Het is inmiddels bijna niet meer uit het leven van veel ouders weg te denken: luiers die je na gebruik direct in de prullenbak kunt gooien. Lekker makkelijk toch? Het scheelt tijd en moeite. Het klinkt geweldig, maar deze comfortabele uitvinding heeft een enorme impact op het milieu. 

Per jaar dragen ongeveer 550.000 baby's en kinderen in Nederland luiers, dit zorgt voor ongeveer 140 miljoen kilo luierafval. Dit komt per jaar neer op zo’n 260 kilo per kind! Het is dus weinig verrassend dat maar liefst vijf tot acht procent van ons restafval bestaat uit wegwerpluiers. En zo'n luier doet er vervolgens 500 (!) jaar over om afgebroken te worden. Erg vervuilend dus.

Het kan ook anders. Zo bedacht ontwerper Luisa Kahlfeldt bijvoorbeeld een duurzame luier gemaakt van seacell: een textielsoort gemaakt van eucalyptus en algen. Onder de naam ‘Sumo Diaper’ is deze luier de eerste op de markt die gemaakt wordt  van slechts één materiaal. ‘Mono-materiality’ wordt gezien als een ideale duurzame oplossing, omdat producten hierdoor zonder extra moeite of tijd gemakkelijk gerecycled kunnen worden. Ook kan het model gewassen worden en daarmee steeds hergebruikt worden.

Duurzame luiers zijn echter geen nieuw fenomeen. Sterker nog, voordat de wegwerpluiers in 1960 uitgevonden werden, was er geen andere optie dan het gebruik van herbruikbare luiers. Vanaf 750 voor Christus werd er al gebruik gemaakt van dierenvellen en bladeren om ontlasting van baby's op te vangen. In de jaren '20 werd een luier uitgevonden die lijkt op datgene wat we nu kennen. Baby's droegen lappen van katoen die met veiligheidsspelden werden vastgehouden. Deze luiers werden niet gewassen: na het drogen kregen baby's hun eigen vieze luiers gewoon weer aan (yikes).

In de eerste helft van de twintigste eeuw kwamen mensen er (gelukkig) achter dat dit niet erg hygiënisch was, en begonnen ze met het wassen van luiers. Daarnaast zorgde de Amerikaanse Marian Donovan in 1946 voor een modernisering van de wasbare luiers, door luierbroekjes van parachutestof te maken en de bestaande modellen te verrijken met drukknoopjes, in plaats van veiligheidsspelden.

Tegenwoordig zijn er veel meer wasbare luiers op de markt van vele bedrijven. Gemaakt van bijvoorbeeld katoen, bamboe, hennep, wol of microvezel. Ook het publiek raakt steeds meer geïnteresseerd in het kopen van de duurzame alternatieven.  

Toch lijkt nog niet iedereen overtuigd. Er is bijvoorbeeld nog enige onduidelijkheid over de daadwerkelijke impact van herbruikbare luiers. Ze moeten immers ook gewassen worden, wat ook weer energie kost. Maar uit onderzoek van de Consumentenbond blijkt dat als de luiers op 60 graden worden gewassen en worden gedroogd in de droger, de uitstoot van broeikasgassen 1.5 keer lager is dan bij wegwerpluiers. Wanneer de luiers aan de waslijn worden gedroogd is deze uitstoot zelfs 2.5 keer lager.

Dus: het wassen van de luiers kost wellicht wat meer moeite, maar je kunt er wel degelijk een grote impact mee maken. Er is dus alle reden om de wegwerpluiers voor altijd bij het grofvuil te dumpen.