This is Spinal Tap

'Buying the Band' werd door Ryanne van Dorst omschreven als 'de Nederlandse Spinal Tap'. Lees hieronder meer over  de meest epische Rock-’n-roll docu ooit: ‘This is Spinal Tap’.

This is Spinal Tap (1984) is eigenlijk een mockumentary, een parodie op de ‘echte’ documentaire, en één van de grondleggers van het genre. Maker en acteur Rob Reiner schotelt ons heerlijk alle rock-cliché’s voor, zwaar over de top, en bekritiseert daarmee de muzikale pretenties van hard rock en heavy metal én de rockdocumentaires in de jaren ’80.

In de film wordt de (fictieve) Britse metalband Spinal Tap gevolgd door de bloedserieuze regisseur Marty Di Bergi, gespeeld door Reiner zelf, die heerlijk naïef probeert de band te portretteren. De niet heel snuggere rockers tonen ons een inkijkje in de wereld van groupies, Marshallstacks, glimmend spandex, getoupeerd mannenhaar en uitverkochte stadionshows.

Trailer: 

Klassieker: de scène waarin de band verdwaald raakt op weg naar het podium én de scène met de versterker die tot standje 11 kan, want HARDER IS BETER: 

De heren musici hebben natuurlijk een hang naar het mystieke. Dat komt tot uiting in het nummer Stonehenge. Tijdens het optreden daalt een deel van het beroemde Stonehenge-monument neer op het podium, maar dat pakt ietwat minder mythisch uit dan gehoopt, niet in de laatste plaats door twee dansende elfjes en bezuinigingen van de manager: 

De Spinal Tap-leden doen er alles aan om hun eigen mythe in ere te houden. Maar als de facade breekt, blijft er héél weing over: 

Maar onder al dat gitaargeweld gaan natuurlijk hele lieve, gevoelige jongens schuil, die ook echt wel goede muzikanten zijn. Alleen zijn ze niet zo creatief met titels:

De film inspireerde Ultimate Classic Rock tot het maken van een serie video’s om te onderzoeken of meer echte bands Spinal Tap-waardige ervaringen hadden. Ja natuurlijk! Luister maar naar AC/DC. 

‘Tap’ was natuurlijk nooit opgezet als echte band, maar de mannen hebben wel degelijk platen opgenomen en getoerd. Na het succes van de mockumentary, werd de soundtrack, ook geschreven door Reiner, een grote hit. In 1992 kwam Spinal Tap weer bij elkaar voor het album ‘Break Like the Wind’. Daarna volgden nog vele tv-optredens en concerten. Dat Spinal Tap wel echt kan rocken blijkt uit onderstaand optreden op Glastonbury in 2009. 

ROCK ON!