Asokrant Telegraaf

Zaterdag kopt de Telegraaf op de voorpagina: “Asielhopper-invasie”. Het is het zoveelste neologisme dat de krant introduceert door een woord of voorzetsel met negatieve connotatie voor of achter “asiel” te plakken. Telt u maar even mee met de koppen van de afgelopen week. 7 januari: “asielhopper-invasie”, “kansloze asielplaag”. 4 januari: “aso-asielzoekers”, “asielmachine”. 3 januari: “asieltuig”. En net voor de jaarwisseling was er nog een creatieve variant: de “asielaso”.

De koppen staan steevast boven artikelen over asielzoekers uit Algerije en Marokko. Asielzoekers die in Nederland weinig kans maken op een verblijfsvergunning, en daarom – zo redeneert De Telegraaf – maar beter meteen weer uitgezet kunnen worden, voordat ze hier rottigheid gaan uithalen. Over de inhoud van de artikelen wil ik het vandaag niet hebben, het gaat me puur om de woorden die de Telegraaf kiest om erboven te zetten. Framing zit namelijk niet alleen in het verstrekken van gekleurde of onjuiste informatie, maar ook in woordkeuze.

Help, een invasie! Wanneer De Telegraaf bericht over asielzoekers, dan gaat het vaak over een “invasie”, die de burgers van Nederland “overspoelt”. Het beeld dat wordt opgeroepen is er één van een onschuldige groep mensen wiens territorium plotseling bruut wordt binnengevallen door een vijandige mogendheid. De arme, overrompelde stakkers steken wanhopig hun handen in de lucht, smekend om genade. Nou kan ik me vergissen, maar volgens mij zijn we er in Europa redelijk vakkundig in geslaagd om de “invasie” in de kiem te smoren, door middel van allerlei hekken, geholpen door wat vrieskou. En als we er als continent niet in slagen, dan zorgt de Middellandse Zee er wel voor dat die hele “invasie” niet heel ver komt. In dat licht is het veelvuldig gebruik van “overspoelen” bijna ironisch.

Ernstiger nog is het gebruik van het woord “plaag”, wanneer het over overwegend islamitische asielzoekers van Noord-Afrikaanse afkomst gaat. Hiermee vervalt De Telegraaf in het aloude retorische stijlfiguur dat een groep ongewensten in de samenleving vergelijkt met ongedierte. Het woord “plaag” heeft een aantal duidelijke connotaties. Allereerst is er de bijbelse allusie: de tien plagen van Mozes. Sprinkhanen, steekvliegen, kikkers… friemelende, stekende en glibberige beesten die je lekprikken en je gewassen opvreten. Andere contexten waarin “plaag” vaak gebruikt wordt: als het gaat om ratten, muizen en ander ongedierte dat je huis binnensluipt en je koelkast leegeet als je even niet oplet.

Giftig Plagen dienen verdelgd te worden. Dat doe je met gif. Of de asielzoekers waar De Telegraaf op duidt nou criminelen zijn of niet: de redactie kiest ervoor om een groep mensen te reduceren tot insecten. Ontmenselijken, noemen we dat, en dat is gevaarlijk. Wanneer we onze medemens niet langer zien als gelijke, maar als een plaag die verdelgd dient te worden, staat de deur wagenwijd open voor haat en geweld. Ik vraag me af waarom de redactie van De Telegraaf daar willens en wetens aan mee wil werken.

Tot slot lijkt het me tijd om eens op te houden te zeggen dat rechtse, islamkritische geluiden genegeerd worden in de media. De Telegraaf is nog altijd de grootste krant van het land, en wijdt zo’n beetje wekelijks een voorpagina aan het bashen van groepen Noord-Afrikanen. Je kunt natuurlijk stellen dat niet alle Noord-Afrikanen moslim zijn. Dat is waar, maar zolang de Telegraaf gemakshalve alle asielzoekers “tuig” noemt in haar koppen kan ik de redactie moeilijk het voordeel van de twijfel geven. Let’s face it: de grootste krant van Nederland draagt moedwillig bij aan het ontmenselijken van een groep binnen onze samenleving. Dat op zich is al gevaarlijk, maar dat een deel van de lezers het nog steeds nodig vindt om zich als slachtoffer van de zogenaamde mainstream media te profileren, dat lijkt me inmiddels geschiedvervalsing.