Forum voor Democratie, Anne Fleur Dekker en de Vrijheid-van-een-lul-zijn

Het debat tussen Anne Fleur Dekker en Yernaz Ramautarsing , van de jongerenorganisatie van Forum voor Democratie, beloofde interessant te worden. De Jonge Democraten, de jongerenorganisatie van D66, had de avond georganiseerd om te kijken of de tegenpolen met elkaar in gesprek konden gaan. Niet schreeuwen, maar praten.

Meteen viel op dat het geen politieke avond was zoals alle andere. Een beveiliger controleerde tassen, en fouilleerde zo nu en dan iemand uit de rij. Binnen tekenden twee groepen zich duidelijk af aan de tafeltjes: de fanclubs van Anne Fleur en Yernaz. Bij Anne Fleur stonden vooral jonge vrouwen van linkse organisaties. Afkeurende blikken gingen naar de overkant. Daar, in team Yernaz, stonden vooral jongens van rechtse organisaties. Enkelen droegen shirts met de tekst ‘communism killed thousands of people, and all I got was this lousy t-shirt’, Thor-hamertjes en Israeli Defense Force shirts.

Het debat leek nog het meeste op een internetdiscussie tussen een Pepe-trol en een hoogopgeleide social justice warrior. Dat Yernaz, bestuurslid van de FvD-jongeren, door mensen beïnvloede klimaatverandering en het bestaan van seksisme ontkende is niet eens meer noemenswaardig genoeg voor een column. Veel ernstiger vond ik de manier waarop Yernaz en zijn aanhangers politiek bedrijven.

Ten eerste was het ontkennen van feiten een rode draad door het betoog van Yernaz. Voorbeelden zijn het ontkennen van wetenschappelijke feiten omtrent klimaatverandering, het gelijktrekken van socialisme en massamoord door de USSR, en cijfers over seksueel geweld. Tijdens het debat zelf juichten de aanhangers van Yernaz als hij iets naars zei. Anne Fleur werd kleinerend met ‘lieverdje’ aangesproken. Toen het ging over Anne Fleurs bedreigingen, lachten ze haar hardop in haar gezicht uit. Op het onderwerp van seksisme en aanranding deden twee jongens alsof ze luid huilend in elkaars armen vielen, en daarmee de spot dreven met slachtoffers van seksueel geweld. Hun vrienden lachten ha(r)telijk.​

Achteraf kon één van de jongens, TPO-schrijver Jesper Jansen met wie Anne Fleur enkele weken geleden op de radio was, me vertellen dat verkrachters bijna altijd Marokkanen zijn. Diezelfde jongen kreeg halverwege de avond een behoorlijke woedeaanval en hief schreeuwend zijn middelvingers op naar publiek en podium.

Na het debat sprak ik meerdere aanhangers van Yernaz aan. Daar hoorde ik dat ze het toch wel jammer vonden dat elke keer dat het fel (en dan vooral gemeen, persoonlijk of te kort door de bocht) werd, de gespreksleider ingreep. Ze zagen dit debat, en politiek in het algemeen, meer als een sensatie-clash van idealen dan als het besturen van een land of een intellectuele discussie. Yernaz bevestigde dit beeld door te zeggen dat het goed was als politieke ideologieën verder uit elkaar zouden groeien en polariseren.

Sensatiepolitiek is misschien leuk in House of Cards, maar giftig voor een constructieve publieke discussie. ​Vanuit het kamp van Yernaz – en van Yernaz zelf – was er een algemene oproep voor het kweken van een dikkere huid. Bedreigingen, seksisme etc. moest je maar oplossen met de zogenoemde ‘Bukakke-methode’; het maar gewoon over je heen laten komen.

Ook werd de banier van vrijheid van meningsuiting weer onterecht ​als reden aangedragen waarom alles gezegd mag worden. ​​ Ten eerste beschermt vrijheid van meningsuiting je tegen de staat, en niet tegen kritiek of ​geschuwd worden. Ten tweede zou het voor de intellectuelen van FvD niet heel moeilijk moeten zijn om hun meningen op een minder schofferende manier te verwoorden. Het wordt tijd dat we het niet meer accepteren dat ons mooie vrijheid van meningsuiting misbruikt wordt voor vrijheid-van-een-lul-zijn of vrijheid-van-feiteloosheid.

Yernaz zegt “Leer leven met het feit dat de wereld hard is”. Ik zeg: laten we ons best doen om verharding en feiteloosheid van onze wereld tegen te gaan.​ Als we FvD en hun aanhangers al in onze politieke arena moeten accepteren, laten we ze dan in ieder geval houden aan fatsoen en waarheidsvinding. ​​Als dat ‘het partijkartel’ is, laat het dan een geuzennaam zijn. ​ ​