en daar op een hasbara-lijstje te staan, en af en toe komen ze langs, meestal als kudde.

Hasbara is de Israëlische newspeak voor propaganda, het klinkt vriendelijker en ook erg vaderlandslievend, en er is dus een compleet ministerie voor ingericht. Toen de Mavi Marmara was aangevallen hadden de instanties de volgende ochtend al een geheime maar uitgelekte missive van de ministeries ontvangen over wat ze moesten zeggen: dat er leden van een terroristische organisatie op de Turkse boot gezeten zouden hebben, bijvoorbeeld. En dat er in Gaza helemaal geen nood is. Maar vooral richt het ministerie zich op de recrutering van burgers. Voorbeeld? Kijk even naar deze advertentie hierboven die in de Israëlische kranten wordt gezet, in het Hebreeuws, Engels en Russisch. “Ook zo genoeg van de manier waarop er in het buitenland over Israël wordt gesproken?” Nou, op de website, hier , kun je precies vinden wat je daarop moet zeggen volgens het ministerie voor hasbara, als je er voor voelt om als ‘ambassadeur’ voor Israel op te treden.

En zo weten wij ook exact wat de officiële ideologie is waarvan de Israëlische regering vindt dat die verspreid moet worden en wat de gerecruteerde burgers moeten zeggen om duidelijk te maken dat Israël een fantastisch land is, met het meest moreel hoogstaande leger ter wereld, en dat al dat gedoe over Palestijnen die ook ergens recht op hebben gewoon leugens zijn. Zo kun je ook vinden dat dat gerommel over de nederzettingen onzin is, want daar gaat het helemaal niet over, zegt de website. Niet hoe groot het land is, maar Israëls voortbestaan, daar gaat het om. En die nederzettingen, nou die zijn voor de veiligheid van Israël. En meer van dat spul.

De vraag is hoeveel miljoenen Israël er nog in moet steken, en hoeveel burgers geheel spontaan hartverscheurende mail moeten sturen, om ons ervan te overtuigen dat ze echt, echt niks verkeerds doen, echt, echt niet, erewoord.

Bron o.a. Philip Weiss, hier.

Voorbeelden: hier.

Dit stu ik overgenomen van anjameulenbelt.nl