Acht maanden dood en verderf in de Gazastrook
7 oktober 2023 - 7 juni 2024
Aan de tussentijdse uitspraak van het Internationale Gerechtshof in Den Haag, dat Israël het offensief in Rafah onmiddellijk moet stoppen, heeft de regering-Netanyahu zich niets gelegen laten liggen. De Israëlische premier, die zich wegens corruptieschandalen voor de rechter moet verantwoorden, en in opiniepeilingen flink aan populariteit heeft ingeboet, blijft als belangrijkste oorlogsdoel voortdurend de “totale overwinning” op Hamas propageren. Het lot van de gijzelaars in handen van de islamitische verzetsbeweging heeft bij hem niet de hoogste prioriteit. Israëlische troepen gesteund door tanks hebben al enkele weken het centrum van Rafah en de 14 km lange grensstrook met Egypte in handen.
Ter vergelding van de terreurdaad van Hamas heeft Israël kort na het begin van z’n aanval op de Gazastrook de Palestijnse bevolking in het noordelijke en centrale deel van het gebied opgeroepen naar het zuiden te trekken: eerst naar de stad Khan Younis en uiteindelijk naar Rafah. Die zogenaamde “veilige zones” werden vervolgens door de Israëlische luchtmacht bestookt. Na dagelijkse bombardementen op de zuidelijke stad Rafah aan de grens met Egypte is het Israëlische leger een maand geleden met een grondoffensief begonnen. Volgens het Israëlisch oorlogskabinet is Rafah “het laatste bolwerk” van Hamas. Op last van het leger waren eind vorig jaar juist 1.4 miljoen Palestijnen naar deze zgn. “veilige zone” gevlucht. Kort voor het begin van het grondoffensief werden de Palestijnen, die hun toevlucht in Rafah als de enige resterende “veilige zone” hadden gezocht, gelast rechtsomkeert te maken. Als bezettingsmacht is Israël volgens het internationale humanitaire recht, de Geneefse en de Haagse conventies, verplicht de burgerbevolking bescherming te bieden.
Na eerdere dreigementen heeft de Amerikaanse regering vorige maand nog cynisch laten weten, dat het in Rafah om een “beperkt” offensief zou gaan. Van de door president Biden in de aanloop naar een grootschalig offensief afgekondigde “rode lijn”, die niet overschreden mocht worden, en de “gamechanger” van Mark Rutte, het schoothondje van het Witte Huis, was ineens geen sprake meer. Met z’n militaire overmacht kan Israël zijn verwoestende gang blijven gaan.
Van Rutte was de kwaal al bekend, maar ook Biden schijnt aan geheugenverlies te lijden. Ondanks de op 7 mei begonnen opmars van het Israëlische leger in de overbevolkte stad is het in het Witte Huis en in het Torentje oorverdovend stil gebleven, ofschoon bij voorbaat door beide leiders was gezegd, dat zo’n offensief niet zonder gevolgen zou blijven. In een interview op de Amerikaanse zender CNN had Biden zelfs een paar maanden geleden gezegd, dat hij bij een inval in Rafah Amerikaanse wapenleveranties aan Israël zou stopzetten.
Nadat Israël de belangrijkste grenspost bij Rafah voor hulpgoederen vanuit Egypte heeft gesloten, kunnen Palestijnen niet alleen door kogels, bommen, granaten en mortieren, maar ook door uithongering om het leven komen. In strijd met het oorlogsrecht wordt uithongering door Israël als oorlogswapen gebruikt. Veel Israëlische joden voelen zich zodanig verheven als “het uitverkoren volk” en boven de wet geplaatst, dat zij zich van internationale rechtsregels, conventies en verdragen niets aantrekken. Sinds de sluiting van de doorlaatpost voor hulpgoederen is de hongersnood onder de 2,3 miljoen Palestijnen verder toegenomen. Volgens UNICEF lijden negen op de tien Palestijnse kinderen in de Gazastrook in ernstige mate honger. Aan de Egyptische kant van de grens staan al weken vele honderden vrachtwagens te wachten om hun hulpgoederen in de Gazastrook af te leveren. Vorige maand werden nog maar 91 met humanitaire goederen geladen vrachtwagens per dag door Israël tot de Gazastrook toegelaten. Dat geringe aantal is in de eerste week van juni verder tot gemiddeld 46 vrachtwagens per dag gedaald. Voor het begin van de vijandelijkheden konden in 2023 gemiddeld 500 vrachtwagens per werkdag de Gazastrook bereiken. In de Gazastrook bestaat al maanden een nijpend tekort aan levensmiddelen, medicijnen, water, stroom en benzine. Vooral kinderen en ouderen zijn al door een voedseltekort of uitdroging gestorven. Meer dan 3000 kinderen worden wegens ernstige ondervoeding behandeld. Van de 36 ziekenhuizen zijn nog maar zestien in staat minimale zorg te verlenen. Als gevolg van de tekorten en de sluiting van de grensovergang moest ook het enige nog operationele ziekenhuis in Rafah sluiten.
Na de Israëlische luchtaanval vorige maand op een geïmproviseerd tentenkamp in Tel al Sultan ten westen van Rafah hebben Israëlische legerwoordvoerders zich weer in allerlei bochten gewrongen in een vergeefse poging dit zoveelste bloedbad te rechtvaardigen. Bij deze aanval werden minstens 45 Palestijnen gedood en raakten 249 Palestijnen in de vlammenzee gewond. Eerst was het volgens de officiële militaire zegslieden een aanval op een hooggeplaatste Hamas-functionaris, vervolgens op een Hamas commandocentrum, toen ging het over liefst twee Hamas-functionarissen en tenslotte over een Palestijnse wapenopslagplaats in de buurt van de tenten, die tot ontploffing zou kunnen zijn gekomen. Netanyahu probeerde de aanzwellende, internationale kritiek te verstommen door het een paar dagen later in de Knesset tot een “tragische fout” te bestempelen.
Inmiddels hebben de Israëlische strijdkrachten de afgelopen acht maanden zo’n 70 onderzoeken naar meer van zulke “fouten” aangekondigd. Resultaten van zulke onderzoeken, die door legerofficieren worden uitgevoerd, verdwijnen doorgaans in de militaire doofpot. Alleen bij hoge uitzondering volgen formele onderzoeksresultaten, die meestal leiden tot ontkenningen over de veronderstelde toedracht, of er wordt een Israël welgevallige draai aan een incident gegeven. In de Gazastrook zijn sinds 7 oktober al meer dan 100 meest Palestijnse journalisten om het leven gekomen. Als stille getuigen van het oorlogsgeweld worden Palestijnse en westerse journalisten door Israëlische militairen als ongewenste pottenkijkers en vijanden van de joodse staat beschouwd.
De Israëlische leiders beroepen zich er herhaaldelijk op met de aanvallen op Palestijnse steden, dorpen en vluchtelingenkampen uit pure zelfverdediging te handelen. In de Israëlische optiek is de (militaire) aanval de beste verdediging. Met het label van “zelfverdediging” dachten de Israëli’s althans in de westerse wereld begrip te wekken voor de ongetemde staatsterreur. Willens en wetens hebben de Israëlische leiders genocide op het Gazaanse deel van het Palestijnse volk gepleegd. In de afgelopen acht maanden zijn in de Gazastrook minstens 36586 Palestijnen gedood, onder wie zo’n 15000 kinderen, en raakten in het tijdsbestek van 243 dagen 83074 Palestijnen door Israëlische aanvallen gewond. Alleen al vorige maand werden op het grootste vluchtelingenkamp in de Gazastrook Jabalya 200 luchtbombardementen uitgevoerd. Sinds het begin van het Israëlisch grondoffensief werden 293 militairen in de Gazastrook gedood en 1878 militairen raakten gewond. Op 7 oktober 2023 werden 1200 Israeli’s en buitenlanders, onder wie 33 kinderen, bij de terreurdaad in Israël gedood. De afgelopen acht maanden werden in het overgrote deel van de Gazastrook Palestijnen gelast hun woningen te verlaten. Het Israëlische leger heeft tot nu toe Palestijnen in een gebied met een oppervlakte van 285 vierkante kilometer of 78 % van de hele Gazastrook evacuatiebevelen gegeven.
Volgens cijfers van OCHAoPt, het coördinatiebureau van de VN voor humanitaire zaken in de bezette Palestijnse gebieden, werden 137.000 gebouwen, merendeels woningen, of 55 % van het totale aantal, bij de aanhoudende Israëlische bombardementen verwoest of zwaar beschadigd; 1.7 miljoen Palestijnen raakten ontheemd.
Eind mei heeft president Biden in Washington een ook door Hamas aanvaarde Israëlische raamovereenkomst voor een bestand aangekondigd. Biden verklaarde, dat het “tijd is om deze oorlog definitief te beëindigen”. Gelet op de negatieve reacties van sommige Israëlische ministers wisten de Amerikanen kennelijk niet, dat je bij een voorstel van Netanyahu vooral tussen de regels door moet lezen om diens ware bedoelingen te doorgronden. De Israëlische premier houdt bij onderhandelingen graag enkele slagen om de arm. Het door Biden gepresenteerde, uit drie fasen bestaande Israëlische plan behelst eerst een tijdelijk staakt-het-vuren, vrijlating van een aantal gijzelaars in ruil voor Palestijnse gevangenen, een gedeeltelijke terugtrekking van Israëlische troepen uit dicht bevolkte gebieden en verruiming van de humanitaire hulpverlening. In de tweede fase zou sprake zijn van een volledige Israëlische terugtrekking en de vrijlating van de resterende gijzelaars en stoffelijke overschotten in ruil voor meer Palestijnse gevangenen en tenslotte een permanent staakt-het-vuren en het begin van de wederopbouw van de Gazastrook. In de raamovereenkomst staat niet, dat voor uitvoering van het plan eerst alle Israëlische voorwaarden moeten zijn vervuld. Netanyahu blijft de “totale overwinning’ en dus de volledige, bestuurlijke en militaire uitschakeling van Hamas eisen. De islamitische verzetsbeweging, die na de verkiezingsoverwinning in 2007 in Gaza aan de macht is gekomen, zou als het aan Israël ligt, geen bestuurlijke verantwoordelijkheid in de Gazastrook meer op zich mogen nemen.
Als het tot een zes weken durende staakt-het-vuren overeenkomst tussen Hamas en Israël mocht komen, zal Netanyahu na uitvoering van de eerste fase, uitwisseling van gijzelaars tegen gevangenen, altijd een excuus vinden om het akkoord in een volgend stadium op te blazen door te stellen dat Hamas niet aan alle aangegane verplichtingen zou hebben voldaan. Netanyahu kan bovendien in de tweede fase de onderhandelingen over een permanent bestand en de politieke toekomst van de Gazastrook eindeloos rekken.
Na afloop van de Gaza-oorlog stellen de ultra-rechtse ministers de daadwerkelijke Israëlische herbezetting van de Gazastrook in het vooruitzicht. Minister Itamar Ben Gvir (nationale veiligheid) liep voor de troepen uit, toen hij enkele maanden geleden de heroprichting van joodse nederzettingen in de Gazastrook bepleitte en al bij voorbaat aankondigde dat hij er zelf graag zou willen wonen.
Israël heeft de afgelopen acht maanden op grote schaal oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid in de Gazastrook gepleegd. Met zijn misdadig beleid heeft het moreel verval in de joodse staat een nieuw dieptepunt bereikt.
Tegen de achtergrond van de internationale kritiek op het Israëlisch oorlogsbeleid omschreef de bekende Israëlische journalist Gideon Levy de heersende, eenzijdige Israëlische opstelling in het dagblad Ha’aretz met enige ironie: “Niemand kan ons vertellen wat we moeten doen, omdat wij de enige slachtoffers zijn”.
Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever en een schrikbarend en snel toenemend aantal radicale nakomelingen van slachtoffers van de Holocaust en hun aanhangers in Israël zijn de huidige daders van de genocide en de etnische zuivering van de Palestijnen in de door Israël bezette gebieden.