Bezuiniging op kunst maakt ons wezenloze consumenten

In de keiharde afrekening met kunst door de huidige gedoogcoalitie, ontbreekt helaas voortdurend de uitleg over het belang van kunst in onze samenleving. Ik vraag me af of de politici, die deze onverantwoorde, keiharde beslissing nemen, dat wel beseffen.

Ik vraag me ook af, of de doorsnee Nederlander zich realiseert, wat de grove korting van de subsidie op kunst, uiteindelijk voor effect zal hebben op ons dagelijks bestaan.

Kunst is de wortel van onze creativiteit. Het doet de grenzen verleggen in ons denkraam. Dat is nodig omdat we verder moeten met de wereld. We moeten niet stil blijven staan en ons alleen maar bekommeren om onze materiële behoeften.

De kunstenaars zijn degenen die ons daarbij helpen. Ze zijn de ogen en de oren van onze samenleving. Zij reageren heel direct en intuïtief maar ook intellectueel op de wereld om ons heen. Daarin kunnen wij ons allemaal verbonden voelen. Kunst biedt troost en geeft inspiratie. Kunst zoekt de confrontatie en houdt ons scherp. Kunst laat zich de mond niet snoeren. Kunst is de aanjager en de innovatieve kracht achter onze immateriële rijkdom. Kunst brengt ons samen. Kunst is kritisch maar ook kwetsbaar en dat maakt deze slopende bezuiniging dan ook zo laf.

De lafheid om de mensen die zich moeilijk kunnen verdedigen ‘te pakken’ en weg te zetten met het kleinburgerlijke dedain van ‘linkse hobby’.

Creativiteit wordt op alle gebied gezien als onmisbaar. Bij het ontwikkelen van de (nieuwe) wereld, de media, het bedrijfsleven de wetenschap, onderwijs, bestuur en de  politiek! Dat mag niet worden afgebroken.

Het is een totaal onverantwoorde en zeer schadelijke keuze waartegen iedereen zich met hand en tand moet verzetten. Want zonder kunst en creativiteit loopt het niet goed met ons af.

We verworden tot wezenloze consumenten. Slaven van de meedogenloze markteconomie.

We moeten ons verzetten tegen deze harteloosheid en laffe afrekening door diegenen die maar twéé doelen lijken te hebben. Macht en geld.

Laten we ons verbonden voelen in de strijd tégen het kapot maken van dat, wat ons werkelijk gelukkig maakt.