Klein Orkest houdt er nu écht mee op

Na de comeback in 2017 konden fans van Klein Orkest hun geluk niet op. Nadat ze in ’85 uit elkaar gingen keerden de mannen terug voor een comeback tour. Maar volgens de bandleden is het nu echt afgelopen: “Het is rond.”

Ze speelden in onze uitzending nog één keer ‘Over de Muur’ omdat het 30 jaar geleden is dat de Berlijnse Muur viel. Maar als Matthijs over 10 jaar nog op de buis is, “komen we het voor het 40-jarig jubileum zingen", aldus voorman Harrie Jekkers. 
We vroegen bandleden Chris Prins (bas), Niek Nieuwenhuijsen (drum) en Harrie Jekkers waarom ze nu definitief stoppen.

Jullie stoppen. Waarom?
Harrie: “We zijn nu twee jaar lang op tour geweest met die oude liedjes. En we hebben tegen elkaar gezegd dat het mooi geweest is, het is klaar. We hebben twee jaar lang voor uitverkochte zalen gestaan. Ik heb geen zin meer, de rest volgens mij ook niet. Als je een nieuwe plaat maakt onder Klein Orkest, gaat iedereen toch roepen ‘speel Over de Muur!’, dus dat heeft geen zin. Als ik dan weer eens wat nieuws maak, dan zou ik dat doen onder een andere naam. Maar het is mooi geweest; letterlijk en figuurlijk.” Chris: “Ik denk dat met onze laatste voorstelling we het verhaal wel verteld hebben, daar kan je niet meer overheen komen.”

Is het niet belangrijk een nummer als ‘Over de Muur’ te blijven spelen?
Harrie: “Je kunt het altijd draaien. Ik voel me niet verplicht dat nog te zingen.”

Zit er tegenwoordig te weinig politieke kleur in liedjes?
Niek: “Wij komen voort uit de jaren ’70, toen was dat heel erg in. Toen was er een strijdcultuur en ging je de barricades op met een strijdlied. Al vind ik niet dat wij strijdliederen speelden. Maar er zat wel iets meer boodschap in dan in de liedjes van nu.”
Harrie: “Ik denk dat de slinger langzamerhand weer de andere kant aan het opgaan is. Iedereen begint zich weer te roeren, vooral over het milieu. Ik denk dat er dan weer vanzelf van die liedjes komen. Maar om nou te zeggen dat ik dat mis, nee. Ik vind Klein Orkest ook niet in die strijdcultuur passen.”

Jullie hebben drie albums gemaakt. De laatste specifiek voor kinderen. Op welke plaat zijn jullie het meest trots?
Harrie: “Ik vind de kinderliedjes die we toen gemaakt hebben de mooiste. Ik vind ze ook het mooiste opgenomen. Die liedjes hebben zo’n ongelofelijk lang leven gehad. Ze worden gebruikt in klaslokalen. Daar ben ik trotser op dan die paar hits die we hebben gehad."
Chris: “Ik denk dat het voor volwassenen ook heel leuk is. Het heeft een ontwapenende en pure inhoud. ”

Verrassen jullie elkaar na 30 jaar nog steeds op muzikaal vlak?
Harrie: “Nee, niet op dat vlak. We hebben gewoon al die oude liedjes gespeeld, dat is niet echt verrassend. Nee, het was gewoon onwijs leuk om met z’n allen gewoon weer on the road te gaan. Hij 70, die 68, en dat je dan toch gewoon weer ’s nachts van Zwolle naar Utrecht rijdt met een pilsje in de hand en zit te babbelen. Dat is iets wat ik heel erg leuk vind van dit beroep. Een beetje overdekt zwerven, noem ik het altijd. Je bent dan wel aan het zwerven, maar luxe. Je gaat naar goede restaurants, je drinkt een pilsje, je hebt een chauffeur. Erg leuk dat we dat opnieuw hebben mogen meemaken.”

Het feit dat jullie nu gestopt zijn, betekent dat geen muziek meer maken?
Harrie: “Je trekt een deur achter je dicht om iets nieuw te gaan doen. En ik ben daar mee bezig. Ik heb een voorstelling waar ik nog wel een jaar of twee mee door kan. Maar dat is een solo-voorstelling. En dat is allemaal nieuw spul en dat is leuk.”

Wat zijn jullie hoogtepunten?
Niek: “In de jaren ’80 hebben we behoorlijk vaak aangeschoten op het podium gestaan. Dat is nu heel anders. We zijn nu heel geconcentreerd en heel serieus bezig. Maar die lol. Met z'n allen onderweg zijn. Dat is geweldig. Herinneringen aan lege zaaltje in de jaren ’80, dat er een keertje nul mensen waren. Tot het Malieveld in Den Haag, waar 300.000 mensen stonden. Die uitersten, met dat rare repertoire van ons, van vrolijke én serieuze liedjes; die herinneringen koester ik.”

Als jullie dan weer op pad zijn, schiet je dat niet in dat oude gedrag uit de jaren ’80?
Harrie: “Nou, we hebben af en toe wel meer gedronken dan strikt noodzakelijk (lachen). Als je 68 ben en je ineens weer helemaal meedoet, met de club mensen waar je vroeger mee gespeeld hebt, dat is een cadeautje van het leven.”

Waarom houden jullie dan op? Smaakt dat niet naar meer?
Niek: “Omdat we het gevoel hebben dat de cirkel rond is.” 

Harrie: ‘Maar het kan ook écht niet. Ik heb er wel over nagedacht. Om 12 nieuwe liedjes te schrijven. Maar om 12 populiertjes te schrijven als je 65 ben, dat vind ik nogal wat. Voor mij horen pop-teksten bij een lagere leeftijd. Liefdesverdriet, kwaad zijn, tegen iets, voor iets... Nu maak je andere liedjes. Maar zodra je onder de naam Klein Orkest nieuw repertoire gaat maken, zal iedereen in de zaal direct roepen om 'O, o, Den Haag'. Daar kom je nooit meer vanaf, en dat geeft niks. Dat heeft Doe Maar ook. Ik heb het er weleens over gehad met Henny Vrienten. The Golden Earring moet voor eeuwig 'Radar Love' blijven spelen. En nieuw spul verkoopt gewoon niet zo goed. Als ik wat nieuws maak, ga ik er wat anders mee doen, niet onder Klein Orkest. Dat geldt ook voor jullie (wijst naar Niek en Chris). Het is klaar, het was mooi en ik ben er trots op.”

Kijk hier het allerlaatste optreden van Klein Orkest terug!