Het VoorBeeld: Kees van de Veen

‘Het leek me altijd al eens leuk om een fotoreportage te maken over een amateurvoetbalclub. Via via kwam ik in contact met SV Onderdendam, een van de kleinste clubs van Noord-Nederland. De hele vereniging bestond toen uit zo'n 18 spelers, precies genoeg dus voor één elftal en een paar reserves.

Ik was van harte welkom en heb ze een aantal weken gefotografeerd, zowel op als naast het veld. Het is een gezellige groep mannen bij elkaar, variërend van 18 tot 65 jaar. Het resultaat stond niet voorop, de gezelligheid was veel belangrijker. Juist die kleinschaligheid vind ik mooi, het hoeft geen Champions League voetbal te zijn om toch interessant te zijn. Dit is een van de eerste beelden die ik maakte tijdens m'n reportage. Ik ging langs bij een training en toen ik het veld op liep zag ik een speler nog snel een shagje roken. Het was een bijzonder gezicht door de rook waar het licht mooi doorheen scheen en de relaxte houding met zijn voet op de bal. Het beeld vat mooi samen waar ik naar op zoek was in de reportage.’

‘Vorig jaar maakte ik een aantal reportages op de Corona IC van het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen. Dat waren behoorlijk intensieve dagen waarin er veel gebeurde. Toen ik 's avonds thuis was werd ik door een van de artsen gebeld met de vraag of ik gelijk kon komen, omdat er iets heel bijzonders ging gebeuren op de 'normale' IC. Een van de patiënten had nog maar heel kort te leven en wilde als laatste wens graag opnieuw trouwen met zijn ex-vrouw. De gemeente en het ziekenhuis regelden binnen no-time de ceremonie en ze vroegen of ik de trouwfotograaf wilde zijn voor de familie. Ik voelde me erg vereerd en ben gelijk die kant op gereden. Het aanstaande bruidspaar had op me gewacht want toen ik rond 21.00 uur aankwam begon direct de plechtigheid.

Het was een bijzonder tafereel, de bruidegom lag in zijn ziekenhuisbed met allerlei noodzakelijke toeters en bellen aan zijn lijf terwijl om hem heen de champagne werd ontkurkt en taart werd gegeten. De liefde voor elkaar maakte, ondanks de verdrietige situatie, dat het een gezellig feestje werd. Uiteindelijk is de gezondheid van de man vooruitgegaan en hebben ze gelukkig langer van elkaar kunnen genieten.’

‘Een van de leukste dingen om te doen vind ik het rondlopen en fotograferen op oude boerderijen. Ik grijp elke gelegenheid aan om even binnen te kijken. Zo kwam ik bij eerdere bezoekjes aan aardappelboeren bijzondere hokjes boven in de schuren tegen. Hier is de boer in de rustige wintermaanden bezig met het zogenaamd ‘lezen’ van zijn aardappels. Tonnen piepers rollen langzaam over een lopende band. De slechte exemplaren en kluiten aarde worden eruit gehaald. Deze leeshokken zijn vaak voorzien van een klein kacheltje, felle tl-balk, een oude radio-installatie en af en toe een bikinikalender. Het leek me mooi om een serie van deze verborgen handenarbeid te maken en daarom reed ik in januari een rondje langs aardappelboeren aan de Groningse Waddenkust om ze al lezend te fotograferen. Ondanks dat m'n camera (en ik zelf ook) compleet onder het stof zat, was het een mooie dag die totaal niet voelde als werk. Het stereotype beeld dat de meeste mensen hebben van mensen in Noord-Nederland is dat ze stug en afstandelijk zijn. Ik ben overtuigd van het tegenovergestelde: de mensen hier zijn hartelijk en toegankelijk, ze houden gewoon niet van zoete praatjes.

Neem een kijkje op Kees zijn website of Instagram voor meer foto's.