The Watchers: vage monsters in het bos

Een vrouw raakt verdwaald in afgelegen Ierse bossen alwaar ze terechtkomt in een bunker met één glazen wand en daar samen met haar bunkergenoten ’s nachts wordt bekeken door onduidelijke monsters. De kijker is het spoor in dit verhaal ook snel bijster.

Dakota Fanning (The Alienist) is de jonge Amerikaanse Mina, die denkt dat ze als meisje het auto-ongeluk veroorzaakte dat haar moeder het leven kostte. Dat is eigenlijk niet terecht; de kijker heeft meer compassie met Mina dan zij zelf heeft. Ze gaat gebukt onder een groot trauma en dito schuldgevoel en haat zichzelf en haar leven. Mina is van pure ellende naar Ierland uitgeweken om daar een kwijnend bestaan te leiden als doodongelukkige assistent in een dierenwinkel (hoe kom je erop) en vapet zich een eind weg door haar lege dagen.

Dan vraagt haar baas of ze een dure vogel in een kooitje naar de andere kant van Ierland wil karren, dwars door uitgestrekte wouden die ‘op geen enkele kaart zijn te vinden’ en waar oud-Ierse folklore welig tiert. En waar je uiteraard geen bereik hebt; het opzichtig hebben van geen bereik is net zo’n voorspelbaar ingrediënt van horrorfilms als kettingzagen en jump scares en je vraagt je af hoeveel nachtmerries scriptschrijvers hebben over de onvermijdelijke toekomstige alomtegenwoordigheid van satelliettelefoons. Maar Mina heeft in elk geval nu geen bereik en dus is haar situatie, nadat haar auto het begeeft en ze die heeft verlaten en vervolgens niet meer kan vinden, erg penibel, want het is koud in het woud. Ze probeert een vuurtje te maken, maar dat lukt niet (les een: nooit je auto verlaten in afgelegen gebieden want het is je huis, ook als het kreng niet meer rijdt). Maar dan ziet ze een oudere vrouw met wapperende witte haren en dito jurk tussen de bomen rennen, die haar aanspoort: volg mij, ga deze bunker snel binnen, want als het donker wordt doden de watchers je als je buiten bent.

Mina gelooft het voor de zekerheid en dat is terecht. In die bunker, een middelgrote huiskamer met drie gewone betonnen muren en eentje die uit een doorkijk-spiegel bestaat, worden de vier mensen geobserveerd door onduidelijke monsters, de watchers, die gedurende de film duidelijker worden voor de kijker maar daar juist minder boeiend door worden. Zoals in veel horrorfilms - en in de mindere boeken van Stephen King - is het monster zodra het uit de schaduw stapt nogal potsierlijk. Hier wordt dat verergerd doordat scriptschrijver en regisseur Ishana Shyamalan - die eerder afleveringen van The Servant regisseerde en de dochter is van M. Night Shyamalan (Split) - allerlei occulte folklore over Ierse elven et cetera in de oorsprong-mythe van de monsters verwerkt. Wat ook niet helpt is dat de monsters lichamelijk een kruising zijn van de monsters in Alien en Predator en hun ‘stemmen’ ook zo klinken, met dat overbekende gutturale gegorgel vermengd met het geluid van geratel en knappende takken, dat we ook terug hoorden in de stemmen van de beesten van A Quiet Place. Qua monsters zijn ze dus te (over)bekend.

Maar er gaan ook dingen wel goed: sommige delen van de film zijn spannend en er ontploffen boeiende conflicten als Mina de heerschappij van de dame in het wit, die het langst in de bunker zit en alle leefregels dicteert, ter discussie stelt. Een mooie rol daarbij speelt het karakter Ciara, die in de laatste twintig minuten cruciaal blijkt in de vele twists die de regisseur in de staart van de film serveert. Ze wordt gespeeld door de steengoede Georgina Campbell, uit Barbarian en uit een andere en interessantere horrorfilm over een vrouw die ook gek werd van bossen in Lovely, Dark, and Deep.

Tussen die enkele spannende scènes door is er tijd genoeg om te mijmeren over de vele plot-holes: wat eten die lui eigenlijk? Waarom heeft dat dure vogeltje altijd voer? Waarom in hemelsnaam hebben die mensen die zich maandenlang stierlijk vervelen in die bunker niet alle meubels en tapijtjes al op dag twee weggehaald om daar eens onder te kijken? Om zo het plot verder te helpen?

Talent heeft Ishana Shyamalan zeker, maar in deze film komt dat nog niet helemaal uit de verf door het gammele verhaal.

The Watchers, vanaf donderdag 13 juni 2024 te zien in de bioscoop