Aboutaleb en Yeşilgöz werken de drugscriminaliteit zélf in de hand
Wij leven in een maatschappij, die veel geld gelijk stelt met succes. Onze rolmodellen zijn bekende Nederlanders die tripjes naar Ibiza en Dubai maken alsof het niets kost. Wij vieren onze entrepreneurs. Zij zijn onze rolmodellen. Als de staat vervolgens jou het perspectief biedt op een slecht betaald klotebaantje, dan is bij velen de keuze voor het uithalen snel gemaakt.
Op1 van afgelopen donderdag moet iedere kijker die de wet van oorzaak en gevolg begrijpt, met diepe wanhoop hebben vervuld. Het was een speciale uitzending uit de Rotterdamse Haven. Thema: de enorme hoeveelheden cocaïne die op minder en meer ingenieuze wijze binnengesmokkeld wordt. Een keur aan autoriteiten onder wie burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam en minister Dilan Yeşilgöz kondigden een verheviging aan van de rood wit blauwe war on drugs. Ze schetsten een schril beeld van de situatie: rivaliserende bendes liquideren elkaars sleutelfiguren op straat. Getuigen, advocaten, kroongetuigen en hun familieleden staan gedurig onder schot.
Een topman van de politie stelde vast dat in alle negentig door zijn dienst aangepakte drugszaken corruptie door overheidsdienaren in het spel was. Kortom: alle hens aan dek en de noodklok in één. Het was niet uitsluitend een klaagzang. Er werden ook successen geboekt. Vergeleken met twintig jaar terug was de hoeveelheid in beslag genomen coke vertienvoudigd. Er lag zelfs een rapport, dat inmiddels de helft van deze smokkelwaar uit de circulatie werd genomen. Burgemeester Aboutaleb uitte hierover zijn twijfel. Ook bracht hij een opmerkelijk feit naar voren. Je kunt zó in de Rotterdamse haven gaan werken. Wie ook maar het geringste baantje op Rotterdam The Hague Airport ambieert, moet minstens zeven jaar officieel in Nederland hebben gewoond waarna een uitgebreide screening volgt. Zou dat ook niet voor banen in de haven moeten gelden? In dat geval wordt er een stevige muur gebouwd tussen die haven en heel veel Rotterdammers. Uithaler worden is dan de enige mogelijkheid om tussen de containers je brood te verdienen.
Toen kwam presentator Hugo Logtenberg met een feit waar de vertegenwoordigers van het gezag eendrachtig overheen lulden: voor de consument is de cocaïne de afgelopen jaren niet duurder maar goedkoper geworden. Een duidelijker bewijs voor het feit dat de Nederlandse war on drugs niets uithaalt, bestaat er niet. Daarna verzuimden Logtenberg en medepresentator Amber Kortzorg een belangrijke vraag te stellen.
Hoeveel doden vallen er in de onderlinge concurrentie tussen de distillateurs en de bierbrouwers? Op welke wijze en met medewerking van welke personen en instanties van de bovenwereld wassen zij hun miljardenwinsten wit? Dat de import, export, doorvoer en detailhandel van cocaïne het domein is van niets ontziende criminelen, komt uitsluitend omdat dit allemaal verboden is. En niet in het minst omdat handhavers ook nog een zeer groot deel van hun tijd en energie aan de strijd tegen drugs besteden. Anders zou deze branche zich in handen bevinden van normale belasting betalende zakenlieden zoals dat met de drank al eeuwen het geval is.
En het is een belangrijke branche. Volgens het nieuwsmagazine EW gaat er jaarlijks naar schatting €40,7 miljard in om, alles inbegrepen van wiet tot chrystal meth. Ter vergelijking: de hele Nederlandse landbouw zette in 2021 €25 miljard om.
De sector drugs levert derhalve een veel grotere bijdrage aan de Nederlandse economie dan de landbouw. Ondanks alle inzet van de staat die daaraan tot €1,6 miljard per jaar ten koste legt. Nogmaals: cocaïne is de laatste jaren alleen maar goedkoper geworden. Het is tot in de kleinste dorpen verkrijgbaar. Het zwaar christelijke Goeree-Overflakkee staat al jaren bekend als Het Witte Eiland. Stoere Urkers schuwen de frisse neus niet. Op de Zuidas hoort een lijntje bij de lifestyle.
Wij leven in een maatschappij, die veel geld gelijk stelt met succes. Onze rolmodellen zijn bekende Nederlanders die tripjes naar Ibiza en Dubai maken alsof het niets kost. Wij vieren onze entrepreneurs. Zij zijn onze rolmodellen. Als de staat vervolgens jou het perspectief biedt op een slecht betaald klotebaantje, dan is bij velen de keuze voor het uithalen snel gemaakt. Ze zitten, wachtend op de juiste container, vast niet in Nietzsche te bladeren maar ze hebben zijn vivere pericolosamente, zijn gevaarlijk leven, wel tot motto gemaakt. Liever kort, spannend en rijk dan armzalig, doods en vaak genoeg gediscrimineerd.
Voor deze onmiskenbare feiten zijn gezagsdragers als Dilan Yeşilgöz en Ahmed Aboutaleb blind. Als iemand ze naar voren bracht, wat in de uitzending wel degelijk gebeurde door journalist Jan Meeus, advocaat Leon van Kleef en "recreatief drugsgebruiker" Donny Elmers, dan werd dat onmiddellijk op bijna agressieve wijze van tafel geveegd. In plaats daarvan schermde de minister met een uitbreiding van de kroongetuigenregeling. Alsof daar van die geweldige resultaten mee worden geboekt. Tussendoor kwam als schrikbeeld naar voren de terreur tegen het Gelders fruitbedrijf De Groot in Hedel, nadat de directie de politie had ingeschakeld. Er bleek twaalf kilo cocaïne tussen de bananen te zitten. Het Openbaar Ministerie vergrootte de veiligheid van directie en personeel niet door driehonderd namen en adressen in het strafdossier te plaatsen zodat ze ter inzage kwamen van de verdachten. Een van hen zat nog niet vast.
In de uitzending werd gesproken over een ongenoemd bedrijf, dat met medewerking van de directie gezuiverd werd van drugs Daarvoor was het nodig het personeel voor negentig procent de laan uit te sturen.
Dit alles zal ondernemers niet direct stimuleren binnen het bedrijf de strijd tegen cocaïne aan te binden. Het is inmiddels duidelijk dat er bij politie en douane de nodige functionarissen "krom" zijn. Je stelt jezelf aan enorme risico's bloot. De overlevingskansen van je onderneming komen in het geding.
Dilan Yeşilgöz en Ahmed Aboutaleb werken de drugscriminaliteit zélf in de hand. Zij stellen met hun futiele en nutteloze strijd de markt open voor de Ridouan Taghi's terwijl nette ondernemers geen kans krijgen. Ze denken de internationale onderwereld te bestrijden maar ze bieden die juist de ruimte.
Nederland zou zich internationaal sterk moeten maken voor decriminalisering van de handel in drugs. En zelf het goede voorbeeld geven. Dilan Yeşilgöz deed daar schamper over.
Zo blijft narcostaat Nederland in stand. Jammer. Wanneer leren onze gezagsdragers eindelijk eens de wet van oorzaak en gevolg te doorgronden?
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke opinie mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.