Duurzame dienstkleding in het Radboud

Radboud UMC (Nijmegen) maakt werk van duurzaamheid en stapt over op duurzame dienstkleding. Vanaf 2017 dragen 5.500 zorgmedewerkers van het Radboudumc de nieuwe bedrijfskleding. Aanzetter van dit project is Cathy van Beek, van het Radbouw UMC, die zich inzet voor het duurzaamheidsbeleid bij het Roudboud UMC en daarmee een plek in de Trouw Duurzame Top 100 heeft verdiende. Cathy: "Wij staan aan de vooravond van verandering. Wij wilden ècht duurzame kleding. Geen programma uitrollen van bovenaf, maar: wat leeft er op de werkvloer. Duurzaamheid moet in de genen van het ziekenhuis zitten."

De dienstkleding wordt gemaakt van Tencel, een vezel uit houtpulp van eucalyptusbomen. De productie van Tencel kost 97 procent minder water en 46 procent minder energie dan de productie van katoen. Dit leidt er toe dat Tencel minder impact op het milieu heeft dan katoen, stelt het ziekenhuis. Naast het duurzame productieproces, is Tencel sterker dan de veelgebruikte kledingstoffen en heeft het een hoger absorptievermogen. Een andere naam voor Tencel is Lyocell. De dienstkleding van Tencel zou comfortabel en goed wasbaar zijn.

Alex van Putten is nu hoofd Inkoop, maar voorheen projectleider van het kledingproject. Hij heeft de overgang naar duurzame kleding geleidt en kwam daarbij veel nieuwe uitdagingen tegen.

Alex: "Normaal heb je een Europese aanbesteding: we hebben een budget en randvoorwaarden en eisen en als opdracht beschikbaar stellen. Partijen gaan daar anoniem op bieden. Daarmee ga je in gesprek en op basis van keiharde resultaten afwijzen of toewijzen. Er is toen besloten: niet op buttons of stofjes aanbesteden, maar de markt vragen "hoe kun je die kleding inkopen". Niet alleen de productie of levering, maar ook het wassen van de kleding. Zodat het een totaalproject wordt. Zo hebben we de markt uitgenodigd: hoe kunnen we dat doen? Dat is nieuw in inkoopland. Spullen worden niet per stuk ingekocht, maar afgerekend op basis van gebruik (per gebruiker). Dat is heel belangrijk in het maken van duurzame beslissingen. Zo wordt het ook voor de opdrachtnemer om duurzame beslissingen te nemen."

De pasvorm van de oude kleding was een nadeel. Hij had geen pasvorm en was hetzelfde voor alle medewerkers. We zien de nieuwe kledingautomaat met een gebruiker/verpleegkundige. De automaat is eigenlijk een geautomatiseerd uitgifteloket met daarachter een geautomatiseerd magazijn. Erg indrukwekkend. We praten ook met de verpleegkundige: zij zijn erg tevreden.

Alex: "Wij hebben 35.000 kledingstukken in omloop. Vier grote kledingautomaten. Personeelspas; dan krijg je een aantal kledingstukken. Alle medewerkers maximaal twee items. Je komt binnen en je gaat kleding halen. In de praktijk soms een  tenue alvast in je locker. En je kunt twee keer per dag schone kleding halen."

Wat gebeurd er met de oude kleding? Alex: "Oude kleding wordt gebruikt voor tassen, rompertjes voor kinderen die hier geboren worden, en als isolatiemateriaal. We zijn hier ook breed bezig met nieuwbouw, dus veel vervangen en verbouwen. Die oude kleding wordt daar vervezeld en als isolatiemateriaal gebruikt."