Xander Vrienten vormde met zijn vader Henny en drummer Kees Schaper de basis van onze huisband in ons laatste seizoen. De allerlaatste media-uitzending is geweest, we waren benieuwd waar hij mee bezig is en of hij last heeft van de coronacrisis.

Hoe is het? Mis je DWDD?
“Ja sowieso, niet alleen als muzikant, maar ook als kijker. Ik kijk nu al met nostalgie. Ik keek het vaak terug als ik thuiskwam na optredens, om even uit te razen. En het is fijn om in de uitzending te spelen: fijn om een podium te hebben, waarmee je veel mensen bereikt, met cultuur.”

Is het huisbandschap bevallen?
“Ik vond het leuk om te doen, samen met m’n vader, heel gezellig. Het concept is heel helder: ‘schrijf een liedje bij dit onderwerp’. Heel anders dan wanneer je blanco gaat zitten om een liedje te componeren. En het is heel interessant dat je ineens moet nadenken over de spanningsboog van de show. Je beëindigt de gesprekken met een zacht intro en dan moet het liedje naadloos aansluiten, ook qua sfeer. Dat moet je echt aanvoelen. Was ook leuk dat we elke keer een ander bandje waren. M’n vader, drummer Kees Schaper en ik als basis, aangevuld met mensen als Bertolf of Diederik Nomden (The Analogues). Of m’n broer Polle! Echt een feestje.“

(Tekst gaat door onder video)

Heb je coronazorgen?
“Ja, ik ben gezond, maar alles is afgezegd. Bij mij is de tour met Trijntje Oosterhuis afgezegd, die was net begonnen. Ook mijn drie optredens in het WestergasTheater gaan niet door. Ik heb gelukkig een breed vangnet, maar muzikanten om me heen worden ongelooflijk hard getroffen, de branche staat echt op instorten. Mensen zijn hun instrumenten aan het verkopen, omdat ze de huur niet kunnen betalen. Als je een mooi instrument wil moet je nu naar Marktplaats zou ik heel negatief zeggen. De winter is al een mindere periode, de branche is al geen vetpot en dan komt dit eroverheen. Het wordt echt kaalslag. Dus als je muziek een warm hart toedraagt, probeer muzikanten dan te steunen.”

Wat was het plan in het WestergasTheater?
“Ik zou daar drie keer een avond verzorgen. Drie totaal verschillende avonden waarin ik met bevriende muzikanten op het podium sta met een bekende artiest: Tim Knol, Brigitte Kaandorp en Cato van Dijck (My Baby).”

Hoe is dat idee ontstaan?
“Ik ben benaderd door de eigenaren van het Westergasfabriekterrein met de vraag of ik iets wilde doen in het WestergasTheater.  Ik vind het altijd leuk om muzikanten bij elkaar te zetten die elkaar nog niet kennen, of uit een totaal andere discipline komen. Alsof je een paar kleuren bij elkaar gooit, die dan een prachtige nieuwe kleur oplevert.“

“Ik ben gaan nadenken met wie ik op het podium zou willen staan, en ben daarna in m’n eigen netwerk gedoken en heb de muzikanten daarbij gekozen.”

“Brigitte Kaandorp heb ik ooit ontmoet tijdens een benefiet voor Lesbos. Ik luister al mijn hele leven naar haar muziek, ben groot fan van haar, zowel haar stem als haar liedjes. Mensen kennen haar als cabaretier, maar het leek mij leuk om juist haar liedjes te spelen. Ook een beetje jeugdsentiment, mijn moeder had een CD gemaakt met haar liedjes en dat luisterden we dan in de vakantie in de auto en zongen mee. ‘Bolide’ is mijn favoriet, mooi en tegelijkertijd geestig. Een mooie melodie, perfect aangevuld door de tekst. De essentie van een goed lied.”

“Het idee voor de avond met Tim Knol ontstond eigenlijk via drummer Kees Schaper, met wie Tim en ik goed bevriend zijn en daardoor ook met elkaar. Ik vind dat Tim een hele mooie stem heeft en ik wil hem altijd mooie soulliedjes horen zingen. Dat gaan we doen en daar heb ik dus muzikanten bij gezocht, met koortjes en alles. Het wordt een ode aan mooie muziek. We vinden elkaar bijvoorbeeld in Little Feat, een zwaar ondergewaardeerde band, waarin Funk, Country en Rhythm & Blues perfect samenkomen. Als ik zou mogen kiezen hoe mijn stem klinkt, dan zou ik voor die van frontman Lowell George gaan.”

Net als Little Feat beperk jij je niet graag tot één genre?
“Ik zie genres eigenlijk nooit zo als een verdeling der strijdkrachten. Als ik verschillende genres speel, dan probeer ik te voelen uit welke urgentie het komt, dat is een genre. Dus niet alleen een indeling naar hoe het klinkt. Dat is natuurlijk wel een element, Reggae of Ska herken je meteen, maar die liedjes komen voort uit de urgentie om gehoord te worden. Dat strookt met blues en soul en dat maakt de scheidslijn alweer minder hard. En als je gaat rocken is het niet genoeg om een plectrum te pakken. Je moet begrijpen dat het voortkomt uit een puberale urgentie; HOOR ME! Het is dus voor mij niet zo dat als je het een doet, je het ander niet kan. Je moet alleen begrijpen waar het vandaan komt.”

Is er dan wel een genre favoriet?
“Tja als bassist is dan natuurlijk Funk de favoriet. Daar heeft de bassist een dominante rol. Het is prima dat, zeker in Europa, de bas een dienende rol heeft, een popliedje heeft dat nodig, maar soms is het leuk om heel prominent alle kanten op te spelen.”

Brengt ons bij de laatste avond, met Cato van Dijck (My Baby).
“Ik heb jarenlang met haar gespeeld, onder ander in The Souldiers en in het begin zat ik zelf bij My Baby. Ik ken haar broer en we hebben ooit in een kraakpand gewoond. Het is een soort muzikantenfamilie en we zijn als het ware met elkaar muzikaal volwassen geworden. Dus ik dacht meteen aan haar. Dat wordt veel Funk en Soul!”

Ander project dat is uitgesteld is Sounds of Change Pressure Cooker Benefietconcert, waarbij bekende Nederlandse  artiesten in Paradiso op podium staan met muzikanten die hun moederland zijn ontvlucht. Wat ga jij doen?
“We gaan de dag voor het optreden in Paradiso met alle artiesten in een hotel en moeten daar in één dag een nummer creëren. Daar worden de deelnemende artiesten aan elkaar gekoppeld. Ik ben vliegende keep, samen met Lucas Dols van Sounds of Change die contrabas speelt. Die hele show moet dus in een avond en een dag gemaakt worden, superleuk. Ben heel benieuwd wat het oplevert als bijvoorbeeld HAEVN, Ruben Hein of Janne Schra met wereldmuzikanten gaan musiceren onder tijdsdruk.”

Sounds of Change leert hulpverleners, docenten en vrijwilligers in en rondom conflictgebieden om muzieklessen te geven aan kinderen in vluchtelingenkampen. Een zeer maatschappelijk betrokken rol voor muziek. Ben jij zelf maatschappelijk geëngageerd?
“Ik denk dat het inherent is aan muziek. Muziek hoeft niet eens politiek te zijn om toch een verschil te maken. Met muziek kun je ‘preachen’: ‘dit is mooi’ of ‘dit voel ik’. En muziek verbindt. Als ik aan de andere kant van de wereld ben en ik zie een bandje spelen, dan zijn het m’n vrienden. Dat gaat op het podium in Paradiso ook gebeuren!”

Wat  doe je nu alles stil ligt?
“Ik ben m’n  studio ingedoken en werk voor producers in de VS en Engeland.  Er is een nieuw genre aan het opkomen, een soort dancefunk, wat eigenlijk gewoon keiharde seventies Disco is, maar dan met een beat eronder. En die producers eren de groten uit die tijd. Een tijdje geleden heb ik een baslijn gedaan voor een plaat van The Vision, met Roy Ayers en Questlove van The Roots. Daardoor is het balletje gaan rollen. Dat is dan weer het leuke van deze digitale tijd, ik kan gewoon in m’n eigen studio aan een nummer werken en het dan naar de andere kant van de oceaan sturen.“

“Verder steek ik m’n tijd in lesgeven. Ik werd daar al veel voor benaderd, maar moest eigenlijk altijd nee verkopen. Nu heb ik eindelijk de tijd en kan ik al die mensen die me via m’n Instagram benaderen een plezier doen.”

Dank Xander en heel veel sterkte!
“Het is allemaal geen vetpot, maar ik red me wel. Ik maak me meer zorgen over onherstelbare schade aan het muzieklandschap van Nederland.”
 
Het is nog niet bekend wanneer  de optredens in het Westergastheater doorgang vinden, blijf op de hoogte via de agenda. Op de site van Paradiso kun je meer lezen over het Sounds of Change Pressure Cooker Benefietconcert.