Verhip! Wat hoort mijn oor? Een vrouwelijke stem tijdens een WK-voetbalwedstrijd? En dan niet vanaf de supporterstribune, maar als commentator! De sportafdeling van de Engelse zender BBCheeft gistermiddag een megagrote lans gebroken en voor de allereerste keer een dame een WK-wedstrijd laten becommentariëren. De dame in kwestie, Vicki Sparks, deed het heel erg goed, al zeg ik het zelf. En het doet bij mij de vraag der vragen rijzen: waarom de fuck hebben wij in ons quasi-progressief landje nog geen vrouwelijke voetbalcommentator?
Gangbaar seksisme
Eerst even advocaat van de duivel spelen. Ik kán me voorstellen dat mediabedrijven legio redenen hebben om een vrouw géén commentatorplek te geven. Hier zijn vijf redenen: seksisme, seksisme, seksisme, seksisme en seksisme. Kijk
hier
maar eens naar. Of
hier
. En
hier
, dit gebeurde gister nog! Professionele dames die belaagd worden door hersenloze eencelligen die ‘HEUJJJ’ roepen, daar zit niemand echt op te wachten. Dus bescherming van de vrouwen lijkt een belangrijke overweging te zijn. Temeer omdat incidenten van seksistische aard steeds vaker lijken voor te komen. De Engelse organisatie voor vrouwen die in de voetballerij werken, Women in Football, geeft bijvoorbeeld aan dat er in totaal 271 incidenten waren in het afgelopen voetbalseizoen. Deze incidenten vonden plaats bij clubs, andere voetbalorganisaties en online. Al met al is er sprake van een stijging van 400% in het aantal meldingen ten opzichte van voorgaande jaren. Heel zuur.
Seksisme in de voetballerij is ook in Nederland in sommige opzichten
vrij gangbaar
, wat ertoe kan leiden dat het werken in de wereld van mannenvoetbal ook aan aantrekkelijkheid verliest.
Knokken
De vork kan op verschillende manieren in de steel zitten. Het moge duidelijk zijn dat voetbal nog steeds een door mannen gedomineerde wereld is. Daarmee vertel ik niets nieuws. Het gaat mij om de gebrekkige bereidheid hier in Nederland om een vrouw in ieder geval een kans te geven zich te ontwikkelen. De negatieve reacties op de inzet van deskundigen als BBC’s Vicki Sparks weerhouden landen als Engeland en Duitsland er vooralsnog niet van om een lans te breken.
Maar ook in ons land gebeurt dat niet.
Ik ben bij uitstek tegen het vergelijken van overwegingen die gemaakt worden door mediabedrijven. En vooral als deze bedrijven in andere landen met andere culturen zijn. Maar de problematiek is in zekere zin vergelijkbaar. Dus ligt het dan echt daaraan?
NOS-voetbalcommentator Arno Vermeulen
zei
in 2016 eens tegenover
RTL Nieuws
dat er tot nog toe geen vrouwelijk commentaartalent rondloopt. Ik vind dat persoonlijk een megaslecht argument. Veel sportjournalisten wisselen hun werk als verslaggever af met hun werk als commentator. Presentatrice en sportverslaggever Hélène Hendriks is daarin een lichtend voorbeeld. Ze begon als hockeyster en is razendsnel voetbalverslaggever geworden, inmiddels met veel verstand van zaken. Is zij niet het archetype talent waar Arno Vermeulen het over heeft? Het enige dat dan nog mee zou spelen is de bereidheid van de dame in kwestie om de handschoen op te pakken.
Ik denk dat ik mij in dit alles aansluit bij sportjournalist Barbara Barend, die vandaag op Radio 1
zei
dat er sprake is van een tweerichtingsverkeer: de bereidheid moet er natuurlijk zijn, maar als mediabedrijven niet happig lijken op vrouwelijke commentatoren, dan komt er ook weinig van. En dat is best wel naar. Temeer omdat mediabedrijven mooie en verlichte standpunten innemen als het gaat om diversiteit, maar zodra het puntje bij paaltje komt, zich verschuilen achter redenen die in Engeland en Duitsland zo goed als achterhaald zijn.
Het WK is nog steeds volop bezig, dus er is nog even tijd om dit alles rigoureus aan te passen. Gooi een extra stoel in de commentatorenruimte en smijt een type Hélène Hendriks erop. Laat haar in ieder geval over de schouder van Jeroen Grueter meekijken en kijk vanaf dan hoe het verder gaat.
En anders blijft dit vooralsnog een lans die nog lang ongebroken zal blijven.