Als Bente Becker niet in een bubbel zat, was ze nooit met haar waanzinnige motie gekomen

Islamofobie en bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten en polariseren zitten in het DNA van extreemrechtse partijen.

De motie van het tweede kamerlid Becker over het bijhouden van de normen en waarden van Nederlanders met migrantenachtergrond die door een grote meerderheid van de Kamer werd aangenomen roept naast veel emoties ook veel vragen op. Hoe gaat de regering die zegt er voor “alle Nederlanders te zijn”, deze motie uitvoeren?

Rita Verdonk, de ex-minister minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie, wilde tientallen jaren geleden een inburgeringsstaatsexamen afnemen van de staatsburger met migratieachtergrond om vast te stellen of ze genoeg ingeburgerd zijn. Toen besloot ik, een 1e generatie Nederlandse Iraniër, om in een open brief Rita uit te dagen voor een wedstrijdje erwtensoep maken. De persoon die de minst lekkere soep maakte zou dan het inburgeringsexamen moeten doen. Maar haar plan stierf een zachte dood. Zal de uitvoering van deze motie door deze “regering van alle Nederlanders” hetzelfde lot ondergaan?

Waren mevrouw Becker en de fracties die deze motie ondersteunden uit hun Haagse bubbel gestapt en hadden ze op de werkvloeren de omstandigheden in het ogenschouw genomen, dan hadden ze nooit met deze achter de computer bedachte waan- en onzinnige motie gekomen.

Ik ben ruim vijfentwintig jaar arbeidsinspecteur geweest. Bij slachthuizen, distributiecentra, metaal- bouw- en dienstensectorbedrijven heb ik duizenden en duizenden migranten gezien en gesproken die schouder aan schouder met hun Nederlandse collega’s de Nederlandse economie gaande houden en vooruit helpen. Bij klachten- of ongevallenonderzoek ben ik ook vaak op huisbezoek geweest. Ik nam waar dat hun arbeidsethos en trots op wat ze deden enorm waren. Bij huisbezoeken zag ik dat ze hun huizen praktisch hetzelfde hadden inricht als Nederlanders en mij bijna hetzelfde begroetten als een Nederlandse familie zou doen met koffie en koekje. Bij behandeling van hun zaak hadden ze praktisch hetzelfde soort vragen als hun Nederlanders collega’s.

Oh nee! Bij bezoeken aan huis gebeurde het weleens dat ik mijn schoenen uit moest doen. En dat is natuurlijk een afwijkende norm! Bij bezoek aan binnenschippers moet je ook je schoenen uitdoen als je het woongedeelte van hun schip betreedt. Hoe gaat de “regering van alle Nederlanders” deze norm handhaven? Zeker bij elke huis van een vermoedelijk overtreder een agent plaatsen! En waarom niet dezelfde handhaving bij de schippers? Waarom moeten de Nederlandse regering inclusief de koning en de Tweede Kamer op hun achterste poten gaan staan als een groepje 3e generatie migrantenjongeren dingen doen en roepen die niet mogen, terwijl de Feijenoord-hooligans nog veel ergere dingen doen en roepen?

Islamofobie en bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten en polariseren zitten in het DNA van extreemrechtse partijen. Maar mogen de Nederlanders met migratieachtergrond van fatsoenlijke partijen, zoals VVD, NSC, CDA en SP, misschien verwachten dat ze niet met de waan van de dag meegaan? Dat deze partijen zich in allerlei bochten wringen om de steun aan deze onzinnige en waardeloze motie uit te leggen en te verklaren laat zien dat ze weten dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Moeten deze partijen de sfeer en omstandigheden van ”wij tegen hen” niet doorbreken en conform artikel één van de grondwet alle Nederlanders gelijk behandelen ongeacht hun afkomst?

De fatsoenlijke partijen mogen in plaats van te polariseren tussen bevolkingsgroepen de strijd aanbinden tegen de discriminatie zodat een werkgever voortaan aan de telefoon niet meer tegen een ambtenaar in functie zal zeggen “Met mensen van uw soort maak ik geen afspraak”, en zodat bij bedrijven en overheid iedereen met dezelfde kwalificaties gelijk kansen krijgt.

Nederland is een liberale samenleving waarin elk individu verantwoordelijk is voor haar/zijn daden. Er zijn genoeg wetten die toegepast kunnen worden. Daar moet de politiek werk van maken in plaats van groepen verantwoordelijk houden voor de daden van individuen.