Bolsonaro bedreigt Nederlandse boeren

De EU staat op het punt om de grootste vrijhandelsdeal in haar geschiedenis af te sluiten. Met het op handen zijnde vrijhandelsverdrag met de Mercosur-landen (Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay) zet de EU de eigen grenzen voor spotgoedkope landbouwproducten wagenwijd open. Onacceptabel.

Met deze handelsdeal worden de toch al zeer beperkte EU-klimaatambities drastisch ondermijnd. Het verdrag zou een enorme impuls voor de  Zuid-Amerikaanse landbouwsector betekenen, met desastreuze gevolgen voor het Amazonewoud. Bovendien kan de kersverse kringloopvisie van minister Schouten bij het grofvuil, nog voordat de minister begonnen is met de uitvoering ervan.

In ruil voor de vrije export van Duitse auto’s naar Zuid-Amerika, geven we vrij baan aan plofkippen, fout  rundvlees, zwaar bespoten suiker en andere agrarisch producten die in Brazilië en de andere Mercosur-landen onder aantoonbaar lagere standaarden worden geproduceerd. Onmogelijk voor Europese boeren om hier tegen te concurreren.

Nu al stoppen elke dag zeven boeren in Nederland, de vraag is wie de agrarische sector gaat beschermen tegen de moordende concurrentie die voortvloeit uit vrijhandelsdeals als Mercosur.

Het Oekraïneverdrag ligt nog vers in het geheugen. De Partij voor de Dieren voerde campagne tegen het associatieverdrag, onder meer  omdat de verlaging van de invoertarieven op kippenvlees en eieren zou leiden tot massale import van Oekraïense plofkip en legbatterij-eieren. Onder andere van MHP, het megabedrijf van een Oekraïense miljardair die enorme steun kreeg voor z’n bedrijf van onder meer Nederlandse banken, die daarmee Nederlandse boeren een mes in de rug staken. CDA, VVD, SGP en  ChristenUnie – partijen die altijd zeggen op te komen voor de boeren – stemden zonder voorbehoud in met het Oekraïne-akkoord. De Nederlandse bevolking sprak zich bij referendum uit tegen het Oekraïneverdrag, maar de politiek hield uitverkoop en premier Rutte vond ‘muizengaatjes en geitenpaadjes’ om het verdrag tegen de wens van de Nederlandse burgers en de belangen van Nederlandse boeren toch oor te laten gaan.  Pas toen er massaal Oekraïense plofkippen naar Nederland werden geëxporteerd, begonnen de traditionele boerenpartijen schande te spreken van de oneerlijke concurrentie voor Nederlandse boeren. En over de Oekraïense pluimveeverwerker die de samenwerking aanging met een vleesverwerker in Veenendaal om de goedkope plofkippen hier te laten verwerken.  Krokodillentranen, zoals die horen bij kortzichtige politiek die geregeerd wordt door lobbybelangen.

Toen de Europese Commissie ging ‘’heronderhandelen” met Oekraïne over deze import, bekritiseerde de Partij voor de Dieren het veel te ruime onderhandelingsmandaat dat een verhoging van de importquota tot gevolg zou hebben. Het kabinet zag geen problemen en de coalitiepartners CDA, VVD, CU en D66 stemden tegen een motie van de Partij voor de Dieren om in te zetten op een verlaging. Toen het nieuwe akkoord (gesteund door Nederland!) een feit was, sprak minister Carola Schouten (ChristenUnie)  er schande van. Die kip-ei situatie werd onomkeerbaar en hetzelfde dreigt te gebeuren met Mercosur, maar dan nog op veel grotere schaal.

Nu al exporteert Brazilië jaarlijks ruim 300 miljoen kilo kippenvlees naar de EU, bijna drie keer zoveel als Oekraïne, en dat zal alleen maar meer worden als de Mercosur-deal doorgaat. De Europese boerenorganisatie Copa-Cogeca vreest dat de invoer van rundvlees vanuit Zuid-Amerika kan stijgen naar een miljard kilo, vier keer zoveel als in  2018 het geval was. De grootschalige vleesfraude in Brazilië ligt nog vers in het geheugen: vleesverwerkers behandelden bedorven vlees met chemicaliën en mengden het met vers vlees. Nog elke maand worden meldingen gedaan van met salmonella besmet Braziliaans kippenvlees en de nieuwe president van Brazilië Bolsonaro stond onlangs het gebruik van 120 soorten pesticiden toe, die in 2018 nog geweigerd waren. Door het gebruik van dit in Europa (terecht) verboden landbouwgif, kunnen Braziliaanse suikerproducenten Europese suikerboeren kapot concurreren. Zolang de Europese voedsel- en warenautoriteiten het gif niet weten te traceren, is er volgens onze minister van Landbouw geen probleem.

Een handelsverdrag met de Mercosur-landen is de doodsteek  voor veel Europese boeren. Handelsverdragen met landen als Oekraïne, Japan en Canada, zijn kinderspel vergeleken met deze dreigende handelsdeal.

Onze eigen minister van handel lijkt daar geen enkel benul van te hebben. Op een vraag van een journalist of ze bang was voor boze boeren op de stoep van haar ministerie, antwoordde Kaag op hautaine toon dat ze aan veel dingen had gedacht, maar niet aan boze boeren. Het liberaliseren van de Europese markt is voor het Nederlandse kabinet zo’n heilig streven, dat de belangen van de Nederlandse landbouw zonder problemen geofferd worden op het altaar van de vrijhandel. Minister-president Rutte voert, samen met onder meer Angela Merkel, een actieve lobby om de Mercosur-deal door te laten gaan. Dat die dividenddeal van tafel ging kwam alleen maar door massaal verzet vanuit de samenleving en kritische commentaren in alle nieuwsmedia. De Mercosur-deal heeft een veel grotere impact dan het afschaffen van de dividendbelasting, maar wordt nauwelijks belicht in de Nederlandse kranten, terwijl de tijd dringt: de Europese Commissie wil vóór het einde van haar termijn de Mercosur-deal gesloten hebben – mogelijk einde van deze maand al. Het is tijd voor een opstand waarin Nederlandse boeren en burgers de handen ineenslaan. Geen tijd te verliezen!