Baksteen - Darryl praat over zijn ervaring met cancel culture

Ik doe best wel veel, je kunt me kennen van punch out battles, spoken words of via mijn activisme.

Ik ben erop ingegaan, omdat ik het gevoel heb dat ik nu een genuanceerder beeld heb dan vroeger. Ook omdat ik juist alles in een soort van zwart wit perspectief bekeek kun je eerst ergens stellig over zijn, maar hoe ouder je wordt hoe meer je ziet dat de wereld eigenlijk grijs is en dat is een goed gebied om in te zitten. Ik heb ook beide kanten meegemaakt van dit onderwerp. Ik weet hoe het is om mensen te cancelen en ook hoe het is om zelf gecanceld te worden.  

Omdat wij als maatschappij willen groeien, leren en ontwikkelen, tenminste dat hoop ik dan. Cancel culture kijkt te kritisch, je moet eerst naar jezelf kijken voor je anderen gaat cancelen. Van mij mag cancel culture zichzelf cancelen het gaat soms simpelweg te ver. We moeten het gebruiken als iets positiefs om mensen wat te leren en niet mensen aan de schandpaal te nagelen, zodat velen zich niet meer durven uit te spreken. Cancel culture schiet zijn doel voorbij in veel gevallen.

Een beetje van beide denk ik. Het heeft positieve kanten en negatieve effecten, niks is 100% positief. Alles heeft een dynamische kant en vaak willen mensen een ja of een nee, dat kan gewoon vaak niet, omdat de waarheid vaak in het midden ligt. Er zitten veel goede kanten aan, zoals de Me Too movement. Er zitten helaas ook slechte kanten aan deze cultuur bijvoorbeeld het meten met dubbele maten. Dat is apart. Bilal Wahib en Lil Kleine is een goed voorbeeld of een Johan Derksen die grappen maakt over de slavernij waar hij steeds mee weg komt. En Gordon maakt grappen over sambal bij en ook hij komt er ook mee weg. Het is gewoon gek wanneer het iemand betreft met een andere huiskleur/afkomst dat de kritiek vaak veel sneller wordt opgepakt dan bij andere figuren. Leed moeten we simpelweg niet belachelijk maken dus het is raar als we om het ene leed lachen en bij het andere kritiek en ophef ontstaat. Nederland het land van selectieve verontwaardiging.

Door een samenloop van omstandigheden ben ik gecanceld om een oud nummer van 9 jaar geleden waarin ik rapte over de holocaust en de slavernij en ook wat oude tweets die al verwijderd waren. Daar is heftig op gereageerd door rechtste volgers die mij kapot probeerde te maken en nog steeds. Dat heeft ertoe geleid dat ik door politieke redenen mijn stadsdichterschap moest stoppen en heb ik daarna ook mijn sponsoren en werkgevers verloren.

Hoelang wil je iemand nog cancelen voor oude domme tweets? Google mijn naam maar eens voor de grap, ik kan nergens meer werken. Mijn naam is finaal gesloopt en bijna niet meer recht te trekken.

Op dat moment zie je dat een heel land over jou valt voor iets waar je zelf lang niet meer achter staat, zelfs Geert Wilders postte over mij. Ik voelde me echt onveilig om over straat te lopen. Ik kreeg het gevoel dat iedereen het wist ook al was dat niet zo, maar dat krijg je wel. Je krijgt het idee van misschien moet ik wel uit het leven stappen. Je denkt dan dat dit gevoel nooit meer weggaat, duizenden tweets over jou en heel Nederland kotste me uit. Het was te extreem voor een tweet van 8 jaar geleden die zorgde voor duizenden haat en doodsbedreigingen. Als je dan ook nog grote opdrachtgevers kwijtraakt en al helemaal in de corona periode dan ga je er financieel helemaal kapotgaat, dan is het echt klaar voor je.

Het ironische is dat als er wat anders groots in het nieuws was die dag dan kwam ik waarschijnlijk niet eens in het nieuws en had ik nu nog kunnen werken. Het cancelen van personen hangt echt af van timing, heel apart. Letterlijk niemand wist wat een stadsdichter was tot dit gebeurde, in theorie heb ik meer impact gehad dan alle stadsdichters zonder überhaupt een gedicht te hebben voorgelezen.

Bilal Wahib is geen pedofiel hij heeft een domme grap gemaakt en daar is extreem op gereageerd. Johan Derksen weet dondersgoed wat hij zegt, hij zou pas gecanceld moeten worden! Je ziet gewoon patronen m.b.t. wie er wel hard wordt gecanceld en wie niet. Lil Kleine komt er mee weg en een Bilal of een Boef niet. Op personen van kleur wordt er heftiger gereageerd door rechtste personen dan andersom. Cancel culture wordt gebruikt om een wapen te geven aan extreemrechtse personen.

Inmiddels heb ik die al gehad, wanneer je wordt gecanceld, wanneer heel Nederland op je afkomt dan is dat toch echt wel een breekpunt.

Ik zou graag willen bijdragen aan de ontwikkeling van de omgang en vormgeving van hoe wij sociale media gebruiken en een stukje menselijkheid daarin terugvinden. Wij zijn zo ver verwijderd van de werkelijkheid door het gebruik van media. Ze denken dat je alles kan zeggen, omdat het toch internet is! Daar zou ik als perfect voorbeeld wat mee willen doen.

Mensen met wie ik samenwerk, mijn familie en wat close friends. Daar kan ik altijd terecht wat toch wel fijn is.

Ja dat kan ik zeker! In het verleden ben ik ooit een tas vergeten in de trein, daarin zit een usb stick en aantal demo-cd’s. Ik baalde enorm dat ik deze vergat, want er stonden belangrijke stukken voor school in. Een week later berichtte een vriend van mij dat hij mijn cd’s in een zaak zag in Haarlem dus ik bel de eigenaar om te vragen of mijn tas daar lag en kon het meteen ophalen. Het gekke is dus dat alle cd’s er nog in zaten, maar de usb stick was weg.

Een maand of 2 later ging ik uit en leerde ik een meisje kennen. We hadden met elkaar gepraat en uiteindelijk gingen we thuis bij elkaar chillen. Ik zat dus een beetje te scrollen op mijn telefoon door mijn foto’s en zij zag een foto van mij met die tas. Zegt ze opeens ben jij toevallig ooit een usb stick kwijtgeraakt? Zij zag dus die tas liggen in de trein en vond de usb stick interessant uit nieuwsgierigheid en liet de tas daar. Zo kwam ik dus na maanden toch nog mijn usb stick terugvinden. Ziek verhaal toch?