#MijnEindeWereld met Alex

In #MijnEindeWereld delen wij elke week een bijzonder verhaal met jullie over mensen die het einde van de wereld hebben opgezocht. Deze week spreken we Alex. Hij reisde dertien jaar geleden naar afgelegen dorpje Churchill in het noordoosten van Canada. De ijsberen, witte dolfijnen en het Noorderlicht maakte dat hij bleef. Alex is natuurfotograaf en inmiddels runt hij een onderneming die tours geeft door het rijke en wilde natuurgebied van Churchill.

Hoe zag je leven eruit voordat je naar Churchill vertrok?
“Ik ben in Rotterdam geboren. Al lang spreek ik niet meer standaard Nederlands maar veel mensen zeggen dat als ik weer Nederlands spreek “je dat Rotterdamse nog steeds ken hore.” Ik heb een Canadese moeder en een Nederlandse vader. Toen mijn ouders uit elkaar gingen ben ik op dertienjarige leeftijd naar Winnipeg verhuist. Ik woonde daar en studeerde daar toerisme. Net als veel jonge studenten had ik nog geen idee wat ik met mijn leven wilde doen. Aan het eind van de zomer zag ik een advertentie in de krant met de tekst: “60% korting naar overal in Canada.” Ik wilde altijd al eens naar Churchill toe. Een dag later heb ik een ticket geboekt en nog een dag later ben ik op de trein gestapt. De reis naar Churchill duurde twee dagen. Bij aankomst heb ik binnen 48 uur witte dolfijnen, ijsberen en het Noorderlicht gezien. Ik werd toen opslag verliefd op Churchill. Na mijn trip ben ik teruggegaan naar Winnipeg en heb ik mijn studie afgemaakt. Maar Churchill had zo’n indruk op mij gemaakt dat ik een jaar na mijn afstuderen naar Churchill ben verhuisd. In Churchill ben ik gaan werken voor een hotelketen waar ik 5 maanden geld heb gespaard. Vervolgens heb ik van dat geld 9 maanden door Azië gereisd. Toen was het geld weer op en ben ik teruggegaan naar Churchill om het opnieuw te sparen om vervolgens weer te gaan reizen.”

Waarom heb je besloten in Churchill te blijven?
“Alles in Churchill was zo nieuw voor mij. Ik werd betoverd door de plek. Zoals er misschien meerdere wegen zijn die naar Rome leiden, zijn er letterlijk geen wegen die naar Churchill leiden. Je kunt Churchill alleen bereiken per vliegtuig of per trein. Het gevoel dat je geïsoleerd bent, was zo nieuw en spannend voor mij. Het feit dat je iedere dag constant over je schouder moet kijken om te zien of er ijsberen zijn. Of dat als je ‘s avonds buiten bent omhoog kunt kijken om te zien of er Noorderlicht is. Dit waren voor mij nieuwe ervaringen en het prikkelde mij zo. Wat ik in Churchill gelijk voelde was dat ik constant in connectie stond met de natuur. Het is een gevoel wat ik niet kan voelen als ik een stad woon.”

Waar komt de behoefte om te reizen vandaan?
“Mijn beide ouders waren mensen die altijd veel reisden. Toen ik nog in Nederland woonde was het heel makkelijk om gewoon een weekendje naar België of Frankrijk te gaan. Ook spendeerde we menig zomervakantie kamperend in de Alpen. Al vanaf dat ik heel jong was zijn zij ook met mij gaan reizen. Het gevoel voor avontuur zit daarom echt in mijn kern. Ik was 6 maanden oud toen mijn ouders voor het eerst met mij op een vliegtuig stapten om familie in Canada te bezoeken. Ik denk dat wanneer je heel jong begint met reizen, je leert om snel comfortabel te worden met situaties waar je niet aan gewend bent. Ik heb mij daardoor makkelijk leren aanpassen aan nieuwe situaties. Als ik reis, leer ik het meest. Wanneer je reist, ben je namelijk jezelf constant aan het aanpassen aan je omgeving. Hierdoor ben je ook constant aan het leren. Over andere culturen, andere situaties en over jezelf. Voor mij is dat gewoon ontzettend spannend en interessant.”

Hoe heb je je voorbereid op dit avontuur?
“Helemaal niet. Ik had altijd al het verlangen om naar Churchill te gaan, maar wist eigenlijk helemaal niet zo veel over de plek. Ik zag die advertentie in de krant en ben gewoon twee dagen later op de trein gestapt. Ik heb mijn backpack ingepakt en ben zonder verwachtingen heen gegaan. Als je gaat reizen is het soms een goed idee om een beetje onderzoek te doen. Maar vaak als je te veel onderzoek doet worden je verwachtingen te hoog. Doordat ik geen verwachtingen had was alles des te meer spannend, nieuw en prikkelend. Inmiddels woon ik al dertien jaar in Churchill. De eerste vijf jaar dat ik in Churchill woonde, heb ik altijd in het naseizoen naar andere plekken gereisd. De eerste vijf jaar leefde ik daardoor permanent uit een tas. Hierdoor was het voor mij heel makkelijk om mij aan de omgeving aan te passen. Ieder jaar dat ik Churchill woonde, leerde ik iets meer over de plaats.

Zes jaar geleden ben ik mijn eigen onderneming in Churchill begonnen. Er zijn maar 800 mensen die in Churchill wonen waardoor er veel mogelijkheden en kansen zijn om een onderneming voor jezelf te starten. Door mijn werk als fotograaf merkte ik dat er veel andere fotografen zijn die een privétour willen door de natuur van Churchill. Hierdoor heb ik mij ontwikkeld tot een soort ‘privé-ijsberen-en-noorderlicht-gids’.”

Hoe ziet een dag in jouw leven eruit? 
“Het is heel afhankelijk van het seizoen. Er zijn vier heel verschillende seizoenen in Churchill. Volgende week begint het Noorderlicht seizoen voor ons. Februari en maart zijn absoluut de twee beste maanden om het Noorderlicht te zien in Churchill en dit zijn voor mij dan ook drukke maanden. Mijn ochtenden zijn vaak zonder plannen. Ik word op mijn gemak wakker. Hoe laat ik wakker word, is afhankelijk van hoe laat ik de avond daarvoor ben thuisgekomen. Daarna kleed ik mij goed aan en gaan we naar buiten. Dit doe ik of alleen of met een groep fotografen en toeristen. Buiten gaan we dan op zoek naar dieren zoals vossen, konijnen of vogels. Zodra het donker is, is er een kans om het Noorderlicht te zien. Ik neem de groep dan mee naar een plek buiten het dorp van Churchill waar het goed donker is. Daar kunnen we dan vervolgens het Noorderlicht fotografen. Het is dan ook altijd laat in de avond wanneer ik mijn huis in Churchill weer binnenstap.”

Heb je altijd een hang gehad naar het buitenleven en wat heb je ervan geleerd?
“Ik leerde zeilen op een vroege leeftijd en we hadden een huis op de Bergse Achterplas. Hierdoor was ik, ondanks dat we in Rotterdam woonde, vrij veel buiten en in de natuur. Als ik aan het zeilen was en mij op het water begaf, voelde ik een connectie met de natuur. Ik ben altijd wel een jongen geweest die veel buiten was en graag in de natuur bezig was. Mijn passie voor dieren is pas later in het leven ontstaan. Vooral door dieren door mijn lens te zien is er een fascinatie voor ze ontstaan. 

Ik heb hier in Churchill echt geleerd om zuiniger te zijn. Doordat ik zo diep in de natuur woon kan ik ontzettend genieten van het buitenleven, maar er zijn ook offers die je daarvoor maakt. Eerder gaf ik al aan dat er geen wegen zijn naar Churchill, alles komt hier dus per trein of per vliegtuig aan. Kosten om dingen hiernaartoe te laten sturen zijn ontzettend hoog en je leert dan ook snel tevreden te zijn met wat er aanwezig is.”

Wat zijn obstakels die je bent tegengekomen?
“Churchill is een heel klein dorp. Als een nieuwkomer kan het soms best moeilijk zijn om een plek voor jezelf te creëren. Veel van de inwoners zijn geboren en getogen in Churchill. Ik heb dus echt gemerkt dat ik veel tijd heb moeten investeren in de plaats en in de mensen om een deel van de lokale bevolking te worden. Dit heeft best wel lang geduurd, maar nu ben ik een lokaal gezicht in Churchill wat heel fijn is. 

Verder is het zo, wat voor mensen buiten Churchill een obstakel is, is voor mij nu een heel normaal deel van mijn leven. Zo start ik bijvoorbeeld elke dag met het checken van het weerbericht voor de dag. Dit is essentieel omdat ik moet weten hoe gevaarlijk het buiten is. Morgen bijvoorbeeld is er hier in Churchill weer een sneeuwstorm opkomst en het is hier dikwijls -50 °C qua gevoelstemperatuur. Dit zijn zaken waar ik altijd rekening mee moet houden en mij op voor moet bereiden.”

Hoe zie je de toekomst voor je?
“Mijn onderneming groeit nog ieder jaar ondanks de pandemie. Toen ik begon, werkte ik helemaal alleen. Nu heb ik vijf gidsen die bij mij werken. Momenteel doen wij tours het jaar rond terwijl toen ik begon, gaf ik alleen tours in oktober en november om ijsberen te spotten. Tegenwoordig geven wij Noorderlicht tours, vogel tours, witte dolfijn tours en ijsberen tours. Ik heb dus nu een bedrijf dat het hele jaar lang in Churchill tours geeft en ik zie dit nog steeds groeien. Op het moment ben ik zo geïntegreerd in Churchill. Ik heb hier mijn bedrijf en voel mij onderdeel van de gemeenschap. Ondanks dat ik hier al dertien jaar woon, blijft de omgeving nieuw en spannend. Ik denk dat dat het belangrijkst is in het leven dat je nog steeds enthousiast wordt van de plek waar je leeft.”

Heb je een boodschap die je aan anderen zou willen meegeven?
“Ik heb er veel maar als ik één ding moet kiezen wordt het toch het cliché: “Doe wat je leuk vindt.” Dit is zo belangrijk en ik denk dat veel mensen het echt onderschatten hoe belangrijk het is om plezier te hebben in wat je doet en waar je bent. Het leven is te kort om een baan te hebben waar je geen zin in hebt of om op een plek te wonen waar je niet geïnspireerd door raakt.

Een andere boodschap is: bereid je voor op reizen maar nooit te veel. De laatste reis die ik heb gemaakt was naar het Midden-Oosten. Ik heb daar een maand door Iran gereisd en dit was ontzettend mooi. Voor een reis als dit is het best belangrijk om je een beetje voor te bereiden. Als je in dit soort plekken bijvoorbeeld uit de bus stapt en je ziet eruit alsof je geen idee hebt waar je heen gaat, ben je een makkelijk doelwit. Maar het is zeker ook belangrijk dat, waar je ook heen gaat, je onbevooroordeeld en open-minded blijft. Heb niet te veel verwachtingen en gun het jezelf om zo nu en dan eens verrast te worden.”