Nits schreef liedje over ondergedoken jongen bij oma

“Bijzonder en sterk is het verhaal van het nummer ‘Lits-Jumeaux’”, zegt Henk Hofstede. Het liedje is vernoemd naar het Franse woord voor twee bedden die hetzelfde zijn en naast elkaar staan, zoals dat vaak in hotels te zien is. Met één grote deken eroverheen lijkt het alsof het één bed is, maar er is een duidelijk voelbare grens. In het nummer wordt gezongen over ‘ a thin wall between two houses ’, een dunne muur tussen twee huizen, ‘ a Davids star on a wintercoat ’, een davidsster op een winterjas en ‘ new buttons and a swastika on a black shirt ’, nieuwe knopen en een hakenkruis op een zwart shirt. De titel ‘Lits-Jumeaux’ klinkt prachtig, maar daarachter schuilt een verschrikkelijk en triest verhaal.

'Verborgen gehouden'
Henk Hofstede: “Tijdens de oorlog verborgen mijn opa en oma een joodse jongen op zolder. Mijn oma werkte namelijk bij een joodse familie waarvan de ouders weggevoerd werden door de Duitsers. De jongen kon ontsnappen. Mijn oma nam hem in haar goedheid en onschuld mee naar haar huis. Dit speelde zich af aan de Torricellistraat in Amsterdam-Oost. Ik ken het daar, want ik heb ook heel vaak bij mijn opa en oma geslapen. De muren van dat huis zijn heel dun. Tijdens de oorlog woonde in het buurhuis een jongen die even oud was als de ondergedoken jongen. Die buurjongen kwam op een dag in een zwart uniform de straat in; hij ging vechten voor de Duitsers aan het oostfront. Die twee jongens lagen eigenlijk ’s nachts naast elkaar met alleen dat dunne wandje ertussen. Dat beeld vond ik zo verbijsterend. Die joodse jongen wist wel dat de buurjongen niet pluis was, maar die buurjongen wist absoluut niet dat hij daar lag natuurlijk. Dat is altijd geheim gebleven. Wat er verder met de ondergedoken jongen is gebeurd, weet ik niet. Hij is namelijk elders ondergedoken. De buurjongen (die voor de Duitsers vocht) is, volgens mij, nooit meer teruggekeerd.” 

'Lits-Jumeaux' live: ( tekst gaat verder onder de video! ): 

“Ik hoorde veel oorlogsverhalen in mijn jeugd. Ik ben van 1951 en ik heb als het ware de schaduw van de oorlog gevoeld. Het waren geen dramatische verhalen, ik had geen joodse familie, er waren geen vrienden opgepakt, geen mensen verdwenen, maar ik leerde wel het dagelijkse oorlogsleed kennen. Die verhalen kwamen op verjaardagen naar boven. Als de familie bij elkaar zat, dan ging het over de oorlog. Er werd dan gesproken over ‘vóór de oorlog’ en ‘ná de oorlog’. Er stond echt een soort dam in de tijd. Heel veel families hebben die verhalen. Kinderen die bij boeren sliepen om daar te eten te krijgen enzovoorts. Op het album hebben we die verhalen verzameld.
Het komt ook door mijn moeder. Ze is nu 92 en ze vertelt steeds meer. Haar kortetermijngeheugen is nu heel slecht, maar haar langetermijngeheugen is nu juist heel goed. Ze vertelt de verhalen uit haar jeugd steeds scherper. En haar jeugd was de oorlog, ze was 16 toen de oorlog uitbrak, dus haar tienertijd is grotendeels bepaald door de oorlog.”

Onlangs stond Nits ook bij ons in de studio. Daar speelden ze het liedje 'Radio Orange': 

Nits toert door het land  met de nummers van het nieuwe album Angst. Tot eind van het jaar zijn ze in diverse theaters te zien. Daarna pakken ze in maart 2018 de tour weer op. 

Meer Extra? Ga naar de  rubriekspagina . 

Meer muziek? Ga naar de rubriekspagina .