Als varkens konden praten

Tja, als varkens konden praten zouden ze een horror verhaal over hun leven vertellen dat zijn weerga niet kent. Varkens zijn ontzettend bijzondere dieren en het doet mij pijn in mijn hart als ik zie hoe we ze behandelen. Nederland huisvest de meeste varkens op een vierkante kilometer van heel Europa. En dat is iets waar we, niet zoals de vee-industrie trots op moeten zijn, maar we ons voor moeten doodschamen. Maar liefst 296 varkens houden we op een vierkante kilometer. Waar je als klein land toch groot in kunt zijn…

Ondanks alle weerstand tegen de bio-industrie en ondanks alles wat we weten over de negatieve impact is het aantal varkens in ons land sinds 2006 zelfs met bijna 10 procent toegenomen. Ik kan het eigenlijk bijna niet geloven, maar het blijkt toch echt uit de nieuwste cijfers die Eurostat op 1 maart publiceerde.

We hebben het hier steeds over cijfers en als we verder rekenen over kilo’s, want daar gaat het natuurlijk om. Het gaat erom zoveel mogelijk kilo’s te produceren tegen zo laag mogelijke kosten. Cijfers en kilo’s klinken ook wel lekker en maken veel minder duidelijk dat we het hebben over sociale en intelligente dieren, waarvan de sector met succes een beeld heeft geschapen van stom, achterlijk en vies, en zo de consument een rad voor ogen heeft gedraaid om het mishandelen van de dieren te verhullen en goed te praten. Dit terwijl de dieren qua intelligentie in het rijtje staan van dolfijnen en mensapen. Ik heb het vaak gezegd: een dier is tot een ding verworden in deze industrie. Overtuigend bewijs is genoeg voorhanden zou ik zeggen.

Ik denk alleen al aan het onderzoek van Varkens in Nood dat net gepubliceerd is. Nieuwe undercoverbeelden uit Nederlandse varkensboerderijen tonen de schokkende ‘behandeling’ van zieke en gewonde varkens. Smerige hokken, dode biggen tussen de levende dieren, varkens met verwondingen, abcessen en ontstekingen. Dit zijn geen incidenten of zeldzame excessen: het gaat om beelden uit normale Nederlandse varkensstallen. Bij herhaalde bezoeken werd steeds dezelfde ellende aangetroffen.

Horrorbeelden dus uit de Nederlandse varkensindustrie. Zodra er beelden opduiken uit Belgische slachterijen is de sector er als de kippen bij om aan te geven dat zoiets NOOIT in Nederland kan gebeuren, want wij hebben toezicht. Tuurlijk…

De videobeelden ondersteunen de bevindingen van Varkens in Nood over de miljoenen zieke varkens in de intensieve veehouderij. Tenminste de helft van alle Nederlandse varkens lijdt aan één of meerdere aandoeningen, die het gevolg zijn van de manier waarop de dieren gehouden worden:

Vijftig procent van de varkens heeft luchtwegproblemen door teveel NH3 (ammoniak), CO2 (koolstofdioxide) en fijnstof in de lucht. En terwijl ik dit schrijf zie ik een onderzoek van de Universiteit Wageningen voorbij komen hoe schadelijk dit is voor de gezondheid van de dieren.

Zeventig procent heeft kraakbeenproblemen. Honderdduizenden varkens krijgen een maagzweer. Tien procent van de zeugen heeft blaasontsteking. Honderdduizenden biggen sterven aan infecties. Veel varkens hebben chronische diarree, verwondingen, abcessen, aangevreten oren of andere lichamelijke kwalen. Dit alles terwijl toch echt in de regelgeving is opgenomen dat er voldoende verse lucht of zuurstof is, dieren die ziek of gewond lijken te zijn onmiddellijk op passende wijze wordt verzorgd, voldoende ruimte wordt gelaten voor zijn fysiologische en ethologische behoeften, enzovoort. Dus hoezo luchtwegproblemen en hoezo kraakbeenproblemen?

Bovenstaande overtredingen worden als normaal beschouwd, net zo ‘normaal’  als een sterftepercentage van 12-13 procent.

Naast deze ‘normaal’ voorkomende aandoeningen zijn er ook nog de overige, opzettelijk toegebrachte verminkingen van het dier, die door onze Nederlandse varkensindustrie als ‘normaal’ worden gezien, zoals het staartknippen. In Nederland wordt bij 99,5 procent van alle biggen routinematig een deel van de staart afgeknipt, terwijl dit volgens de Europese wet verboden is.

Ik denk ook aan het opsluiten van een zeug in een kraamkooi waarin ze zich niet kan bewegen. En wat te denken van de talloze structureel voorkomende stalbranden, die blijkbaar ook als normaal bedrijfsrisico worden beschouwd, maar waar op geen enkele manier ook maar enige compassie is met de dieren die levend verbranden.

En dan heb ik het verder niet eens over door het rooster zakken waarop ze moeten leven, om vervolgens te verdrinken in hun eigen stront.

Of over het uitvallen van de ventilatie waardoor ze stikken.

Of over het doodgaan omdat een vrachtwagen kantelt en ze zo op de snelweg terecht komen.

Of over het blijven slepen met de dieren naar slachthuizen als de buitentemperatuur boven de 30 graden is, want het zijn producten en tijd is geld nietwaar? De beelden van de naar adem happende varkens in vrachtauto’s van Vion die letterlijk bezwijken onder de hitte staan op mijn netvlies gegrift.

En dan heb ik de misstanden in slachthuizen nog niet eens benoemd. Of hoe Vion koste wat kost ons probeert te misleiden, door in een video over het slachtproces de consument essentiële informatie  te onthouden en daardoor een onvolledig en rooskleurig beeld schetst. Essentiele informatie, zoals over het verdoven van de varkens met CO2 gas, dat ernstige ademnood veroorzaakt en irritatie van de slijmvliezen.

En ondertussen bouwen en produceren we vrolijk verder: Toch megastal voor 18.000 varkens.

Dat waren zomaar wat gebeurtenissen van het afgelopen jaar. En het is aan organisaties als Varkens in Nood, Animal Rights, Compassion in World Farming, Partij voor de Dieren, Eyes on Animals en Wakker Dier dat er nog een beetje wordt opgetreden tegen de industrie, want als het aan de instanties ligt die echt toezicht zouden moeten houden zoals de NVWA…

En natuurlijk herkent de industrie zich niet in het geschetste beeld en natuurlijk komt er weer een veehouder in beeld met een leuk aardig biggetje op de arm, of een stal waar de dieren vrijelijk rondlopen met een hoop stro om in te wroeten. De PR-machine draait op volle toeren. Maar, dat is niet de realiteit voor meer dan 12 miljoen varkens die in ons moderne land een verschrikkelijk dieronterend leven leiden.

Ik blijf mij afvragen waar het met de mens in hemelsnaam fout is gegaan. Wanneer zijn wij het oude normaal als abnormaal gaan zien en is het oude abnormaal het nieuwe normaal geworden?

Varkens zijn dieren met gevoel en emoties. Ze zijn ontzettend intelligent en de cognitieve vaardigheden van deze dieren zelfs meer ontwikkeld dan die van een kind van drie jaar oud. Ze hebben een ijzersterk geheugen.

Biggetjes die net zijn geboren leren te luisteren naar het geluid van hun moeder. Tegen de tijd dat ze twee weken oud zijn herkennen ze hun eigen naam.

Uiteraard communiceren ze ook echt met elkaar en als ze slapen liggen ze het liefst neus aan neus, en oh ja, varkens dromen ook.

Het zijn erg vredelievende dieren die zelden agressie tonen. De uitzondering hierop is, zoals bij veel dieren, wanneer er jongen in het spel zijn. Een moeder zal haar kroost met poot en tand verdedigen. Maar als een soortgenoot is overleden blijken ze ook gezamenlijk te rouwen.

Als varkens konden praten…