Ontmoet Martijn: de maker van Rolf.

Regelmatig zien we in de Vooravond een absurdistisch verhaal over Rolf. Een boze man die zich helemaal suf moppert op elk klein dingetje dat vooral niet zijn schuld is. Maar wie is dit smerige ventje? Is Rolf een puur verzinsel, of toch niet? Hoeveel van de maker zit er in Rolf? En als de maker niet Rolf is, wie is hij dan? 
  
Je werd aan mij geïntroduceerd als ‘de maker van Rolf’, maar je bent dus niet Rolf…?
Nee! Ik ben Martijn (34) en ik woon in Vught met mijn vriendin. In de zomer verwachten we ons eerste kindje. Dus nee, ik ben niet Rolf, maar natuurlijk zit er ook wel iets autobiografisch in hem. Iedereen heeft wel eens irritaties, net als Rolf, dus het is best lekker om die er dan even uit te gooien door ze uit te vergroten en er een grapje over te maken. In die zin werkt het denk ik ook wel therapeutisch. Maar ik heb nooit gedacht: ik moet mijn frustraties kwijt, dus dan maak ik maar een animatie van een gefrustreerde man. In tegendeel: heel vaak is het zo dat wat Rolf zegt, het tegenovergestelde is van mijn mening. Ik hoop dat dat ook wel duidelijk is voor mensen, dat ik zelf niet zo ben. Uiteindelijk is hij ook altijd de verliezer.

Oke, dus je bent Martijn: de animator?
Nou, ik zie mezelf eigenlijk ook nog steeds niet als animator. Dat klinkt misschien gek, maar met mijn videoproductiebedrijf maakte ik vooral commerciële video’s. Voor de lol ben ik toen dat anti-eenden account begonnen [‘Optyfen met eenden’, red.] op Twitter, een soort karikatuur op alle zeiksnorren op sociale media. Ik merkte aan de reacties en volgers dat heel veel mensen daar om konden lachen, en dat heeft me wel een stukje zelfvertrouwen gegeven dat ik dingen kon maken die mensen grappig vinden. Ik heb er toen zelfs The Best Social award voor gewonnen, voor beste twitteraar. Bizar, toch?
Bij de uitreiking daarvoor was iemand van de VPRO, en die heeft me uiteindelijk gevraagd om de serie Jeffrey te animeren. Ik denk dat ze de toon van mijn humor wel leuk vonden ofzo? Het is ook heel erg tegen mijn natuur in dat ik toen ‘ja’ heb gezegd, dat ik dat wel kon. Want ik had nog nooit geanimeerd. Ik ben een beetje gaan klooien met een animatieprogramma, en heb een paar testjes gemaakt, en toen geloofden ze het wel. Ik snap nog steeds niet waarom ze dat hebben gedaan, maar wel heel cool natuurlijk!

Jeffrey gaat over het leven van een puberjongen, en Rolf is een viezige man die sociaal ook niet heel vaardig is. Die ongemakkelijkheid komt dus steeds terug. Is dat dan wel waar we iets van Martijn te zien krijgen?
Ja, absoluut. Jeffrey is heel stuntelig, en dat is wel deels autobiografisch denk ik, ja. Daarvoor moest ik wel even terug naar m’n eigen jeugd. Je gaat terug naar je onzekerheden van toen en misschien ook wel van nu. Maar dat is niet mijn intentie. Het ontstaat gewoon zo. Net als hoe Rolf praat. Ik probeer het in te spreken zonder me voor te bereiden. Dus als Rolf aan het stamelen is, probeer ik mezelf in zijn schoenen te plaatsen hoe ik me daaruit zou redden, en dat is dan automatisch meteen heel stuntelig. Ik vind het heel leuk om een beetje te freestylen met die stemmen.

We leren je nu een beetje kennen, maar je bent best verborgen gebleven. Zit er dan misschien ook een verborgen agenda achter wat je maakt? 
Ik krijg die vraag vaker, maar nee, eigenlijk niet. Als ik Rolf maak, dan denk ik vooral aan: ‘wat is nu het grappigst wat hij kan doen’. Maar ik denk dat het onbewust wel voortkomt uit wat er leeft. Met de nadruk op onbewust. Ik begin niet met: ‘laat ik een maatschappelijk thema aankaarten.’ Hij is denk ik vooral gebaseerd op die mopper cultuur online.

Wilde je dat anonieme gemopper dan een gezicht geven?
Ik wilde zeker deels wel laten zien hoe het eruit ziet als je dat anonieme geklaag in het echt laat zien. Rolf durft dan wel openlijk te mopperen, maar als iemand hem dan confronteert, dan krabbelt hij weer terug. Dat is eigenlijk net als hoe het online werkt. Als iemand uit de anonimiteit wordt gehaald, dan binden ze in. Ik heb er zelf nooit zo over nagedacht, maar nu je dat zegt klopt het wel!

Rolf wordt wel eens ‘de boze witte man’ genoemd. Was dat ook jouw insteek?
Ja en nee… De boze witte man… Ja, het is natuurlijk een boze, witte, man! Maar het is vooral een boze man. Zijn huidskleur doet er eigenlijk niet zoveel toe. Dat komt ook door de volgorde waarin ik werk. Ik ga eerst een beetje tekenen wat ik überhaupt grappig vind qua vorm. Ik ben zijn persoonlijkheid pas gaan invullen toen ik een kalende rossige man had. Eigenlijk is er ook niet zoveel over nagedacht. Hij had er ook heel anders uit kunnen zien, maar dit is zo ontstaan. Wat Rolf, Rolf maakt, is dat hij heel reactief is. Hij kan inderdaad niet tot tien tellen. Hij is echt bezig met de schuld niet bij zichzelf leggen. Hij is ook heel onzeker. En eenzaam, denk ik. En hij is sociaal niet sterk. Naja, dat lijkt me overduidelijk.

Je maakte Rolf al eerder voor op je eigen online kanalen. Is het anders nu Rolf in de Vooravond zit?
Ja, ik moest heel erg wennen de eerste aflevering op TV. Normaal publiceer ik online, bijvoorbeeld op Twitter, waar je direct kunt reageren en dat doen mensen dan ook. Dat is op TV natuurlijk heel anders. Rolf zit middenin het programma, dus mensen zijn minder geneigd om à la minute te reageren. Dat verschil had ik echt wel een beetje onderschat, want ik weet nu niet wat iedereen ervan vindt. Lastig, ondanks dat ik elke keer weer super opgetogen ben als er een Rolf in de uitzending zit.
En we hebben ook wel een beetje gekeken hoe je Rolf passend krijgt in de Vooravond. Ik denk dat Rolf nu wel altijd op een bepaalde manier een maatschappelijk thema aanboort. Je wordt dus wel een beetje in een richting geduwd. Ik zou Rolf ook totaal random kunnen maken, wat dat absurdistische misschien wat makkelijker maakt, maar ik snap ook wel dat niet alles zou passen in de Vooravond. Maar het is altijd een mopperkont geweest die anderen de schuld geeft, en een zeikerd, dus dat is niet veranderd. Dat is heel fijn. Ik krijg heel veel vrijheid. Maar ik krijg ook feedback wat wel en niet geschikt is.

Hoe zie jij de toekomst van Rolf?
Alleen. Voorlopig blijft ‘ie eenzaam, zielig, en gewoon sneu. Hij moet altijd verliezen, vind ik.