De mannen van DI-RECT verschillen nogal van muzieksmaak

Maandagavond vierde DI-RECT hun 20e verjaardag in DWDD. In de uitzending spraken de mannen onder meer over de muzikale evolutie die de band heeft doorgemaakt. Dat DI-RECT zo’n unieke en veelzijdige sound heeft komt voort uit de zeer uiteenlopende muzieksmaak van de bandleden. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel voorbij in de tourbus. Van pop tot metal en van jazz tot punk. Wij vroegen Jamie, Bas, Spike, Marcel en Paul Jan naar hun persoonlijke favorieten en zetten de hoogtepunten voor je op een rij.

Jamie omschrijft zijn muzieksmaak – zoals het een echte drummer betaamt – als ‘beat driven’. Hij luistert naast rock ook graag naar pop en house en was al jong fan van Michael Jackson.

“Het is grappig hoe verschillend we allemaal zijn als het op muziek aankomt. Ik kan me nog herinneren dat we voor Let’s Dance een cover van Michael Jackson speelden. Ik vond het heerlijk, maar ik heb Spike nog nooit zo ongelukkig gezien op het podium.”

Als verzoekplaatje vraagt hij Michael Jackson met Wanna Be Startin' Somethin' aan:

Bas was als jonge puber groot fan van Guns ’n Roses en Metallica. Toen hij zelf muziek ging maken kwam daar de fameuze Motown-muziek bij. Vooral James Brown is een inspiratiebron.

“Zijn muziek heeft zo’n oprechte energie. Hij haalde inspiratie uit alle hoeken. Dat proberen wij ook te doen. Je moet jezelf toestaan om te experimenteren. Niet angstvallig vasthouden aan wat je al hebt en dat proberen te overtreffen. Verandering is bijna vanzelfsprekend voor ons. Het voelt eigenlijk alsof we daar door de jaren heen alleen maar vrijer in zijn geworden.”

Zijn luistertip is het legendarische Love Power Peace-optreden van James Brown in Parijs in 1971:

Paul Jan omschrijft zijn muzieksmaak als ‘obscuur’ en zichzelf als ‘muzikale omnivoor’. De platen die hij mee zou nemen naar een onbewoond eiland zijn waarschijnlijk van Talk Talk en Miles Davis:

“De jongens hebben veel meer de vinger aan de pols dan ik. Mij gaat het er vooral om dat iemand iets met zijn hart doet. Zo’n Miles Davis bijvoorbeeld, hij liep muzikaal zo ver voor de troepen uit. Hij heeft de muziek echt richting gegeven en durfde steeds opnieuw te beginnen, zelfs als dat commercieel helemaal niet handig was.”

Zijn favoriete optreden op YouTube is dan ook van Miles Davis, die in 1963 optrad op het Monterey Jazz Festival:

Marcel was een muzikale laatbloeier. In plaats van de discografie van de groten der aarde door te spitten vindt hij het heerlijk om via de app ‘Radiooooo’ de wereldmuziek te verkennen:

“In de nineties luisterde ik veel R&B. Pas later ontwikkelde ik mijn eclectische rockkant. Er is niet echt één band waarvan de muziek met me mee is gegroeid. Ik zie schoonheid in vele stijlen en vormen. Dat hoor je denk ik ook terug in onze muziek. Iedereen brengt natuurlijk iets in, maar volgens mij zijn er echt nummers waaraan je kunt horen van wie ze komen.”

Zijn muzikale tip is Lover, You Should’ve Come Over van Jeff Buckley:

“Toen ik zijn stem voor het eerst hoorde vond ik dat zo buitenaards mooi. Hoe hij zijn stem gebruikt als een instrument. En hoe de artiesten die hij bestudeerde dat op hun beurt weer deden. De Pakistaanse zanger Nusrat Fateh Ali Khan is bijvoorbeeld zijn Elvis, zijn inspiratie . Je moet er alleen voor waken dat je wel als jezelf blijft klinken.”

Spike werd gevormd door de muziek die thuis gedraaid werd. Zijn vader draaide veel Beatles, Stones en Haagse beat. Sowieso veel sixties met een klein staartje seventies-muziek. Zijn zus was degene die hem grunge en punk liet horen. Vooral punk sloot goed aan bij een puberende Spike, die er zijn energie in kwijt kon.

"Ik weet nog dat op onze eerste stickers, waar we in 1999 de hele stad mee volplakten, stond: DI-RECT funkrock Den Haag. Toen we bekender werden zijn we de funk een tijdje een soort van kwijtgeraakt, maar met Marcel is hij weer helemaal terug. Als je jong bent heb je denk ik ook veel meer de behoefte om je stijl af te kaderen. Ik weet nog dat we op TMF te zien waren, dat vonden onze stoere krakersvriendjes natuurlijk helemaal niet cool. Pas later leer je daar schijt aan te hebben.”

Wat hem betreft kijk je het hele Stop Making Sense-concert van de Talking Heads omdat het ‘gewoon goeie liedjes’ zijn. “Alles wat een band gaaf maakt zit daarin.”

Meer muziek? Check de Muziek Draait Door-overzichtspagina.