Alleen miljonairs hebben weinig last van alle gevolgen van ons woningtekort

Het woningtekort in Nederland zal de komende jaren in onze samenleving goed merkbaar blijven. Alle goede overheidsplannen ten spijt. De gevolgen van dit zeer grote maatschappelijk probleem moeten vooral niet worden onderschat.

Het begrip van economisch dakloos zijn, omdat voor werkenden betaalbare woningen niet te huur of te koop zijn, is in 2024 geen onbekend fenomeen meer. Ook niet het gedwongen bij elkaar blijven wonen als gehuwd stel met of zonder kinderen, omdat vervangende huisvesting bij een scheiding al heel lang geen urgentie meer heeft. Geen leuk vooruitzicht voor ouders en vooral kinderen. Die bij een dreigende scheiding in een uiterst ongewenste, spannende sfeer moeten leven.

Om nog maar te zwijgen van de burgers die afhankelijk zijn van een sociale huurwoning waar wachtlijsten van vele jaren eerder regel dan uitzondering zijn. Waarbij urgente gevallen de wachttijd alleen maar nog veel langer maken.

Een oud gezegde luidt: “Eigen haard is goud waard”! Een betaalbare woning hebben die je bevalt is het moderne “ goud” in Nederland voor veel burgers. Boos terugkijken hoe dat ooit zo ver heeft kunnen komen heeft weinig zin. Het tekort kent vele oorzaken waar de burgers geen invloed op hebben gehad.

Het verschijnsel dat veel werkende en studerende jongeren een lange tijd gebruik blijven maken van het 'hostel Mamma' zal flink toenemen. Met een uiterst onzekere blijvende uitchecktijd. Soms fungeert dat hostel ook als eerst één of meerder kinderen uitgevlogen zijn maar door het woningtekort in bepaalde situaties gedwongen zijn, al dan niet met kleinkinderen, om terug te keren naar het ouderlijk huis. Voor geen van de gezinsleden een pretje.

De samenleving zal steeds meer ontwricht worden door deze schaarste aan woningen in alle soorten en maten. Geduld hebben is voor alle woningzoekenden het enige advies dat gegeven kan worden. Misschien zelfs voor sommigen net zo lang, tot je een ons weegt. 

De komende 10 jaar zal Nederland moeten leren leven met een schrijnend tekort aan betaalbare huur- en koopwoningen. Het is te hopen dat jaarlijks het tekort wel steeds kleiner wordt en jongeren nog een reëel woonperspectief kan worden geboden.