Boerkiniwet legt absurditeit bloot

Nog even over de boerkini en de politie in Cannes die een vrouw dwongen zich uit te kleden.

De redenering blijft natuurlijk absurd dat je om de vrijheid van mensen te bewaren je de vrijheid van kledingkeuze van andere mensen afpakt. Maar je moet doorredeneren voor nog meer absurditeit.

Vandaag in het de Mirandabad in Amsterdam zag ik behoorlijk wat moeders gekleed met hoofddoek en al. Ze keken naar hun kroost en gingen het water niet in. Ze waren gekleed in sexy kaftans, allesverhullende j urken, legging of spijkerbroek. Ook liepen er vrouwen rond met allesverhullende badpakken met een jurkje er om heen, waarschijnlijk om een buikje te verhullen. 

Als die politiemannen uit Cannes daar hadden rondgelopen hadden ze een flinke dobber gehad aan het bepalen wie er gedwongen moest worden om wat uit te trekken.

Bij die flinke dobber van de politie kom je bij het praktische, maar even belangrijke, bezwaar tegen het boerkiniverbod. Er zijn geen duidelijke regels over wanneer een boerkini een boerkini is of wanneer kleding te veel huid en haar bedekt.

Als je dat boerkiniverbod serieus neemt zal de wetgever precies moeten gaan bepalen wat te verhullend voor de gangbare zeden is. Dan gaan politici bepalen wat de juiste mate van bloot is volgens de wet. Tot op de centimeter, bij elk lichaamsdeel, hoofd, armen, decolleté, billen, dijen, knieën zal de wetgever moeten bepalen wat een overtreding van de bedekkingsgraad is. Zodat ambtenaren en politiemensen niet zelf gaan beslissen wat bloot genoeg is. Gelijke monnikken, gelijke kappen, is nog steeds een goed uitgangspunt bij wetgeving in de vrije westerse wereld.

Zodra je het boerkiniverbod serieus gaat uitwerken zie je hoe absurd en beangstigend het verbod is. De wetgever die gaat vastleggen hoe een vrouw zich moet kleden, zodat de bureaucraten de wet met de lineaal kunnen handhaven. Het lijkt cynisch genoeg precies op de hoofddoekcontrole in Iran, waar bureaucraten controleren of een hoofddoek genoeg haar van de vrouw bedekt.