Aan wie zelf de dag van de eigen dood wenst te bepalen, gunt de staat geen recht op een zacht levenseinde
Wanneer vormt de politiek eens een monstercoalitie om de religieuze kwezels de pas af te snijden die nu een humane wet op het zelf gekozen levenseinde tegenhouden?
Euthanasie is in Nederland alleen onder zeer specifieke voorwaarden toegestaan. Veel artsen beginnen er liever niet aan want voor je het weet zit je bij de Officier van Justitie. Dat komt door de religieuze minderheid in de politiek. Die kan de zelfgekozen dood niet tegenhouden maar is er door slim manoeuvreren en handige coalitiepolitiek wel in geslaagd het mensen zo moeilijk mogelijk te maken als ze het uur van hun levenseinde zelf willen bepalen.
Toch is er in dit land van geitenpaadjes een uitweg. Niemand kan je stoppen als je ophoudt met eten en drinken. Dan kom je uiterlijk na een dag of tien van uitputting te overlijden. In de praktijk wordt dit "versterven" al lang toegepast op zeer demente bejaarden bij wie verdere behandeling van bijkomende kwalen alleen leidt tot uitstel van executie. Ze krijgen geen eten en drinken meer tot ze bezwijken. Deze aanpak levert instellingen geen gelazer op met justitie. Veel lezers zullen dit in hun familie hebben meegemaakt.
Nieuwsuur zond donderdagavond een uitgebreide reportage uit over mensen die zelf voor het versterven kiezen. Er kwamen twee zeer bejaarde dames in beeld die hadden besloten dat zij de vaak pijnlijke ongemakken van de oude dag niet langer wensten te dragen. Zij kozen vrijwillig voor de dood door honger en dorst. Hospices en artsen blijken in zulke gevallen bereid steun te geven. Je wordt opgenomen. Het hospice en de daarmee verbonden geneeskundigen proberen dan de onprettige gevolgen van het verdorsten en verhongeren te verzachten. Ze plaatsen dat onder de noemer van palliatieve zorg. Er blijkt – zo leerde de reportage – in vakkringen veel discussie te bestaan over de vraag wat te doen als iemand toch wil drinken. Artsen dienen dan vast te stellen of dit werkelijk de wil is van de patiënt of dat deze in een soort delier verkeert. In dat geval gaat vocht toedienen juist tegen diens werkelijke wens in.
Het leek er wél op dat alle betrokkenen ingenomen waren met deze hulp aan levensmoede mensen. De reportage zat vol glimlachende artsen en nabestaanden.
Het was verbijsterend. Geen moment kwam de verontwaardiging naar voren, de razernij zelfs, die elk beschaafd mens hoort te bevangen bij het zien van zoveel gruwelijkheid..
In de middeleeuwen kwam het wel eens voor dat een of andere geestelijk defecte tiran een vijand van honger en dorst liet omkomen. In de gevangenissen van de Syrische dictator Assad wordt het onthouden van voedsel en water standaard als straf en martelmethode toegepast.
Deze sanctie staat in Nederland blijkbaar ook op het verlangen het eigen leven te beëindigen als geen arts of instantie mee wil werken aan vrijwillige euthanasie. Tenminste als je binnen de wet wilt blijven en niet je toevlucht neemt tot een of andere verboden pil van Drion. Je stelt dan wel je omgeving bloot aan het risico van vervolging, want het Openbaar Ministerie zal willen weten wie het dodelijke gif geleverd heeft: hulp bij zelfdoding is strafbaar.
Aan wie zelf de dag van de eigen dood wenst te bepalen, gunt de staat geen recht op een zacht levenseinde. Dat móet gruwelijk zijn.
Eén ding is zeker: de meerderheid van het Nederlandse volk gruwt al lang van deze onmenselijke praktijk. Wanneer wordt nu eens in de politiek van links tot rechts een monstercoalitie gevormd om die religieuze kwezels de pas af te snijden? Dan kan er eindelijk een echt humane wet op het zelf gekozen levenseinde worden aangenomen.
Wat nu van levensmoede en doodzieke mensen gevergd wordt, is wreed en kwaadaardig.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de lange geschiedenis van het populisme.