De playlist van… dj Leo Blockhouse

We kennen Leo Blokhuis allemaal als de popjournalist die alles weet van de Top 2000, maar de afgelopen twee jaar verdiepte hij zich voor de docu 'Planet Elektro' in de elektronische kant van de popmuziek. Op zoek naar de sample-apparaten, drumcomputers en synthesizers die de muziekgeschiedenis volledig op zijn kop zetten, reist Leo de hele wereld over en komt onder andere over de vloer bij dj’s als Armin van Buren, Martin Garrix, Fatboy Slim en Derrick May. De docu wordt zaterdag 22 oktober om 21.55 uur uitgezonden op NPO3, maar draait ook op Amsterdam Dance Event.

Maar wat nou als Leo Blokhuis zelf zou moeten draaien op ADE? Welke platen zou hij dan meenemen? ‘Eén ding vooraf’, aldus Blokhuis, ‘als jullie me dj Blockhouse noemen in het stuk, verwacht ik wel een uitnodiging om volgend jaar echt op ADE te draaien.’

Klik hier om L eo's playlist  te luisteren of scroll tot onderaan het artikel

New Order – Blue Monday
'Toen elektronische muziek in de jaren tachtig opkwam haakte ik erop af. Ik vond het te kil en verloor langzaam de interesse. Joy Division begreep ik toentertijd echter wel. Na de dood van zanger Ian Curtis kozen ze radicaal voor een nieuwe koers onder de naam New Order en dat kon ik nog net hebben. Zo hield New Order me toch een beetje bij de elektronica. Dat is denk ik een belangrijke erfenis van ze. Als je nu kijkt, zie je dat het juist een band als New Order geweest is die, met name in Amerika, deuren geopend heeft voor elektronische muziek. Het was een credible band, dus redeneerde men: als zij zich ermee bezig houden, dan zal het wel oké zijn.'

Fatboy Slim – The Rockefeller Skank
‘We zijn voor de docu bij Fatboy Slim geweest, maar we hebben hem eruit geknipt. Ja, echt: je moet keuzen maken. Als het kon, hadden we een film van 4 uur gemaakt. Ik twijfel tussen deze en natuurlijk zijn klassieke ‘Praise You’. Toen dat uitkwam, vond ik het he-le-maal te gek. Omdat het een goed nummer is, maar ook omdat bijna al die afzonderlijke samples uit goede nummers komen. De vocals van Camille Yarbrough (meteen in het begin, red.), pianootjes van Steve Miller (seconde 23, red.) en Hoyt Axton (minuut 2:42, red.): fantastisch. Maar een set op ADE heeft meer energie nodig en dan kom je op ‘The Rockefeller Skank’ uit. Voor mij is het verhaal erachter natuurlijk ook belangrijk: de bassist van een keurig, beetje saai Engels bandje, koopt een AKAI-sampler en geeft een heel andere muzikale invulling aan zijn leven. Een invulling die bovendien vele malen interessanter is dan wat hij bij The Housemartins deed.’

Derrick May – Strings Of Life
‘Dit is een plaat die ik voordat ik aan de docu begon nooit gekozen zou hebben. Techno lag een paar straten verwijderd van mijn persoonlijke smaak: ik zou het niet thuis draaien. Maar May is zo’n leuke begeisterde vent: hij ademt muziek en kon zo mooi vertellen over techno, dat ik het echt ben gaan begrijpen. Voor hem is het de muziek van een kapotte stad. De soundtrack van Detroit. Ik was daar nog nooit geweest, maar hij het klopte precies. Ik vond het een fantastische stad: er gebeurt heel veel. Overal op de kapotte muren zie graffiti, maar dan echt als kunst: wall art. En daar hoort nu deze muziek bij. Die loggere variant van house klopt met het dreigende beeld van de stad, maar de melodietjes die er ook in zitten passen dan weer bij dat beeld dat je gelooft dat het ooit wel weer goed komt met Detroit.’

Kraftwerk -  Trans Europe Express
‘Normaal gesproken zou ik van Kraftwerk ‘Autobahn’ kiezen, omdat dat voor mij indertijd een spectaculair nummer was. Wij gingen altijd met de auto op vakantie naar Duitsland, om de eenvoudige reden dat mijn vader niks met Frankrijk had. Ook al was dat in de jaren zeventig nog ‘the country you love to hate’. Wij reden toen dus veel op die betonnen autobahn en zo kende ik dat kenmerkende ‘kedoeng, kedoeng’. Hoewel Kraftwerk helemaal niet bij de rest van mijn smaak paste, maar dat nummer fascineerde me. Trans Europe Express is echter iets lekkerder aan de drumkant, iets dansbaarder en daardoor zou het iets beter werken op ADE denk ik.’

Martin Garrix – Together
‘Dit is de allernieuwste track van Martin Garrix, volgens mij gisteren of eergisteren gedropt. Hij zit in de docu, dus we zijn natuurlijk erg blij dat hij net verkozen is tot de nummer 1 dj van de wereld. Tijdens het filmen bij hem, vroeg ik hem naar hoe hij de toekomst van zijn genre inschatte en toen vertelde hij dat het hem een beetje irriteerde dat mensen de laatste tijd alleen elkaar nadoen en hij dj’s steeds hetzelfde ziet verspreiden. Toen hij daar al pratende over nadacht, voorspelde hij dat elektronische muziek meer gaat ademen en gevoel krijgt. Dat het meer op liedjes zou gaan lijken en dat zie je echt in dit nummer. Het zou, zoals hij zei, ‘wat minder gebeuk’ worden. En het klopt. Together is onmiskenbaar een dancetrack, maar eigenlijk heel atypisch. De drop komt wel, maar heel anders dan je verwacht. Zijn liedjesdenken vind ik heel interessant en daarbij is dit natuurlijk ook gewoon een eerbetoon aan een ontzettend jong pikkie dat nu verdorie al nummer 1 dj van de wereld is.’