De Black Panther-hype is terecht; het is absoluut een must-see film

Helemaal mee eens met erikbos. Daarbij zijn edelstenen op zich helemaal niet zo belangrijk om een continent 'tot bloei' te laten komen. Edelstenen zijn net briefgeld, ze zijn alleen wat waard omdat we gezamenlijk hebben afgesproken dat ze wat waard zijn. Er zijn bar weinig industriële toepassingen op grote schaal voor edelstenen. Als we nu op grote schaal olie, koper, gas, ijzer en andere grondstoffen hadden geplunderd had de schrijfster een punt gehad. Overigens is China op dit moment bezig om op grote schaal olie, koper, gas, ijzer etc. uit heel Afrika te zuigen. Maar dat is een andere discussie.

Avatar is misschien wel de meest overhypte film ooit. Ondanks een enorm budget en geweldige opbrengst is het geen film die je bij blijft. Ik kan zo uit het hoofd geen iconische citaten uit de film bedenken, en ik kan me niet voorstellen dat mensen over 20 of 30 jaar massaal naar deze film kijken als ie een keer op netflix verschijnt, zoals wel het geval is met klassiekers. Avatar was eigenlijk gewoon een presentatie over wat tegenwoordig allemaal mogelijk is met special effect en computers, verpakt in een FernGully thema.

er word net gedaan als of dit de eerste zwarte superhelden film is. maar we hebben er acht al wel wat gehad hoor. denk aan meteorman hancock blade steel spawn.

Belangrijk kritisch vervolg, Niet om de film maar het artikel wat mevrouw in haar opinie, die ook een interpretatie van de film is, er hier aan wijdt: Als het als niet meer dan als een gefantaseerd verhaal werd ervaren èn (!) bedoeld om individuen en groepen via door hen gevoelde onderlinge banden op basis van etniciteit, nationaliteit, of historisch-geografische achtergrond identiteit en trots te bezorgen was er niets mis mee. Er is volgens mij ook niets mis met de film. Maar dan moeten er niet door derden pertinente leugens aan ontleend worden die welbewust tot racistische en ideologische polarisatie aanzetten. "Wakanda, nu al een thuisland voor velen die de film hebben gezien, is zonder meer prachtig bedacht. Een perceptie van wat een Afrikaans land had kunnen zijn, als het continent tot bloei had kunnen komen en niet beroofd was van haar meest waardevolle edelstenen en zo’n 12,5 miljoen mensen van haar bevolking niet tot slaaf waren gemaakt." We hebben hiermee, voor wat mevrouw Liong betreft, aantoonbaar te maken met een staaltje van de wel vaker vertoonde behoefte de geschiedenis van volken en/of etniciteit te herschrijven om bepaalde feiten te miskennen en collectieve frustraties te temperen. Uit Robert Hughes; De Klaagcultuur: “To plow through the literature of Afrocentrism is to enter a world of claims about technological innovation so absurd that they lie beyond satire, like those made for Soviet science in Stalin’s time. Afrocentrists have at one time or another claimed that Egyptians, alias Africans, invented the wet-cell battery by observing electric eels in the Nile; and that late in the 1st millennium B.C., they took to flying around in gliders. (This news is based not on the discovery of an aircraft in an Egyptian tomb but on a silhouette wooden votive sculpture of the god Horus, a falcon, that a passing English businessman mistook some decades ago for a model airplane.) Some also claim that Tanzanians 1,500 years ago were smelting steel with semiconductor technology. There is nothing to prove these tales, but nothing to disprove them either — a common condition of things that didn’t happen. Nowhere are the weaknesses and propagandistic nature of Afrocentrism more visible than in its version of slave history. Afrocentrists wish to invent a sort of remedial history in which the entire blame for the invention and practice of black slavery is laid at the door of Europeans. This is profoundly unhistorical, but it’s getting locked in popular consciousness through the new curriculums. It is true that slavery had been written into the basis of the classical world. Periclean Athens was a slave state, and so was Augustan Rome. Most of their slaves were Caucasian. The word slave meant a person of Slavic origin. By the 13th century slavery spread to other Caucasian peoples. But the African slave trade as such, the black traffic, was an Arab invention, developed by traders with the enthusiastic collaboration of black African ones, institutionalized with the most unrelenting brutality, centuries before the white man appeared on the African continent, and continuing long after the slave market in North America was finally crushed. Naturally this is a problem for Afrocentrists, especially when you consider the recent heritage of Black Muslim ideas that many of them espouse. Nothing in the writings of the Prophet forbids slavery, which is why it became such an Arab-dominated business. And the slave traffic could not have existed without the wholehearted cooperation of African tribal states, built on the supply of captives generated by their relentless wars. The image promulgated by pop- history fictions like Roots — white slavers bursting with cutlass and musket into the settled lives of peaceful African villages — is very far from the historical truth. A marketing system had been in place for centuries, and its supply was controlled by Africans. Nor did it simply vanish with Abolition. Slave markets, supplying the Arab emirates, were still operating in Djibouti in the 1950s; and since 1960, the slave trade has flourished in Mauritania and the Sudan. There are still reports of chattel slavery in northern Nigeria, Rwanda and Niger. But here we come up against a cardinal rule of the PC attitude (Political Correct) to oppression studies. Whatever a white European male historian or witness has to say must be suspect; the utterances of an oppressed person or group deserve instant credence, even if they’re the merest assertion. The claims of the victim do have to be heard, because they may cast new light on history. But they have to pass exactly the same tests as anyone else’s or debate fails and truth suffers. The PC cover for this is the idea that all statements about history are expressions of power: history is written only by the winners, and truth is political and unknowable. The word self-esteem has become one of the obstructive shibboleths of education. Why do black children need Afrocentrist education? Because, its promoters say, it will create self-esteem. The children live in a world of media and institutions whose images and values are created mainly by whites. The white tradition is to denigrate blacks. Hence blacks must have models that show them that they matter. Do you want your children to love themselves? Then change the curriculum. Feed them racist claptrap a la Leonard Jeffries, about . how your intelligence is a function of the amount of melanin in your skin, and how Africans were sun people, open and cooperative, whereas Europeans were ice people, skulking pallidly in caves. It is not hard to see why these claims for purely remedial history are intensifying today. They are symbolic. Nationalism always wants to have myths to prop itself up; and the newer the nationalism, the more ancient its claims. The invention of tradition, as Eric Hobsbawm has shown in detail, was one of the cultural industries of 19th century Europe. But the desire for self-esteem does not justify every lie and exaggeration and therapeutic slanting of evidence that can be claimed to alleviate it. The separatism it fosters turns what ought to be a recognition of cultural diversity, or real multiculturalism, tolerant on both sides, into a pernicious symbolic program. Separatism is the opposite of diversity. The idea that European culture is oppressive in and of itself is a fallacy that can survive only among the fanatical and the ignorant. The moral and intellectual conviction that inspired Toussaint-Louverture to focus the rage of the Haitian slaves and lead them to freedom in 1791 came from his reading of Rousseau and Mirabeau. When thousands of voteless, propertyless workers the length and breadth of England met in their reading groups in the 1820s to discuss republican ideas and discover the significance of Shakespeare’s Julius Caesar, they were seeking to unite themselves by taking back the meanings of a dominant culture from custodians who didn’t live up to them.” Dat daarmee deze ongetwijfeld heerlijke film niet per se kwalijk is, integendeel, het wat mij betreft ook een onschuldig middel ter identificatie en bron van rolmodellen is, als men hem dus niet te serieus neemt, via mythologische helden in een verzonnen verhaal en wereld met etnische, nationale, of historisch-geografische bronnen,zoals er al zovele bestaan, ondanks dat de voorkomende allegorieën soms refereren aan mythes die ontmaskering verdienen staat overeind. Dat werd ook al eens treffend beschreven in de Groene Amsterdammer m.b.t. Tolkien en diens vergelijkbare fantasieën die barsten van de allegorieën waar verschillenden kwalijke arische sympathieën in ontwaarden en zijn werk en geschapen werelden daarom bekritiseerden of juist bewonderden terwijl dat ook in dat geval veel meer aan henzelf lag. https://www.groene.nl/artikel/de-arische-mythe-van-tolkien