Al dat waarschuwen tegen salafisme is alleen maar voor de schijn

Het behoort tot de recentere tradities van de Nederlandse politiek. Bij het horen van het woord islam trekt de Binnenhoffiaan een bezorgde smoel. Het woord ‘salafisme’ valt. Men heeft het ineens over ‘onvrije’ landen, die via de godsdienst proberen invloed uit te oefenen. Zowat de hele Kamer wil financiering van moskeeën en scholen vanuit die landen voorkomen. Die onvrije landen, die weten wat hoor. Ook op dit gebied is Mark Rutte primus inter pares , al moet je de laatste maanden het Kamerlid in snelle opkomst Bente Becker ook niet uitvlakken.

In 2019 bracht het volk van Soedan eigenhandig het kwaadaardige regime van veldmaarschalk Omar Hassan Ahmad Al-Bashir ten val. Die militaire rang had hij zichzelf toegekend, zoals dictatoren wel vaker doen. Dertig jaar lang voerde hij met de sharia in de hand een tiranniek bewind, gekenmerkt door mensenrechtenschendingen en genocidale oorlogen in het zuiden en het westen – Darfur – van zijn land. Slavenjachten waren er aan de orde van de dag.

Tot ongeveer de eeuwwisseling bleven Al-Bashir en zijn ideologisch-religieuze geestverwant Hassan Al-Turabi twee handen op een buik. Dankzij laatstgenoemde mocht in de jaren negentig Osama Bin Laden zijn hoofdkwartier een tijd lang in Soedan vestigen. Later schoof Al-Bashir zijn bondgenoot opzij, niet omdat hij van opvattingen veranderde maar uit machtswellust. Al-Turabi zat twee keer een tijdje vast maar werd naar Al-Bashirs maatstaven toch met égards behandeld. Vijf jaar geleden overleed hij in zijn bed.

Het is dan ook geen wonder dat Al-Bashir naar Den Haag komt. De nieuwe regering van Soedan wil hem uitleveren aan het Internationaal Strafhof, iets waaraan Al-Turabi door een tijdig bezoek van de Dood ontkwam.

Met dit kwaadaardige islamistische regime heeft de Nederlandse regering jaren lang hartelijk en nauw samengewerkt. Ondanks het feit dat de Amerikaanse president Clinton Soedan in 1994 al op het lijstje van terroristische landen plaatste. Terwijl politici in de Kamer en talkshows dreigverhalen hielden over onvrije landen, sloten zij met Al-Bashir een samenwerkingsovereenkomst om afgewezen Soedanese asielzoekers terug te nemen. Daar was deze man van de wrekende Allah uiteraard voor te vinden: politieke tegenstanders terughalen naar zijn foltergevangenissen! Het was een kolfje naar zijn tegelijk godsdienstige en veldmaarschalkelijke hand.

De samenwerking verliep gesmeerd, al droeg het niet altijd bij aan de sfeer in de KLM kist, als ergens achterin marechaussees een gillende gevangene in bedwang moesten houden, zo leren wij uit de NRC van deze zaterdag. Uit en te na werd Den Haag gewaarschuwd door mensenrechtenorganisaties. Men luisterde niet. Evenmin legde de reputatie van Al-Bashir gewicht in de schaal. En al helemaal niet zijn islamistische opvattingen en praktijk. Kon ze allemaal geen zak schelen. Waarschuwen tegen het fundamentalisme is voor de Nederlandse bühne. Het is om zo te zeggen de zieltjeswinnerij van rechts.

De verhouding met El-Bashir werd steeds hartelijker. Ook in andere Europese hoofdsteden steeg zijn reputatie. Hoe handig was immers zijn medewerking als het erom ging migranten niet alleen uit Soedan maar ook uit Eritrea en Ethiopië de voet dwars te zetten. Fijne man.

Voor het theatrale effect zet je een parlementaire ondervragingscommissie op die met de tv-camera’s erbij van die gasten met een baard, een tulband en een jurk streng gaat ondervragen. We hebben ze door hoor… Wij zijn oplettend. Bij ons krijgt het terrorisme geen kans. Of nee, er was een iemand die een motie indiende om het financieren van moskeeën vanuit het buitenland tegen te gaan. Dat was Jasper van Dijk van de SP. Alleen, hij haalde een rotgeintje uit: hij wilde religieuze organisaties in het algemeen verbieden geld uit het buitenland aan te nemen. Een ruime meerderheid van de Tweede Kamer was tegen: VVD, CDA, GroenLinks, D66 PvdA, CU, PvD, DENK, SGP. Logisch, anders kon je niet langer – zoals Wim Kan het al véértig jaar geleden formuleerde – de schaduw van Khomeiny of wat tegenwoordig heet ‘haatimams’ op het behang toveren.

Vanuit het Binnenhof ben je met de tram in tien minuten bij het Internationaal Strafhof. Laten we hopen dat Al-Bashir een kanarie is die zingt. Dan krijgt Nederland nog eens de Nobelprijs voor dubbelhartigheid.

Ter aanvulling is dit de verworpen motie van Jasper van Dijk:

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen.