Bedankt voor de crisis
© ANP / Hollandse Hoogte / Tom van Limpt
We zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer.
Achteraf ben ik dankbaar voor de coronacrisis. En dan niet op een goedkope manier, zoals de oom die op latere leeftijd zijn dienstplichttijd verheerlijkte, terwijl iedereen wist dat hij regelmatig huilend zijn moeder belde vanuit de kazerne. Nee, de periode tussen maart 2020 en februari 2022 heeft tastbaar gemaakt hoe het zit tussen mij en de maatschappij.
Daarvoor voelde ik voortdurend dat er iets mis was, dat een of andere collectief-neurotische geestesgesteldheid de boel langzaamaan verpestte. Het begon met de behoefte elkaars feesten en godsdienstuitingen te verbieden, voorbeelden hoef ik u waarschijnlijk niet te noemen. Eind 2017 kwam dat bozige #metoo erbij, vervolgens het vermaledijde virus uit Wuhan.
‘In wat voor wereld laat ik ze opgroeien?’, vraagt men retorisch om een ontbrekende kinderwens te verklaren. Persoonlijk vind ik dit geen geldig argument: elke nieuwe generatie moest altijd zijn eigen problemen oplossen. Ook wij gaan de aarde niet redden voor 2050, al was het alleen maar omdat we met onze opgewonden koppen op de rand van een kernoorlog zijn beland.
Toch was ik, wachtende op een schoolplein in februari van dit jaar, blij dat ik geen eigen kinderen heb. Rijen zesjarigen met mondkapjes op schuifelden voorbij, je zult als ouder aan zoiets krankzinnigs moeten meedoen. Dit schouwspel was met afstand de beste bevestiging van mijn onbestemde gevoel: we zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer.
Doordat ik mijn denkvermogen sinds dat moment niet langer nodig heb om een steeds merkwaardiger buitenwereld te verklaren, is het de laatste maanden opvallend rustig in mijn hoofd. Gemondmaskerde zesjarigen vormen een krachtig symbool voor het abstracte begrip ‘vervreemding’. Zeeën van geestelijke ruimte houd ik over om kraakheldere beschouwingen zoals deze te schrijven.
Dankbaarheid overheerst aan het begin van een decennium dat voorbestemd lijkt om het meest hysterische ooit te worden.