Wie journalisten van de campus dringt, is geen haar beter dan Netanyahu
Steeds weer verschijnen berichten dat joodse studenten zich met al die pro-Palestinademonstraties onveilig voelen op hun hun universiteit en hogeschool. Dit dienen de activisten zich aan te trekken. Ze kunnen zich niet beperken tot de mededeling dat ze niet antisemitisch zijn maar antizionistisch en dat zich in hun gelederen ook joden bevinden. Het gaat hier immers om een gevoel van angst en dreiging. Er is meer voor nodig om dat weg te nemen.
Door hun manier van actievoeren zijn vóór Palestina demonstrerende studenten een machtsfactor geworden aan hun instelling. Ze beperken zich niet tot optochten of het uitdelen van pamfletten. Zij bezetten binnenplaatsen en pleintjes. Zij richten tentenkampen in. En op die in beslag genomen terreinen doen zij aan ordehandhaving. Ze gehoorzamen niet aan de instellingsbestuurders. Ze willen met hen onderhandelen en afspraken maken over welke regels zullen gelden en welke niet.
Een universiteit of hogeschool is een vrijplaats waar iedereen – ongeacht afkomst of mening – zich te allen tijde veilig moet kunnen voelen. Anders komt het academisch bedrijf in gevaar. Daarom dienen de activisten joodse studenten een veiligheidsgarantie te geven. Zij moeten altijd op bescherming van lijf en leden door de activisten kunnen rekenen, mochten zij worden bedreigd of aangevallen. Dit ongeacht hun opvattingen over het conflict tussen Israëli en Palestijnen. Wie zich macht toe-eigent, krijgt daar namelijk verantwoordelijkheid bij. Wie deze niet of slechts gedeeltelijk neemt, toont daarmee aan die macht niet waard te zijn.
De huidige acties aan de Universiteit van Amsterdam zijn strak georganiseerd. Als volleerde bobo’s hebben de studentenleiders de rank and file verboden met de pers te praten. Journalisten dienen zich te richten tot een woordvoerder met de nickname Spike. Ook zijn journalisten – van De Telegraaf en van de NOS – ernstig gehinderd bij hun werkzaamheden en min of meer gedwongen het actieterrein te verlaten. Dat gebeurde kennelijk met instemming van de actieleiding. Anders was er wel ingegrepen. Wat dat betreft waren de activisten geen haar beter dan Netanyahu, die Al Jazeera verbant. Gelukkig hebben zij nog gelegenheid genoeg om deze fout te herstellen.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: het China dat Xi wil laten zien.
Meer over:
opinie, universiteit van amsterdam, gaza-oorlog, pro-palestina, protesten, studenten, persvrijheid