Baantjesjager Hoekstra blijkt niet meer dan een gehuurde tong te zijn

Het optreden van Wopke Hoekstra in het Europees Parlement om de baan van Eurocommissaris voor Klimaat te kunnen verwerven was een opmerkelijke vertoning.

Zijn ommezwaai in opvattingen over de fossiele industrie, het afstand nemen van het beleid onder premier Rutte waar Hoekstra zelf deel van uitmaakte en zijn knieval voor de Zuid-Europese lidstaten ten aanzien van door hen gevraagde financiële coronasteun, was ronduit beschamend. Voor Nederland, de Nederlandse politiek, het CDA en niet in het laatst voor hemzelf.

Zijn geloofwaardigheid als politicus was al niet groot meer. Mede vanwege zijn achtergrond als voormalig consultant bij een groot organisatieadviesbureau en zijn in korte tijd vele wisselende politieke functies.

Over consultants gaat in de volksmond een hardnekkig vooroordeel rond: zij worden vaak als gehuurde tongen afgeschilderd die uitsluitend zeggen wat hun opdrachtgevers graag willen horen. Dergelijk gedrag kan verklaard worden met de gevleugelde uitdrukking: wie betaalt, bepaalt!

Voor de beroepsgroep consultants is het jammer en spijtig dat Hoekstra het in de volksmond hardnekkig postgevatte vooroordeel dat consultants niet meer zijn dan gehuurde tongen, door zijn optreden in Brussel, nog eens heeft bevestigd. Ook de politiek in Nederland heeft hij met zijn optreden een slechte dienst bewezen.

Om als politicus, voormalig consultant en als privépersoon nog enigszins geloofwaardig te blijven was het beter geweest als Hoekstra de eer aan zichzelf had gehouden en voor deze voor hem te hoog gegrepen baan had bedankt, toen Rutte hem vroeg.

Vanuit de wetenschap is het “Peter Principe” bekend. Dat houdt in dat vooral getalenteerde mensen carrière maken totdat zij het niveau van hun incompetentie hebben bereikt. De carrière van Wopke Hoekstra kent inmiddels veel trekjes die kenmerkend zijn voor deze wetmatigheid van voornoemd “Peter Principe”.

Gelukkig met één grote uitzondering. Als hij benoemd wordt als Eurocommissaris is de benoeming slechts voor een korte tijdelijke periode. In de beroepspraktijk betekent het “Peter Principe” vaak dat de benoemde functionaris niet meer kan verkassen en blijft zitten op de plaats waar hij voortdurend schade aanricht aan de organisatie.