Brief aan Susanna

Lieve, lieve Susanna,

Wat vind ik het verschrikkelijk, onmenselijk, barbaars, walgelijk wat er met jou is gebeurd. Dat je als een kind van nog maar 14 jaar bent omgebracht. Je had nog moeten genieten van je leven, samen met je vrienden of vriendinnen. Je had nog plannen kunnen maken over je toekomst – of misschien had je die al gemaakt –, plannen over studies, over je carrière, over je vakantieplekken, over je hobby’s en zeer waarschijnlijk had je ook het idee om vluchtelingenmensen te helpen.

We kennen elkaar niet. Ik ben vader van twee dochters die een paar jaar jonger zijn dan jij. Je had zeker mijn dochter kunnen zijn, of mijn nichtje, buurmeisje, dochter van een vriend of vriendin. Maar mijn hart huilt wel voor jou, net als alle andere harten, mijn oren willen dit niet geloven, net als alle andere oren, mijn hersens weigeren het te begrijpen, net als alle andere hersens, lieve Susanna. Want je had nog moeten leven, je was nog een kind van 14 jaar.

Dat ik je deze brief schrijf, heeft voor een belangrijk deel te maken met het feit dat ik in 1992 als asielzoeker naar Nederland ben gevlucht en in 1997 de vluchtelingenstatus kreeg. Uit de media heb ik begrepen dat je moordenaar of moordenaars vluchtelingen zijn. Ze hadden asiel aangevraagd voor hun ‘veiligheid’. Duitsland was een van de landen die duizenden vluchtelingen opvingen om ze onderdak te bieden, om ze een toekomstperspectief te bieden, om ze een plek te bieden waar ze zich veilig kunnen voelen. Het maakt het des te moeilijker te accepteren dat je door een vluchteling werd vermoord. Misschien hebben jij en je familie of je vrienden ook geholpen bij de opvang van vluchtelingen.

Inmiddels is jouw moordenaar in Iraaks Koerdistan opgepakt. Ik hoop dat ze hem opsluiten en nooit meer vrijlaten.

Lieve Susanne, ik loop in de nacht van zaterdag 16 juni op zondag 17 juni mee met de ‘Nacht van de vluchteling’, van Rotterdam naar Den Haag. Mijn motivatie is vooral dat ik wil bijdragen aan de veiligheid van de kinderen overal op de wereld. Dat kinderen overal het recht en de mogelijkheid hebben om een warme maaltijd te eten en om een warm onderdak te hebben.

Ik hoop dat je in alle rust kunt slapen, ik hoop dat je wordt omringd door al die mooie sterren. Ik wens jouw familie, vrienden en klasgenoten heel veel sterkte.

Celal Altuntas