Aanpak ongelijkheid is heel lastig omdat vier kabinetten Rutte de belastingdienst uitgekleed hebben

De kloof tussen arm en rijk in Nederland groeit. Met gevolg dat onze samenleving steeds meer ontwricht raakt. Mede omdat er steeds meer werkende armen komen. In een tijd dat de schaarste aan gekwalificeerde arbeidskrachten in steeds meer sectoren zichtbaar is.

Anders geformuleerd: de economische taart die in Nederland verdeeld kan worden is in sociaal en maatschappelijk opzicht niet evenwichtig verdeeld over de verschillende groepen van rechthebbenden. In een in de kern redelijk vrij gelaten liberale markteconomie. Met een overheid die terughoudend is in het wezenlijk ingrijpen met wettelijke maatregelen in dat onevenwichtige verdelingsproces. Vooral met een wettelijk minimumloon en een omvangrijk en complex belasting- en toeslagencircuit probeert de overheid de inkomensongelijkheid te beïnvloeden om de scherpste kantjes ervan af te halen.

Nederland heeft een open economie en dat houdt in dat we afhankelijk zijn en blijven van het buitenland en de ontwikkelingen op economisch gebied buiten Nederland. Waar Nederland geen enkele invloed op heeft.

De belangrijkste verschillen tussen de politieke partijen op het gebied van fiscaal te voeren beleid om de inkomensongelijkheid op korte termijn nog enigszins te kunnen beïnvloeden zit in de benadering van het al dan niet fors belasten van vermogens en het verlagen van de belasting op arbeid.

Vriend en vijand zijn het wel eens dat de belasting op arbeid fors naar beneden moet gaan om de groei van de groep werkende armen te kunnen temperen. Een verhoging van het wettelijk minimumloon zal eveneens een positieve invloed hebben op het niet verder groeien van deze categorie.

Meer belasting op vermogens vanaf een nader te bepalen bedrag aan miljoen euro’s en minder op arbeid zou feitelijk een doelstelling moeten zijn van alle grote politieke partijen in de komende verkiezingscampagne. Als eerste aanzet om snel iets meer aan de inkomensongelijkheid te kunnen doen en wellicht aan de krapte op de arbeidsmarkt.

Helaas is, dankzij de Rutte kabinetten, een herziening van ons gehele toeslagen- en belastingheffingssysteem op korte termijn nog niet mogelijk. Eerst zal de ICT infrastructuur bij de belastingdienst gerenoveerd en geactualiseerd moeten worden om een geheel ander soort belastingstelsel überhaupt in te kunnen voeren. 

Tot dan blijft het aanmodderen met het rondpompen van geldstromen om de groeiende inkomensongelijkheid nog enigszins te kunnen temperen.