Als kliks belangrijker zijn dan goede journalistiek

Racisme, identiteit, cultuur: het zijn onderwerpen die de laatste tijd steeds meer in het nieuws komen. Maar in dit artikel van het AD over de wijk Transvaal in Den Haag (“Hollandse kost in Transvaal: ‘Karbonade en volkorenbrood zijn hier niet te koop’”) blijkt maar weer dat ook bij deze onderwerpen kliks werven belangrijker is dan goede journalistiek.

En hoe werf je kliks? Door de grote meerderheid zich goed te laten voelen. En de overgrote meerderheid bestaat uit witte mensen die niet zo’n hoge pet op hebben van mensen van kleur. Dus ook hier bestaat heel het artikel uit een aanval op hoe deze mensen nooit met elkaar praten, iedereen bij z’n eigen clubje blijft en een bepaalde groep de buurt terroriseert. Dat het al jaren bekend is dat dit problemen zijn die in veel grote steden spelen, ook in wijken met meer witte mensen, dat negeren we maar even.

Ook framet het AD het alsof dit eigenlijk de wijk is van de mensen die er al 20 jaar wonen. De mensen spreken het zelf niet hardop uit, maar zij zijn wél degenen die geïnterviewd worden. Wordt die buitenlandse familie, die Bulgaren, die Polen, etc. gevraagd wat zij van de wijk vinden? Wat zij graag anders vinden? Nee, die laat het AD voor het gemak maar buiten beschouwing.

Maar wat dit artikel nou écht slechte journalistiek maakt, is dat er nergens gesproken wordt over de oorzaak. De wijk Transvaal staat niet op zichzelf. Bijna elke stad heeft wel buitenlandse buurten. Dat is ook niet zo gek, want wij creëren dit als maatschappij zelf.

Mensen van kleur ervaren elke dag racisme. Als iemand van kleur in een overwegend witte wijk woont, dan wordt die met argusogen bekeken. Er zijn genoeg voorbeelden van buurt-Whatsapps waar gezegd wordt “dat er een paar mensen op straat lopen die hij/zij niet vertrouwt” en dan blijkt het toch weer een foto van mensen van kleur te zijn. Zou die persoon hetzelfde gezegd hebben over een stel witte vrouwen? Of gaan we er dan vanuit dat het een stel vriendinnen op weg naar huis zijn?

Het wordt tijd om niet langer het gesprek te polariseren met dit soort bullshit-artikelen. Het wordt tijd dat mensen elkaar weer zien. De vele oproepen van klasgenootjes en hun ouders om (kinder)vluchtelingen niet het land uit te zetten, waar het kinderpardon uit ontstond, laten zien dat we een stuk meer om onze medemens geven wanneer we het leed van dichtbij zien.

Naast dat ik als Amsterdammer misschien toch eens bij mijn buren moet aankloppen, zou ik vooral willen dat mensen stoppen met klikken op dit soort polariserende en goedkope journalistiek. Het is tijd dat we deze trucjes doorzien en meer verwachten van kranten. AD: jullie zouden beter moeten weten.