The Blue Angels: aanstekelijke chauvinistische heroïek

Documentairemaker Paul Crowder portretteert het roemruchte vliegstuntteam van de Amerikaanse zeemacht.

Je ziet ze in de Verenigde Staten soms weleens opdoemen in de hemel, het vliegteam The Blue Angels, dat al vanaf 1946 vluchtdemonstraties houdt om Amerikanen warm te maken voor een baan bij de marine. Filmmaker en oud-muzikant Paul Crowder (The Last Play at Shea, 2010) portretteert in The Blue Angels de iets meer dan 140 medewerkers van dit elitekorps, dat ook bestaat uit een transportvliegtuig (de ‘Fat Albert’) en zes straaljagers en hun piloten. De focus ligt logischerwijs op de mannen die de F/A-18F Super Hornet bestieren en met hun diamantformatie zo’n 50 centimeter van elkaar af vliegen.

Sinds de oprichting zijn 28 piloten om het leven gekomen. Stuntvliegen is een gevaarlijk beroep, zoveel is duidelijk. Crowder filmt de piloten terwijl ze vertellen waarom ze dit beroep hebben gekozen. Het zijn durfallen die vaak al vanaf zeer jonge leeftijd werden overmand door een vastberadenheid. Overigens is er ook een rol weggelegd voor vrouwen, een steeds grotere rol: vanaf 2023 is een van de straaljagerpiloten een vrouw. Amanda Lee is overigens niet de eerste vrouwelijke piloot in de gelederen van The Blue Angels, in 2015 werd het transportvliegtuig al bestuurd door Katie Higgins Cook.

Crowder palmt de kijker in met spectaculaire in de lucht gefilmde beelden.The Blue Angels is precies wat je kan verwachten: een flinke dosis chauvinisme met geüniformeerde types die hun handen voor elkaar in het vuur steken. Dat werkt ook aanstekelijk: Crowder maakt invoelbaar hoe werken voor dit elitekorps voelt als een jongens- of meisjesdroom. Dat idee dat je tijdens je militaire carrière, al is het voor heel even, de hemel mag kussen.

The Blue Angels, vanaf 26 juni bij Prime Video