Armoedebestrijding heeft meer nodig dan feestjes en cadeaus

Gisteren maakte staatssecretaris Tamara van Ark (SZW) bekend dat ze in de komende drie jaar zo’n 80 miljoen euro extra vrijmaakt om armoede onder kinderen te bestrijden. Als voorbeeld daarbij roemt ze een stichting die dat in natura doet – denk aan een verjaardagsfeestje. Als je als kind niet uitgenodigd wordt omdat jij er zelf geen kunt geven, heeft een kind daar een leven lang last van, zegt zij in deze krant.

Dat begrijp ik maar al te goed, als directeur van het grootste netwerk van alleenstaande moeders die veelal in armoede leven. Zoals ik dat ook in 2016 en 2017 begreep, toen Van Arks voorganger Jetta Klijnsma soortgelijke maatregelen aankondigde. Maar ik wil de staatssecretaris ook waarschuwen: met alleen feestjes en cadeautjes komen we er niet.

Feestjes en cadeautjes helpen tegen kinderarmoede op dezelfde manier als een vis ten goede komt aan de spreekwoordelijke hongerige man. Hoe leren we die man in dit verhaal vissen? Hoe bestrijden we armoede van kinderen op de lange termijn? Door naast – structureel – in cadeaus ook te investeren in de gezinnen waar de 400.000 kinderen die in ons land in armoede opgroeien deel van uitmaken.

Het is net zoals met vliegen. Als de zuurstofmaskers naar beneden vallen, doe je als ouder – tegen je intuïtie in – eerst je eigen masker om, en dan dat van je kind. Zo zou dit beleid ook vorm moeten krijgen. Ik ken duizenden alleenstaande moeders, en ben er zelf eentje. Neem van mij aan: we waarderen de cadeaus, maar liever nog krijgen we de kans om die cadeaus zelf te verdienen. Zodat onze kinderen ons niet steeds – structureel – ons handje zien ophouden, maar we ze een feestje kunnen geven én een rolmodel voor ze kunnen zijn.

Dus, staatssecretaris Van Ark: geef cadeaus, maar zet óók uw intuïtie even uit. Investeer ook índirect in het tegengaan van armoede onder kinderen. Investeer in ouders die het moeilijk hebben. U kondigt aan een beter beeld te willen krijgen over kinderarmoede. Ik bied me graag aan voor een gesprek. Want onze kinderen moeten er ook warmpjes bijzitten als het volgende verjaardagsfeestje nog 364 dagen ver weg is. Dát is pas een cadeau.