Het eerste grote Nederlandse festival: Holland Pop Festival

Vanavond is Ernst Jansz te gast, oprichter van Doe Maar. Maar vóór Doe Maar speelde hij in 'C.C.C. Inc.' en dat was de enige Nederlandse band die op het hoofdpodium van het roemruchte  Kralingen-festival  mocht spelen. Bekijk hieronder het gesprek met Ernst en een kleine sfeerimpressie van dat legendarische festival.

Op 26, 27 en 28 juni 1970 luisteren bijna honderdduizend mensen in het Rotterdamse Kralingse Bos naar bands als Pink Floyd, Santana en Jefferson Airplane. Het was het Europese antwoord op het Amerikaanse Woodstock (1969). Het festival heette officieel ‘Holland Popfestival 1970 - Rotterdam', maar werd bekend als het ‘Kralingen Popfestival’. Love, peace & happiness op Nederlandse bodem!

40 jaar na het legendarische Holland Pop Festival werd  in 2013 op de festivallocatie een monument onthuld.

Je zag Georges Knap (84) hierboven in het filmpje, maar in 1970 -toen hij 37 jaar was- wilde hij iets bijzonders doen voor C70. C70 staat voor Communicatie 1970 en was bedacht door stadspromotors om Rotterdam op de kaart zetten. Georges kwam met het idee voor een groot popconcert, waar Berry Visser (69), toen slechts 22 jaar, moest zorgen voor de bands. Aanvankelijk klikte het niet tussen de twee. 
Foto: initiatiefnemers v.l.n.r. Berry Visser, Toosje, Georges Knap (23 juni 1970).

Georges: “Berry ziet mij aankomen en ik dacht dat zijn ogen uit zijn kassen rolden. Hij zag mij in m’n vertegenwoordigingskleren naar binnen lopen. Dat vond hij wel heel vreemd. Wat kwam ik doen?” 

Ondanks zijn twijfels ging Berry toch naar twee terreinen kijken in Rotterdam, waar het festival mogelijk gehouden kon worden. Waaronder het Kralingse Bos in Rotterdam.

Berry: “Ik stapte daar uit, ben gaan wandelen en het was prachtig. Prachtig! Eén van de redenen waarom dat festival geworden is wat het geworden is.”

Het Festival vormde het begin van het Nederlandse gedoogbeleid ten aanzien van het gebruik van marihuana; de vele aanwezige undercover politieagenten traden niet of nauwelijks op tegen de openlijk actieve gebruikers en kleine handelaren. Opmerkelijk genoeg werd alcohol wel geweerd.

De nieuwe vrije moraal in een notedop:

Er is eigenlijk weinig verschil met de festivals van nu:

Grote Amerikaanse bands als Jefferson Airplane, Canned Heat en Santana werden via een Londens bureau ingehuurd. Ook Engelse bands als Pink Floyd werden geboekt. In totaal voor een bedrag van 1 miljoen gulden. Aanvankelijk werden er 50.000 bezoekers verwacht, maar dat werden er volgens schattingen wel 100.000. En toen ging het mis.

Georges: “Het ging volkomen mis. Ik denk dat 20% van de bezoekers netjes betaald heeft en 80% dus niet. En daar deed de pers ook aan mee. In sommige artikelen schreven ze dat ze met een goede kniptang er zo inkwamen.”

Berry: “Toen had ik daar echt een kater van. De eerste periode na dat festival wilde ik het uit mijn geheugen bannen. Maar de laatste jaren is het wel weer oké.” 

Doordat zo weinig bezoekers betaalden en er zoveel meer mensen kwamen dan verwacht, bleven de organisatoren achter met een enorme schuld, 700.000 à 800.000 gulden.  De Nederlandse bands die optraden op het festival konden naar hun geld fluiten. Berry Visser moest gedurende enige tijd de helft van de opbrengsten van MOJO afdragen om de schuld terug te betalen. Daarna braken er gouden jaren aan voor MOJO, lange tijd de grootste en vrijwel enige organisator van grootse concerten en festivals in Nederland. In 1994 stapte Berry uit MOJO om zich met andere dingen bezig te houden.

Georges: “ Er zijn twee concerten die ik toen helemaal heb gezien en dat was Soft Machine en Pink Floyd. En dat blijft mij altijd bij.”

Berry: “Ik heb The Birds meegemaakt. Ik ben toen op het podium gaan zitten, er was motregen. Dat was -vond ik- magisch.

Hieronder een sfeerimpressie:

Kijk hier het optreden van Jefferson Airplane op Holland Pop Festival terug met het nummer 'White Rabbit'.

Het festival werd een icoon van de Nederlandse hippiegeneratie. Met vele, nu bekende, aanwezigen als: Willem van Hanegem, Klaas Bruinsma, Mieke van der Weij, Fons de Poel en Jan Donkers.