Baudet is geen kwajongen, maar een fout politicus

Dat Baudet oikofoob en demagoog is wisten we al lang. Dat hij en zijn aanhangers spelen met neonazi-ideologie was ook al bekend. En dat Baudet aan Rusland-flirts deed wisten we ook. Maar hoe ver die Rusland-flirt gaat werd deze week een stuk duidelijker in de nieuwe aflevering van Zembla.

Nepnieuws over onder andere MH17 en de oorlog in Oekraïne en innig contact met Poetins loopjongens, waarbij het niet blijft bij enkele berichten over en weer, maar waarbij zelfs nauwe samenwerking bestaat met zijn partij. Het bevestigt allemaal nogmaals dat Baudet een staatsgevaarlijke gek is. Dit is een heftige aantijging, maar een nadere beschouwing van het toenemende bewijsmateriaal liegt er niet om.

Bewijsstuk één zien we al snel in de aflevering: Baudet verspreidt pro-Russische propaganda. In het oog springt het nepnieuws dat hij op Twitter zet. Baudet noemt de MH17-ramp daar door de CIA-uitgevoerd , terwijl er geen twijfel bestaat over het feit dat Rusland een rol speelde in deze ramp. Een flater van jewelste. Zeker als je je bedenkt dat het over iets gaat waar Nederland zo direct bij betrokken is.

Als het nou bij dit ene incident zou blijven was het nog tot daaraantoe. Maar Baudet is een structurele nepnieuws -verspreider. “ Onwetenschappelijk ”, noemde historicus Frank Ankersmit het een jaar geleden nog in de NRC. Ik noem het liever oliekoekendom en verontrustend. Want deze clown zit in ons nationale parlement, een post met verantwoordelijkheid over wat er in ons land gebeurt. Een dergelijke taak laat ik liever niet aan hem over.

Als bewijsstuk twee zien we vervolgens Baudets Rusland sympathie en dat hij keer op keer bewijs van de invloed en het gevaar van Rusland naar de prullenbak verwijst. Dat is best gek, want hiervoor is behoorlijk wat bewijs. Denk bijvoorbeeld aan alle Russische moordaanslagen , invallen in buurlanden , hacks , omkoping van politici en verkiezingsbeïnvloeding.

Dat Rusland de ondermijning van Europese democratieën bovenaan de geopolitieke-agenda heeft staan valt zo niet te ontkennen. Toch doet Baudet dit wel. En hij gaat verder dan dat, want hij heeft ook nog sympathie voor het huidige Rusland. Dat is ergens niet zo gek, want Poetin heeft alles wat bij zijn extreemrechtse ideologie past: Poetin is nationalist, autoritair, wit, christen en mannelijk.

Daarnaast delen Baudet en Poetin ook nog een missie: de ondermijning van de EU en de Europese solidariteit. Lees hierbij met een gerust hart de ondermijning van Europese democratieën. Want wat Baudet en zijn aanhangers niet inzien is dat hun fakenews-politiek Rusland in de kaart speelt en tegelijkertijd de machtspositie van hun geliefde Nederland ondermijnt. Baudet en zijn fans fungeren dus als niets minder dan nuttige idioten voor Poetin. Wederom, zo iemand wil ik niet in het parlement.

Bewijsstuk drie lijkt op het eerste oog wat minder sterk. Henk Otten wordt geïnterviewd en daarvan zou je direct kunnen denken dat hij een wraakactie uitvoert richting Baudet. Otten is immers uit Forum voor Democratie gegooid na onenigheid met Baudet over de koers van de partij. Hierdoor is Ottens beschuldiging dat Baudet geld uit Rusland heeft ontvangen, ondanks bewijs dat erop wijst, af te doen als niet meer dan plausibel.

Maar wie de nadruk legt op Ottens mogelijk wraakzuchtige motivatie, vergeet dat de motivatie van Otten niets verandert aan de inhoud van de door hem getoonde app-berichten van Baudet. En de inhoud van deze berichten spreekt voor zich. Baudet deelt erin zijn sympathie voor Rusland en Poetin-marionetten John Laughland en Vladimir Kornilov. Bij enkele van deze berichten hint Baudet zelfs op betaling door Kornilov. In het wederhoor-interview met de Zembla-journalisten doet Baudet al deze berichten af als “een running gag ” en “ironie”.

Maar deze zogenaamde grappen komen in ander licht te staan als we er wat langer over nadenken. Ironie is het gebruikelijke excuus van wie met extreemrechts flirt. En het is zeker in dit geval weinig overtuigend. Want wat is er ironisch aan opmerkingen dat je vriendjes bent met Poetins marionetten?

Overtuigender is om het bewijs at face value te nemen. Baudet spreekt als een extreemrechtse gek, hij heeft dezelfde vrienden als een extreemrechtse gek, dus hij is waarschijnlijk een extreemrechtse gek. Deze interpretatie wint aan kracht voor wie het volledige interview dat de Zembla-journalisten met Baudet hadden, en apart op hun site plaatsten, bekijkt. Daarin wordt Baudet gevraagd om de gesprekken waarin de ‘ironische berichten’ voor zouden komen te delen. Binnen die context is het beste te oordelen of er daadwerkelijk sprake is van ironie, zo zegt Baudet zelf. Opvallend genoeg geeft Baudet aan dat hij de app-berichten, en daarmee de context die hem vrij zou kunnen pleiten, niet wil delen. Dat zou volgens hem haaks staan op het werk dat hij doet. Daarbij staat het uitwisselen van ideeën centraal.

Een bijzonder verweer. Je zou toch zeggen dat Baudet dan juist zijn app-berichten zou delen. Dat zou immers alleen maar bijdragen aan de uitwisseling van ideeën, niet? Zo lijkt het verdacht veel op dat Baudet een extreemrechtse gek is, maar zijn verdedigers zullen er vast op wijzen dat het onomstotelijk bewijs er nog niet is.

Voor wie er nog aan twijfelt dat Baudet staatsgevaarlijk is, maakt bewijsstuk vier de zaak rond. Bewijsstuk vier is dat Baudets contact met foute vrienden, zoals de bovengenoemde Laughland en Kornilov, een stuk verder gaat dan incidentele persoonlijke berichten. Laughland, waarvan bekend is dat hij een marionet van Poetin is, werd door Baudet uitgenodigd om in de Tweede Kamer te spreken. Daarnaast pleitte Baudet ervoor om Laughland op een tweede plaats voor de Europarlementsverkiezingen te plaatsen en werd hij dankzij Baudet ondanks tegenstand binnen de partij een partij-ideoloog.

Wederom zouden we hiervan nog kunnen denken dat deze vriendschap, net als het verspreiden van nepnieuws, een incident is. Maar dan zouden we Baudets vriendschappelijke contact met Poetin-loopjongen Kornilov, de extreemrechtse racist Jared Taylor en, jawel, nog een extreemrechtse Poetin-ideoloog Aleksandr Doegin vergeten. Dit zijn geen incidenten meer, dit is regelmaat. Baudet is dan ook niet naïef met zijn toenadering tot extreemrechtse autoritaire figuren, hij zoekt het keer op keer op. Dit kan niet worden afgedaan als kwajongensgedrag, maar is foute politicus gedrag.

Het is dan ook geen wonder bij Ben de Jong, inlichtingenexpert van de Universiteit Leiden, alle alarmbellen afgaan als hij werd geconfronteerd met het nieuwe bewijsmateriaal. Het bewijs stapelt zich op en wijst in een richting: Baudet is een staatsgevaarlijke idioot.