Bram Peper dacht Rotterdam groot
Zijn waarde voor Rotterdam was veel groter dan de kleinzielige verwijten die hem in de schoenen geschoven werden.
Jammer genoeg is Bram Peper dood. Misschien had hij meer vijanden dan vrienden. Ik beschouwde hem als mijn vriend en ik vertel graag waarom.
Toen ik eind 1983 in Rotterdam kwam wonen om Radio Rijnmond, nu RTV Rijnmond, op te zetten, was Peper burgemeester. Als kritische waakhond kreeg onze omroep van meet af aan met hem en zijn beleid te maken. Ook in die tijd was hij al omstreden. Veel media en ook een groot deel van onze redactie vonden het vaak nodig om hem de maat te nemen als hij weer eens een blunder had begaan. Het gebeurde regelmatig en uiteraard was het terecht dat daar melding van werd gemaakt, maar soms ging de aandacht voor hem volgens mij te veel de richting op van Pepertje pesten.
Als hoofdredacteur probeerde ik op de hoofdzaken van het beleid te focussen en meerdere keren stelde ik hem aan het eind van het jaar in de gelegenheid om zijn visies op de ontwikkeling van het grote stedenbeleid in een lang gesprek te ontvouwen. Daar bewaar ik mooie herinneringen aan. Ik zie het weer voor me. Hij lag dan onderuit op zijn luie stoel in zijn werkkamer op het stadhuis, met zijn handen tegen elkaar en met zijn ogen gesloten of naar het plafond kijkend, en dan schudde hij uit zijn hoofd allerlei boeiende opvattingen over de toekomst van Rotterdam en andere visies op de stad uit zijn mouw. Ik stelde er prijs op om die kant van hem ook zicht- en hoorbaar te maken. En terugblikkend ontdekte ik hoe hij in zijn hoofd anticipeerde op wat Rotterdam gaandeweg geworden is: een kleine metropool met een grote haven, de kop van Zuid, de Erasmusbrug, de architectuur, het Erasmus MC en wat dies meer zij.
Met Peper als burgemeester had ik overwegend positieve ervaringen. Als er wat was kon ik hem altijd bellen, hij hield zich aan zijn woord en regelde veel praktische problemen snel. Daarmee onderscheidde hij zich van veel andere politici en omroepbonzen. Bij het roemloos ten ondergaan van het lokale Stads TV halverwege de jaren negentig vroeg hij of ik de lokale omroep onder mijn hoede wilde nemen, zodat de overgebleven knowhow van Stads TV op dat moment kon worden benut bij het opstarten van de nieuwe regionale televisie. Dat die overgang vervolgens met veel protest gepaard ging kon Peper niet verweten worden.
De eerste bonnetjesaffaire heeft Peper geen goed gedaan. Die kwestie beroofde hem van zijn ministerschap en verdere mogelijkheden om zijn kwaliteiten te benutten en daarvan vervolgens als samenleving te profiteren. Peper verdiende die affaire ook niet. Zijn waarde voor Rotterdam was veel groter dan de kleinzielige verwijten die hem in de schoenen geschoven werden als het om te hoge declaraties ging.
Ook tijdens en na de bonnetjesaffaire ontmoetten we elkaar op gezette tijden. Bij café Ari, bij hem in zijn flat, bij Loos of de Ballentent aan de Maas. Op die momenten viel het mij op hoeveel zelfkritiek hij uitte bij het terugkijken op zijn leven. Soms was hij begrijpelijkerwijs ook enigszins verbitterd. Ik mocht hem graag. Was bijna verliefd op zijn eruditie en humor. Dag Bram.