Grappige Somaliërs

Bovenstaande tweet schreef Jan Roos naar aanleiding van de bomaanslag in Mogadishu waar de dader een Somaliër met een Nederlands paspoort blijkt te zijn. Jan Roos vindt dit gegeven voldoende aanleiding om ‘Somaliërs met een Nederlands paspoort’ over één kam te scheren. Tevens zet hij het woord ‘gevlucht’ tussen aanhalingstekens. Oorlog in Somalië? Het valt allemaal wel mee, vindt Jan Roos.

Nu zou het me geen donder moeten interesseren wat Jan Roos allemaal vindt, andersom ligt hij ook niet wakker van mijn mening, maar dit wil ik toch nu even kwijt:

Ik ken namelijk een Somaliër met een Nederlands paspoort. Deze Somaliër is eind ’91 gevlucht voor een waanzinnige oorlog. Ze was 19, en zat in het nationale basketbalteam. Ze zou voor een toernooi naar Ethiopië afreizen, waar het All African Basketball tournament werd georganiseerd, met de beste basketballanden van het continent. Ze nam afscheid van haar ouders, met de gedachte dat ze over 40 dagen terug zou zijn. Zo lang zou het toernooi duren.

Ze was nog maar net vertrokken of er brak een waanzinnige oorlog uit in Somalië. Er werden aanslagen gepleegd in de stad, waarbij haar moeder beide benen verloor. Haar vader belde haar in paniek op, met het bericht dat ze een terugkeer naar Somalië niet zou overleven, en beslist niet terug moest komen.

Ze wilde terug, maar kon niet. Ze heeft het zelfs geprobeerd, maar de oorlog zorgde ervoor dat ze met geen mogelijkheid Somalië in kon reizen. In Ethiopië wilde ze tijdelijk asiel aanvragen tot ze terug kon naar haar geboorteland, maar de aanvraag werd niet eens in behandeling genomen. Ze vluchtte een andere grens over in de hoop op iets beters, naar Kenia. Daar was het niet veel beter, ze kwam in een opvangkamp terecht wat een regelrechte hel was en zeker voor vrouwen van 19 jaar, als u begrijpt wat ik bedoel.

Na ruim een jaar lukte het haar te ontsnappen en via smokkelaars zou ze naar een veilige plek gebracht worden. Ze had geen idee waar ze heen zou gaan, maar het zou er veilig zijn voor haar. De veilige plek bleek Nederland te zijn.

U moet zich voorstellen, een meisje van 19 dat met geen mogelijkheid terug kan reizen naar haar huis, naar haar ouders, en uiteindelijk terecht komt in een ver, vreemd land. Haar vader, van wie ze afscheid nam op het vliegveld richting Ethiopië, heeft ze nooit meer terug gezien en is inmiddels overleden. Zelfs het graf heeft ze nooit kunnen bezoeken, want in tegenstelling van wat Jan Roos beweert, je reist niet zomaar even terug naar Somalië. Haar moeder heeft ze nog één keer kunnen zien, want die was de oorlog intussen ook ontvlucht en van haar heeft ze nog één keer afscheid kunnen nemen, in Nairobi. Het zou de laatste keer zijn, want ook haar moeder was stervende. Ik was er zelf bij, en heb mijn schoonmoeder één keer kunnen ontmoeten, want inderdaad, het meisje over wie ik praat is al 18 jaar mijn vrouw.

Mijn vrouw is door een hel is gegaan. Ze is na een loodzware periode uiteindelijk goed terecht gekomen, want ze leeft. Ze draait volop mee in de Nederlandse samenleving. Zou ze terug willen naar Somalië? Nee, niet voorgoed. Ze leeft nu hier en Nederland is nu ook haar land. Mijn vrouw heeft een Nederlands paspoort en is Nederlandse in hart en nieren. Natuurlijk zou ze best eens terug willen naar haar geboortestad Mogadishu, al is het alleen maar om het graf van haar vader te kunnen bezoeken, maar dat is niet mogelijk, want het is er veel te gevaarlijk. Dat blijkt wel weer na deze bomaanslag. Deze bomaanslag die Jan Roos gebruikt om op twitter de suggestie te wekken dat Somaliërs met een Nederlands paspoort heen en weer reizen alsof het een lieve lust is.

Grappig toch, Jan?