Baudet wil Syrische vluchtelingen uitleveren aan een meedogenloos regime

Een meerderheid aan kakkebroeken in de Tweede Kamer heeft een voorstel van Thierry Baudet gesteund om zo snel mogelijk te debatteren over de positie van de Syrische vluchtelingen in Nederland. Hij heeft namelijk ontdekt dat binnenkort de eerst aangekomenen vijf jaar bij ons verblijven. Zij komen dan in aanmerking voor een verblijfsvergunning van vijf jaar en dat is een gruwel in Baudets ogen. Er wordt – zegt hij – op 95 procent van het Syrische grondgebied geen oorlog meer gevoerd. Het is er veilig. De vluchtelingen moeten dan ook terug om thuis hun land op te bouwen.

Dit geeft ernstig te denken over wat ons te wachten staat mocht die Baudet inderdaad premier van Nederland worden. Hij stelt immers voor duizenden mensen uit te leveren aan een van de wreedste tirannen ter wereld. Dankzij Russische steun is in Syrië het regime van Assad erin geslaagd de overhand te krijgen. Alleen in de Koerdische gebieden hebben de soldaten van deze onderdrukker het nog niet voor het zeggen maar het is zeer de vraag of die hun zelfbestuur kunnen handhaven als Trump ze in de steek laat omdat een bondgenootschap met Erdogan hem toch liever is.

Renaissance Een paar details over het regime van Bashar al-Assad, die in 2000 de dictatuur van zijn vader Hafez erfde: zijn macht is gebaseerd op twee zuilen, de strijdkrachten en de Baath-partij. Deze Baath (wedergeboorte-)-partij is destijds als panarabische beweging in het leven geroepen door de christelijke Libanese filosoof Michel Aflaq. Deze was sterk geïnspireerd door de voorbeelden van het fascisme en het nationaalsocialisme. Hitler en Mussolini waren – en zijn soms nog – onder Arabieren populair omdat zij oorlog voerden tegen hun koloniale onderdrukkers Engeland en Frankrijk.

De Baath bestond dan ook uit een strak georganiseerde elite die alle Arabieren in een gróót rijk moest verenigen zodat de oude tijden van grootsheid konden terugkeren want nu houden de westerse machten het Arabische genie klein door een politiek van verdeel en heers. En de islam dan? Baath is een seculiere beweging die is gestoeld op bloed en bodem. Toch was het volgens Aflaq alleen het Arabische genie die een dergelijke godsdienst had kunnen opleveren, maar daar blijft het in de ideologie wel zo ongeveer bij.

In Aflaqs geschriften vind je veel over socialisme. Daarmee bedoelde hij een door de staat geleide economie terwijl alle lagen van de bevolking eendrachtig samenwerkten aan de Arabische grootsheid en macht. Militarisme was uiteraard een belangrijke karaktertrek van de Baath. Van interne democratie was geen sprake. Integendeel, de top was continu bezig met zuiveringen en en het liquideren van onbetrouwbaar geachte elementen in de eigen gelederen. Aflaq zelf is overigens altijd partijfilosoof gebleven en niet meer. Toen hij voor zijn eigen geestverwanten de wijk moest nemen, vond hij een gastvrij onderdak bij Saddam Hoessein. Na zijn overlijden in 1989 liet deze hem een staatsbegrafenis geven.

In de praktijk wist de Baath-partij alleen maar aan de macht te komen in Syrië en Irak, uiteraard niet op democratische wijze maar door middel van terreur en staatsgrepen. In Bagdad nestelde zich Saddam Hoessein, in Damascus kwam de hoge militair Hafez al Assad aan de macht.

Wie de Baath-partij een beetje nauwkeuriger in ogenschouw neemt, merkt dat ze zowel in Syrië als in Irak aantrekkingskracht uit wist te oefenen juist op minderheidsgroeperingen binnen de islam. In Irak waren dat de soennieten terwijl de grote meerderheid van de bevolking tot de Sjiïeten behoort. In Syrië was de Baath een vehikel van de Alewieten, een kleine islamitische sekte waarvan de aanhangers vooral aan de kust wonen en die je niet op een lijn mag stellen met de Turkse Alevieten. Irakese Soennieten en Syrische Alewieten gebruikten de Baath om ondanks hun minderheidspositie toch het monopolie te houden op de macht.

Genocide Hafez al Assad en Saddam Hoessein vestigden allebei onmiddellijk een terreurregime, dat dissidenten meedogenloos vervolgde. Als het zo uitkwam, dan was genocide ook een geschikt middel. De oude Assad sloeg een opstand in Homs neer ten koste van dertigduizend levens, Saddam Hoessein viel Koerdische dorpen aan met gifgas. Beiden hielden er beruchte martelgevangenissen op na, waarbij in Syrië als extra specialisme naast het gebruik van elektrische boren en vergelijkbare apparatuur de uithongering gold. Amnesty International bracht met treurige regelmaat rapporten uit over de misdaden tegen de mensheid die de beide dictatoren lieten plegen. Saddam Hoessein en de oude Assad waren elkaar overigens vijandig gezind omdat ze ook concurrenten waren om de Arabische ziel. Ze verweten elkaar de diepe idealen van de Baath te hebben verraden. Tijdens de beide golfoorlogen gaf Syrië de Amerikanen en hun bondgenoten dan ook op de achtergrond alle steun. Daarmee wisten de Assads zich van een zekere sympathie in Washington en de Europese hoofdsteden te verzekeren ook al voeren zij een scherp anti-israelisch beleid. Loepzuiver antisemitisme is dan ook al decennia lang schering en inslag in de Syrische media. Het maakt aldus het – voor de zekerheid – linkse, vredesgezinde en uiterst anti-Netanyahu gezinde dagblad Haaretz deel uit van het leerplan op de scholen.

Er is maar een plek waar Assad junior en zijn medewerkers thuis horen. Dat is voor het hekje bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Begin maart zijn daar de voorbereidingen tot een proces wegens oorlogsmisdaden begonnen.

En aan zo’n tiran en dictator wil Thierry Baudet de Syrische vluchtelingen in Nederland uitleveren. De toestanden die dit regime schept, gelden in zijn ogen blijkbaar als een situatie van veiligheid waarin de mensen rustig het vaderland weer op kunnen bouwen.

Natuurlijk, voor de vorm hebben Assad en zijn maten een soort amnestie afgekondigd voor wie zich aan dienstplicht in zijn leger heeft onttrokken maar die blijkt in de praktijk niets waard. Syrië blijft een levensgevaarlijk land voor wie het wantrouwen van het regime Assad heeft gewekt en daar is niet veel voor nodig.

Natuurlijk, u en ik weten dat Baudet in zijn eigen werkelijkheid leeft. Zijn uitspraken hebben zelden wat met de echte wereld te maken. Verbijsterend is echter dat een meerderheid van onze volksvertegenwoordigers zich naar de Tweede Kamer laat roepen als meneer op grond van zijn zinsbegoochelingen een debat wenst te voeren over het zo veilige Syrië waar de vluchtelingen wel naartoe teruggestuurd kunnen worden om in vrede aan de wederopbouw te beginnen.

Syrië is niet veilig. Het wordt niet veilig zolang Assad en de Baath partij nog aan de macht zijn. Daar hoef je nu geen debat over te voeren. Misschien wel over hoe we de daders naar het Strafhof in Den Haag krijgen maar niet over die veiligheid.

Aan de andere kant: misschien is er bij Baudet helemaal geen sprake van zinsbegoocheling: de admiraal van de renaissancevloot is er al vaker op betrapt dat hij Assad wel ziet zitten. En wat betekende het Arabische woord Baath ook al weer? Juist, wedergeboorte, renaissance. Hij vindt Syrië écht een land waar de overheid voor rust en orde zorgt. Het past binnen zijn concept van vrijheid en volksregering.

Nu zijn de Syrische vluchtelingen aan de beurt, straks u en ik.

Lees hier de meest recente berichtgeving van Amnesty International over mensenrechtenschendingen in Syrië. Lees ook dit prachtige stukje over Michel Aflaq, zijn graf en tafeltennis.