Bitcoin maakt meer kapot dan je lief is

Tijdens een gesprek met een oude bekende, alweer even geleden, kwam het onderwerp op cryptovaluta. Hoe we daar aanbelandden weet ik niet meer, maar het zal vanuit hem zijn gekomen. Bitcoin-spaarders zijn wat dat betreft toch een beetje als crossfitters: of je wil of niet, je zal het erover hebben met ze. Hoe dan ook, hij vertelde me over het aantal dat hij bezat, wat dat dan waard was in euro’s en hoeveel hij verwachtte dat die koers nog zou stijgen. En wanneer ruil je ze dan in voor daadwerkelijk geld, wilde ik weten. Dat doe je niet, was zijn resolute antwoord. Meerdere uitlegpogingen later over het waarom dan niet, gaf ik mijn pogingen op het te begrijpen.

In januari meldde het nieuws dat bitcoin een recordhoogte had bereikt. Een maand later wéér een recordhoogte, met dank aan een miljardeninvestering van Tesla dit keer. Gisteren een opvallend bericht vanaf het twitteraccount van cryptovalutaportfoliomanagementapp(!) Blockfolio: ‘Bitcoin is nu meer waard dan het complete BNP van Nederland. Hoe zat het ook alweer met met die Hollandse tulpen?’

Dat is allemaal aardig en er zullen vast hordes bitcoinverzamelaars elke dag opnieuw een paar sprongen van geluk maken, leuk is anders. Dat er aan het minen van bitcoin een stevige schaduwzijde kleeft mag duidelijk zijn. Dat opgraven houdt simpel gezegd in dat een enorme hoeveelheid computers tegelijkertijd dag in dag uit op volle toeren draaien. Hoe groot die schaduw is zet de website digiconomist overzichtelijk neer: Het stroomverbruik is gelijk aan dat van heel Chili. De ecologische voetafdruk van al die cryptoschatzoekers samen vergelijkbaar met die van Nieuw-Zeeland.

Aan het begin van dit jaar las ik het boek The Uninhabitable Earth: Life After Warming. Een onheilspellend boek waarin schrijver David Wallace-Wells gedetailleerd uiteen doet in welk angstaanjagend tempo en op welke manieren de mens de vooralsnog enige bekende bewoonbare planeet onbewoonbaar maakt. Wie nog altijd denkt dat het vooral een probleem is van toekomstige generaties, heeft het mis. Tenzij je al met één been in het graf staat, heb ik slecht nieuws voor je: jij bent die toekomstige generatie. De enige, zij het zeer magere, positieve noot die uit het boek te halen valt is deze: het onleefbaar maken van de aarde is onomkeerbaar, maar we kunnen er nog wél alles aan doen om het proces met een paar honderd jaar af te remmen.

Wat de link precies is die Blockfolio legt tussen bitcoin en de genoemde Hollandse tulpen, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat die tulpen goed zijn voor de bijtjes, terwijl het opgraven van cryptomunten langzaam bijdraagt aan de vernietiging van hun en daarmee ons ecosysteem. Willen wij, allen die zich nu op aarde bevinden, niet de generatie zijn die het licht uitdoet, dan is het letterlijk van levensbelang de jacht op cryptovaluta drastisch terug te dringen. Er gaat wellicht een virtuele portfolio en waarschijnlijk een hobby verloren, je wint er een planeet mee terug.