Afscheid van Joop

Het is zover, ik neem afscheid van Joop. Na 45 columns en opinies in een kleine anderhalf jaar, is dit het laatste artikel dat ik (voorlopig, want je weet maar nooit) op deze site zal plaatsen. Had u hierbij, waarde lezer, gehoopt op een rel, een vechtscheiding of een twitterfittie, dan moet ik u teleurstellen. Ik neem afscheid met niets dan positieve gevoelens voor mijn (oud-)mede-Jopisten. Ik wil in de eerste plaats Francisco van Jole hartelijk bedanken voor de ruimte die hij mij heeft gegeven om mijn ei op zijn site kwijt te kunnen.

Toen ik regelmatig voor Joop begon te schrijven, was een veelgehoorde reactie “Schut, wat ga je daar nu doen, bij die linkse jongens?” Nou, een politiek incorrecte luis in de pels zijn, antwoordde ik meestal. “Ha, die Van Jole laat dat nooit toe, die laat je nooit schrijven wat je wilt.” Eerst afwachten, zei ik dan, we zullen zien. De waarheid is dat Francisco mij nooit, niet eenmaal, inhoudelijk heeft teruggefloten. Noch bij het kiezen van mijn onderwerpen, noch bij de uiteindelijke tekst. (Vooruit, één uitzondering was er, maar dat was omdat men bang was dat iets wat ik schreef als doodwensen zou worden beschouwd.)

Trots Ik denk dat de redactie inzag dat een debat tussen verschillende schrijvers de site alleen maar beter, sterker en interessanter zou maken. Dat heb ik geweten. Meer dan een tiental stukken die mijn artikelen aanvielen verschenen alleen al op Joop.nl zelf. En het werkte, mijn columns werden steeds beter gelezen, de laatste tien werden gemiddeld meer dan 5000 keer bekeken. Ik ben best trots te kunnen zeggen dat ik daarmee de best gelezen schrijver op Joop ben geworden en zelfs – zij het alleen in dat opzicht – de meester, Francisco van Jole zelf voorbij ben gestreefd. (In totaal zijn mijn 45 artikelen bijna 170.000 maal bekeken.)

Ik wil ook de redactie bedanken: Hasna, Samira, Joyce en wie ik ook mag vergeten: bedankt dat jullie mijn soms prima-donnagedrag genereus en ruiterlijk hebben aanvaard. Ik ga nu een nieuwe uitdaging aan en hoop dat u als lezer mij zult blijven volgen, maar zeker ook Joop trouw zult blijven. Bij de website waarnaar ik wissel ga ik proberen een broodnodig progressief geluid te laten horen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn nieuwe hoofdredacteur mij dezelfde vrijheid geeft die ik hier heb genoten. En tegen wie zegt “Schut, wat ga je daar nu doen, bij die rechtse jongens, die laten je nooit schrijven wat je wilt”, zal ik antwoorden: afwachten, we zullen zien.

Politiek correct Maar het meest wil ik u bedanken. Voor het lezen, het reageren (ja, ook waar dat meer reaguren was – u hoeft nu eindelijk niet meer om mijn vertrek te smeken) en het aanmoedigen van mijn pogingen te tonen dat progressief niet gelijk hoeft te staan met politiek correct.

En als ik daarbij een paar lezers naar Joop heb kunnen lokken die anders de site links hadden laten liggen, kan ik alleen maar zeggen: Mission accomplished!