Het VoorBeeld: Matthijs Immink

(Styling: Judith Rasenberg)
Dit beeld komt uit een serie die ik maakte voor een expositie met als thema bloemstillevens. Toen ik daarvoor werd gevraagd had ik meteen voor ogen om het werk te maken op de plek waar het geëxposeerd zou worden: het prachtige 17e-eeuwse grachtenpand van Kunsthandel P. de Boer aan de Herengracht in Amsterdam. Ook wilde ik het klassieke interieur combineren met moderne techniek. Met het gegeven dat er in de kunsthandel veel ongebruikte lijsten aanwezig zijn, kreeg ik als snel het idee om in elke foto een lijst met een wit vlak op te hangen. Daarvoor komt de vaas met bloemen te staan, waarbij er steeds een bloem geïsoleerd voor het witte vlak komt te staan. Vervolgens ging ik die bloemen op een dusdanige manier bewerken zodat er een samensmelting tussen de bloem en het kader van de schilderijlijst ontstaat. Bij elk beeld uit de serie heb ik een andere techniek gebruikt. De uiteindelijke prints zijn op zeer mat papier gedrukt, met een zeer tastbaar oud en stoffig gevoel. De authentieke details die we in het pand vonden maken het helemaal af.

Veel van mijn vrije werk bestaat uit observaties. Vaak toevallig, en meestal omdat ik onderweg ben voor een opdracht. Soms zie ik dingen die ik ter plekke vastleg, maar als dat niet mogelijk is probeer ik dat wat ik zag later te reproduceren. Dit is al een wat ouder beeld, maar het vat goed samen hoe mijn oog voortdurend speelt met het vinden van het juiste standpunt. En hoewel het voornamelijk schaduw laat zien is het ook een exponent van een grote muze van me: de boom.

Ik was op weg naar een klus en mijn oog viel vlak voor ik aankwam op een grote muur, met een aantal bomen ervoor, mooie schaduwen. Ik stopte en maakte wat foto’s maar zag ook dat het beter was als ik na de klus nog even terug zou gaan, het licht zou beter zijn. Eenmaal terug na de klus bleek alles op z’n plek te vallen, de zon stond zo dat de schaduw van de boom precies over het enige raam viel wat er was. Dat raam was me eerder niet direct opgevallen. Nu kon ik ook nog spelen met de reflectie in het raam en zo een extra laag aan het beeld toevoegen.

Eigenlijk wilde ik hier een foto plaatsen uit de serie die ik maakte van Amsterdam tijdens de eerste lockdown, maar ging voor deze rubriek nog even door mijn archief. Ik werd gegrepen door deze foto. Gemaakt toen ik op reis was in 2018. Een merkwaardig beeld: nergens grond, wel een boom. De daken van de auto’s golven als een zee door het beeld. In de zee een oud verkrot schip. Of is het een eiland, met een zwevende veranda waar de auto’s onderdoor klotsen? Hierachter als contrast een modern kantoorgebouw, waar halverwege op een parkeerdek ook weer auto’s staan. Dit is geen beeld waar een (journalistiek) verhaal bij zit, het gaat niet ergens over. Maar op het moment dat ik er langs loop is er toch iets wat ik zie, zonder dat ik mijn vinger er op kan leggen wat precies. De verbeelding met de auto’s als een zee met een krakkemikkig eiland daarin komt pas later, als ik thuis de foto’s rustig bekijk en bewerk.

Meer werk van Matthijs bekijken? Check zijn website en Instagram-pagina!