Ali B. wint 100% NL ‘Muziekmoment van het Jaar’ award.

Het was de laatste uitzending van ons tiende seizoen. Met een groot aantal van onze vaste gasten blikten we terug op het tv-seizoen, met een overkoepelend thema: ‘Lobi da Basi’, oftewel ‘liefde is de baas’. Het was de titel van de plaat van Typhoon, die in dat seizoen onze huisband was.

In de uitzending vroegen we onze gasten waar de liefde dat jaar de baas was geweest. Evi Hansen had het bijvoorbeeld over de Man Bijt Hond rubriek  ‘Ik hou van jou’, Erik Scherder sprak over verliefdheid, Arjen Lubach besprak het afscheid van Jon Stewart als presentator van The Daily Show.

En Ali B.? Die zou samen met De Beste Singer-Songwriter-finalist Ruben Annink een klein liedje zingen. Over zijn kinderen, die eigenlijk veel te snel opgroeien. Hij mist ze eigenlijk al, terwijl ze nog gewoon bij hem zijn. Ali liet zijn tranen de vrije loop, al snel zat de hele studio met waterige oogjes ademloos te luisteren. Twitter ontplofte, net als Facebook, het fragment heeft daar inmiddels meer dan 31.000 likes. Alleen al op onze site is het fragment meer dan 1,6 miljoen keer bekeken. Uiteraard wilde heel Nederland weten waarom hij zo geëmotioneerd was. Aan Giel vertelde hij dat waarschijnlijk ook het overlijden van zijn vader meespeelde. Maar elke ouder herkent de gevoelens die Ali bezingt.

Uiteindelijk namen Ali en Ruben het nummer in een geluidsstudio op en werd het met groot succes als single uitgebracht. In onze uitzending kreeg Ali vandaag een prijs voor het 100% NL ‘Muziekmoment van het Jaar’. Bekijk hieronder het fragment, de prijs die hij kreeg en zijn reactie daarop.

Kijk hier het hele liedje . De complete songtekst:

D’r komt een tijd dat jullie niet meer willen knuffelen met papa
Niet meer willen stoeien op de bank
Wanneer jullie opgroeien komt er een tijd
dat wij een hoop kwijt zullen raken
Want dan vinden jullie het niet meer fijn
als ik jullie kleine kusjes geef in jullie nek
Een tijd waarin jullie niet meer kruipen in m’n bed

Wanneer jullie bang zijn, dan zijn m’n kleine mannetjes niet meer klein
Niet meer in voor een verhaaltje, vlak voor het naar bed gaan
Ik vraag me af, waarom moet het nou zo snel gaan
Ik lach en ik lach een traan, want op een dag laat ik jullie gaan

Uren die vliegen
Die jaren die liegen
Ze zeggen doe rustig aan
Er is tijd genoeg
Zien jullie niet dat
Ik jullie zo lief heb
Ik mis jullie nu al
Terwijl jullie nog bij me zijn

Er komt een tijd dat jullie zullen gaan liegen
zoals papa heeft gelogen tegen oma toen ik tiener was
Er is een tijd wanneer jullie met een meid afspreken
en om één of and’re reden moeten stiekem gaan
Da’s niet het enige, jullie zullen ook dezelfde fouten maken als papa
Dingen als roken, ik hoop het niet
Ik klink nu net als m’n moeder, die mij en m’n broer vroeger wilde behoeden
Maar net als m’n moeder zal ik moeten accepteren
dat er een tijd komt dat jullie van je eigen fouten leren
Op een dag, zie ik de controle verdwijnen
maar tot die dag, houd ik jullie bij me

Uren die vliegen
Die jaren die liegen
Ze zeggen doe rustig aan
Er is tijd genoeg
Zien jullie niet dat
Ik jullie zo lief heb
Ik mis jullie nu al
Terwijl jullie hier bij me zijn

En misschien vinden mensen dat ik overdrijf
En misschien hebben al die mensen ook gelijk
En misschien valt het allemaal wel mee
En ben ik er aan gewend voordat ik het weet
Maar misschien verandert niks aan mijn pijn
Misschien zal ik er tegen die tijd niet eens meer zijn
Misschien weet ik één ding wel zeker
Ik mis jullie voor het leven

Uren die vliegen
Die jaren die liegen
Ze zeggen doe rustig aan
Er is tijd genoeg
Zien jullie niet dat
Ik jullie zo lief heb
Ik mis jullie nu al
Terwijl jullie hier bij me zijn